تلسکوپ‌های فضایی جیمز وب و هابل در یک همکاری شگفت‌انگیز از برخورد دو کهکشان عکس گرفتند

ناسا به تازگی تصویری زیبا از دو کهکشان «IC 2163» و «NGC 2207» منتشر کرده و آن را «چشم های خون آلود» نامیده است. این تصویر حاصل همکاری تلسکوپ فضایی جیمز وب و هابل است. این جفت کهکشان در حال حاضر در مرحله برخورد و ادغام برای تبدیل شدن به یک کهکشان هستند. این فرآیند احتمالاً حدود یک میلیارد سال طول می کشد.

به این کهکشان‌ها دقت کنید، هسته‌های کهکشان‌ها شبیه چشم‌هایی هستند که به ما خیره شده‌اند و در تاریکی فضا می‌درخشند. دو تلسکوپ فضایی قدرتمند در جهان به نام های هابل و جیمز وب با رصد این کهکشان ها موفق به ثبت چنین تصویر شگفت انگیزی شده اند.

هر دو IC 2163 و NGC 2207 کهکشان های مارپیچی هستند که در فاصله ۸۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی سگ بزرگ واقع شده اند. بنابراین زمان زیادی طول می کشد تا نور این دو کهکشان به ما برسد – شاید حتی با خواندن این مقاله، این دو کهکشان با هم برخورد کرده باشند.

کهکشان کوچک‌تر سمت چپ کهکشان مارپیچی IC 2163 است که از نظر گرانشی به کهکشان بزرگ‌تر NGC 2207 متصل است و احتمالاً طی چند میلیون سال آینده با آن ادغام می‌شود. NGC 2207 نیز یک کهکشان مارپیچی است. به گفته ناسا، کهکشان IC 2163 حدود ۴۰ میلیون سال است که به NGC 2207 متصل شده است.

رنگ های قابل مشاهده در تصویر حاصل ترکیب تصاویر این دو کهکشان در طول موج های فروسرخ وسط، مرئی و فرابنفش است. جیمز وب در طول موج مادون قرمز وسط و هابل در طول موج مرئی و فرابنفش از این دو کهکشان زیبا تصویربرداری کرده اند. در وسط تصویر، جایی که احتمالاً مواد دو کهکشان با هم برخورد کرده اند، رگه هایی از خطوط قرمز روشن دیده می شود. نیروی گرانشی ناشی از این برخورد می تواند بر ساختار بازوهای کهکشانی تأثیر بگذارد.

در زیر می توانید تصاویر ثبت شده توسط هر تلسکوپ را به صورت جداگانه مشاهده کنید.

تصویر سمت چپ تصویر تلسکوپ هابل از این دو کهکشان در طول موج مرئی و فرابنفش است. تصویر مادون قرمز میانی جیمز وب نیز در سمت راست قابل مشاهده است. در تصویر هابل از IC 2163 و NGC 2207، بازوهای پر از ستاره کهکشان ها آبی می درخشند، در حالی که هسته های هر دو کهکشان به رنگ نارنجی درخشان می درخشند.

در تصویر وب گرفته شده توسط ابزار MIRI، غبار سرد هر دو کهکشان به طرز وحشتناکی سفید به نظر می رسد. در سمت راست پایین تصویر، یک نقطه روشن با ستاره هشت پر مشخصه وجود دارد که در واقع الگوی پراش تولید شده توسط آینه های وب است. طبق توضیحات ارائه شده توسط Web Scientists، این منطقه منطقه ای است که ستارگان زیادی به طور مداوم در آن متولد می شوند.

ناسا توضیح داده است که هر ساله ده‌ها ستاره جدید با جرم تقریباً خورشید در این دو کهکشان مارپیچی متولد می‌شوند، زیرا گاز و غبار بین دو کهکشان در طول این مرحله از ادغام تحت فعل و انفعالات فزاینده‌ای قرار می‌گیرند. این جفت کهکشان همچنین در دهه‌های اخیر میزبان هفت انفجار ابرنواختر بوده است که شدت آن از میانگین انفجارهای ابرنواختر در کهکشان راه شیری در ۵۰ سال گذشته بیشتر بوده است.

همانطور که دو کهکشان به هم نزدیکتر می شوند و شروع به ادغام می کنند، بازوهای آنها ممکن است ادغام شوند و بازوهای جدید و تغییر شکل یافته با هسته های بزرگتر و درخشان تر تولید کنند. در این مرحله، اختلاط گاز و غبار کندتر خواهد بود و با سرد شدن گاز اطراف کهکشان تازه متولد شده، تشکیل ستاره کندتر می شود.

منبع: دیجیاتو