جهش نرخ ارز در ماه‌های اخیر دلیل اقتصادی ندارد | همه چیز بستگی به روابط سیاسی با غرب دارد

حریری اظهار داشت: این ماهیت اقتصاد ما است که همیشه درگیر بوده است. منبع نیازهای ارز خارجی ما فروش نفت است که قیمت آن می تواند در جهان بالا یا پایین بیاید. اقتصاد ایران همیشه طی این ۵۰-۶۰ سال درگیر این موضوع بوده است.

با توجه به سایت اطلاعات Diyarmirza ، یک فعال اقتصادی کشور دلیل اصلی روند صعودی بازار ارز این روزها درگیری و ورود مباحث سیاسی به اقتصاد کشور است و معتقد است که این موضوع بیشترین کار را کرده است ضعف جدی در اداره امور اقتصادی ، که راه حل کنترل آن است. تعادل عرضه و تقاضا و از بین بردن تقاضا مفید نیست.

مجیدرزا حریری در گفتگو با ایسنا ، در مورد وضعیت فعلی بازار ارز و دلایل اصلی روند صعودی این بازار گفت: پرش ارز عمدتاً دو بار در تاریخ کشور ما در ۴۵ سال گذشته رخ داده است. یک بار ، پس از پایان جنگ هشت ساله ، ما پس از هشت سال در دوره ساخت و ساز با چنین پرش ها و نوسانات روبرو شدیم. این نوسان نتیجه ۸-۹ سال جنگ و کاهش ذخایر ارزی کشور بود. پس از آن ، ما دیگر چنین شرایطی نداشتیم و در یک دوره صلح قرار داشتیم. تا دوباره در سال ۱۳۹۰.۱۳۹۱ هنگامی که ما داستانی به نام “تحریم” ، “عدم فروش نفت” و “عدم تأمین پول کافی نفت” برای اقتصاد این کشور متحمل شدیم.

این عضو اتاق بازرگانی ایران ادامه داد: در حقیقت ، اقتصاد ما به خودی خود همیشه از پنج سال قبل از انقلاب از بیماری های مربوط به نفتی رنج می برد. یعنی از دهه ۴۰ ، هنگامی که وارد دهه ۵۰ می شویم ، تورم دو رقمی ، که میانگین آن در طی این ۵۰ سال حدود ۲۰ درصد بوده است ، اقتصاد ما را گرفتار کرده است. این مسئله ناشی از نقص ذاتی اقتصاد ما است که یک اقتصاد تک محصول است ، عمدتاً مبتنی بر محصولات نفتی یا نفتی ، که روند را افزایش یا کاهش می دهد یا ارز را برای کشور فراهم می کند یا نه. به عنوان مثال ، حتی اکنون ادعا می کنیم که ۵۰ میلیارد دلار صادرات غیر نفتی داریم که نیمی از آنها محصولات نفتی هستند. این به معنای پتروشیمی و محصولات بسیار کمی فرآوری شده است. پتروشیمی ما ، که محصولات پیشرفته و گران قیمت نیستند. در واقع ، ما وقتی از گاز یا نفت خام جدا می شویم ، آن را محصولی می نامیم.

این متخصص در مورد مسائل اقتصادی کشور اظهار داشت: این جوهر اقتصاد ما است که همیشه درگیر بوده است. منبع نیازهای ارز خارجی ما فروش نفت است که قیمت آن می تواند در جهان بالا یا پایین بیاید. اقتصاد ایران همیشه طی این ۵۰-۶۰ سال درگیر این موضوع بوده است.

پرش در نرخ ارز در ماه های اخیر دلیل اقتصادی ندارد

حریری ادامه داد: علاوه بر این تورم ۲۰ ٪ که ما همیشه داشته ایم ، اتفاق دیگری به نام ورود مباحث سیاسی به حوزه اقتصادی رخ داده است ، که این ضعف کشور ما است. جنگهایی که با جهان داریم به طور کلی جنگهای اقتصادی است که از اوایل دهه ۹۰ اتفاق افتاده است. از زمان جنگ عراق ، ما جنگ نظامی نداشته ایم. بنابراین ، به طور کلی ، فشار طرف مقابل بر اقتصاد ما بوده است و از آن زمان به بعد با تورم ۴۰ ٪ روبرو شده ایم. اگر فرض کنیم که میانگین تورم دهه گذشته ۴۰ ٪ بوده است ، می دانیم که بر اساس میانگین کل جمعیت ، این تورم و فشار تورمی دو برابر شده است. این فشار تورمی کاملاً به این دلیل است که قیمت ارز در کشور ما مشمول بحث و گفتگوهای سیاست خارجی ما شده است ، در غیر این صورت ، از آنجا به کانال ۸۰ هزار تومن رسیده است ، مسئله اقتصادی بوجود نیامده است. که می تواند یک پرش ۵۰-۶۰ درصدی در نرخ ارز ایجاد کند. این جهش کاملاً نتیجه مباحث سیاسی است.

وضعیت کاهش نرخ ارز

وی افزود: اما در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد و نرخ دلار تا چه حد پیش خواهد رفت ، خواه امسال یا سال آینده به یک نقطه لمس کند یا به کانال ۵۰ هزار تومانس بازگردد و … ، همه اینها بستگی به سیاسی دارد و روابط بین الملل ، به ویژه رابطه با غرب. (آنچه ما آن را غرب سیاسی می نامیم به رهبری آمریکا) هرچه رابطه تاریک تر باشد ، احتمال تحریم ها و فشار بر ما بیشتر می شود و نرخ ارز نیز بیشتر می شود. اما مهم نیست که چقدر به سمت مذاکره و سازش می رویم ، می توانیم تصور کنیم که نرخ دلار نیز پایین می رود.

این فعال بخش خصوصی و نماینده این بخش در اتاق بازرگانی ایران خاطرنشان کرد: بیایید فرض کنیم که به عنوان مثال ، در دو سال آینده ، دولت می تواند سه میلیون بشکه نفت صادر کند. این بدان معناست که ما می توانیم بر اساس مذاکرات و سرمایه گذاری های خارجی که پس از مذاکرات انجام شده اند ، سه میلیون بشکه نفت بفروشیم. در نتیجه ، دولت باید آن دلارهای نفتی را به ریال در بازار داخلی تبدیل کند. نمی توان حقوق کارمندان ، ساخت جاده و هزینه های زیرساخت را به دلار پرداخت کرد. بنابراین ، باید به ریال تبدیل شود. در نتیجه ، دلار در بازار در دسترس تر می شود و قیمت ریال ، که تقاضا است ، افزایش می یابد. به هر حال ، دیدگاه دلار و سایر ارزهای خارجی در بازار کشور ما باید دیدگاه عرضه و تقاضای محصول باشد. این بدان معناست که دلار نقش کالایی را در کشور ما پیدا می کند.

حریری اظهار داشت: هر زمان که بتوانیم عرضه بیشتری داشته باشیم و به منابع ارزی دسترسی بیشتری داشته باشیم ، می توانیم نرخ دلار را کاهش دهیم. این دیدگاه از دلار مخصوص کشورهایی مانند ایران است ، جایی که شاید از نظر تئوری اقتصادی ، دلار را نمی توان کالایی در نظر گرفت.

پیشنهادهایی برای کاهش نرخ ارز

وی اظهار داشت: در ارائه پیشنهادی برای کنترل نرخ ارز در وضعیت سیاسی و اقتصادی فعلی ، وی اظهار داشت: در بحث کنترل ، واقعیت این است که ما می توانیم هر دو طرف بازار را متعادل کنیم و همانطور که می توانیم در مورد افزایش عرضه (تأمین دلار می توانیم و تزریق به بازار) و اگر در مورد ورود و مداخله بانک مرکزی در بازار صحبت کنیم ، می توانیم در مورد آن طرف داستان نیز فکر کنیم که کنترل بازار تقاضا است. بانک مرکزی باید بتواند این دو کار را با روشی متعادل ارتقا و مدیریت کند. کار ساده ای نیست ، اما غیرممکن نیست.

حریری افزود: ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضا از طریق کاهش خواسته های غیرقانونی یکی از این روش ها است. ما در شرایطی قرار داریم که یکی از منابع اصلی ارز در کشور ما صادرات غیر روغنی است. در حال حاضر ، وزن صادرات غیر نفتی ، که چندان صادرات غیر روغنی نیستند ، در مقایسه با صادرات نفت دو برابر شده است. به طور کلی ، بیشتر این صادرات غیر نفتی توسط حدود ۱۰ شرکت که حاکم هستند و در زمینه های مواد معدنی ، محصولات معدنی یا محصولات نفتی فعالیت می کنند (پتروشیمی ، گاز ، پالایشگاه و غیره) انجام می شود.

وی افزود: درست است که آنها دولتی نیستند ، اما آنها متعلق به بودجه ، نهادها ، ستاد و غیره هستند که مدیر آنها به بخشی از دولت اختصاص می یابد. آنها به طور کلی با یارانه تولید می کنند و یارانه ها را صادر می کنند ، بنابراین اگر یارانه های آنها را از بین ببریم ، آنها عملاً دیگر قادر به این مدل صادراتی نیستند. این شرکت ها برای مصرف انرژی رایگان ، نیروی کار رایگان ، حمل و نقل رایگان و غیره عادت دارند و دلار می آورند. آنها همچنین ادعا می کنند که دلار ما ارزان خریداری می شود. این دلار در بازار عرضه و تقاضا رد و بدل می شود ، که منجر به این بازار مبادله شده است. من همچنین معتقدم که این بازار مبادله خوب است ، اما باید پیش شرط داشته باشد ، و پیش شرط این است که تمام کالاهایی که از کشور صادر می شوند ، یارانه آن ، تحت عنوان وظایف صادراتی پس گرفته می شوند و سپس صادرکنندگان این کار را می کنند. ارز خود را به هر قیمتی که می توانند بفروشند مبادله کنید.