بررسی استادیوم‌ها در پایتخت‌های فوتبالی/ فرق تهران با لندن
جالب است که آزادی به عنوان یک ورزشگاه قدیمی به وضوح نسبت به هاندیارای جوان از کیفیت و کارایی بالاتری برخوردار است اما بحث از این مسائل بزرگتر است. اکنون که وزارت ورزش تصمیم به ساخت ورزشگاه جدید در تهران گرفته است و چندی پیش باشگاه استقلال از امضای تفاهم نامه با سه شرکت بین المللی برای ساخت چنین پروژه ای خبر داد، بد نیست به مقایسه بین این ورزشگاه بپردازیم. وضعیت پایتخت های فوتبال اروپا با ما همراه باشید و نتایج جالبی را ببینید. همچنین انتشار بیاد بیاوریم که تهران هم اکنون دو ورزشگاه نوستالژیک و مفید دارد که به حال خود رها شده اند. شهید شیرودی و تختی.
باور نکردنی است که لندن ۲۲ استادیوم فوتبال فعال دارد. از ومبلی ۹۰ هزار نفری که میزبان بازی های سه شیر و البته فینال باشگاهی است تا ورزشگاه High Stadium با ظرفیت ۵۱۷۶ نفر که متعلق به تیم بارنت در لیگ ملی است. امسال پایتخت انگلیس ۸ نماینده در لیگ برتر دارد و نکته اینجاست که همگی ورزشگاه های مخصوص به خود را دارند. ساخت ورزشگاه های جدید در این شهر رونق گرفته است و در سال های اخیر تیم هایی مانند آرسنال، تاتنهام و وستهم به زمین های مجهز و جذاب کوچ کرده اند. جالب اینجاست که مثلا ورزشگاه آپتون پارک که متعلق به وستهام بود و بعد از ۱۱۲ سال در سال ۲۰۱۶ مورد استفاده قرار نگرفت، اکنون به ۸۴۲ آپارتمان تبدیل شده است! لندن با جمعیتی تقریبا برابر با تهران ۲۰ استادیوم بیشتر از پایتخت ایران دارد که همگی بهتر از استادیوم های ما هستند.
پایتخت فرانسه دارای هفت استادیوم استاندارد فوتبال است که توانایی برگزاری بازی در بالاترین سطح را دارند که با توجه به وسعت و جمعیت شهر ایده آل است. با این حال پاریس تنها یک تیم در لیگ ۱ دارد که آن هم پاری سن ژرمن است و از ورزشگاه ۴۸۰۰۰ نفری پارک دو پرنس استفاده می کند. استادیوم اصلی شهر متعلق به تیم ملی است و Sta de France نام دارد که حدود ۸۰۰۰۰ نفر گنجایش دارد. تیمی به نام اف سی پاریس نیز در لیگ دو حضور دارد که یک ورزشگاه اختصاصی ۱۹ هزار نفری دارد.
پایتخت اسپانیا یکی از شهرهایی است که دو تیم مدعی و رقبای کوچک و بزرگ زیادی دارد. بزرگترین ورزشگاه مادرید، سانتیاگو برنابئو است که در حال حاضر بیش از ۸۱۰۰۰ نفر را در خود جای داده است، اما با اتمام مرحله نهایی بازسازی، بیش از ۴۰۰۰ صندلی به آن اضافه خواهد شد. ورزشگاه وندا متروپولیتانو اتلتیکو بیش از ۷۰ هزار نفر گنجایش دارد که به جای استادیوم قدیمی ویسنته کالدرون ساخته شده است، زیرا به دلیل کوچک بودن شهر امکان استفاده از هر دو مجموعه وجود نداشت. در کل شهر ۶ ورزشگاه استاندارد و بین المللی وجود دارد که همگی بیش از ۱۲ هزار تماشاگر را پشتیبانی می کنند. دیگر نمایندگان پایتخت در لالیگا ختافه و رایو وایکانو هستند که ورزشگاه های اختصاصی خود را نیز دارند.
المپیک ۱۹۳۶ نقطه عطفی در معرفی برلین به عنوان یکی از مراکز فوتبال جهان بود. ورزشگاه ۷۴ هزار نفری این شهر در همان زمان ساخته شد و بارها مورد بازسازی قرار گرفت. پایتخت آلمان اکنون دارای ۸ ورزشگاه فعال است که حتی از لیگ های شهری نیز پشتیبانی می کنند. با این حال، در حال حاضر تنها نماینده پایتخت در بوندسلیگا، تیم نوظهور یونیون برلین است که در ورزشگاه قدیمی آلتن فارستری بازی می کند. ورزشگاهی که در حین بازی فوتبال ۲۲ هزار نفر و در کنسرت ۳۵ هزار نفر ظرفیت دارد!
همانطور که بارها به شباهت های فرهنگی و قومیتی ایتالیایی ها و ایرانی ها اشاره شده است، در عرصه فوتبال نیز نسخه به روزتر ما هستند. یکی از بزرگ ترین انتقادات متولیان ورزش کشور در این زمینه استفاده از ورزشگاه های قدیمی است به طوری که به جز یوونتوس هیچ تیم مطرح دیگری حتی ورزشگاه اختصاصی ندارد. در خود شهر رم ۵ میدان بزرگ و استاندارد وجود دارد. قطعا ورزشگاه المپیکو با ظرفیت ۷۲۶۹۸ نفر را می شناسید که بازی های رم و لاتزیو در آن برگزار می شود. استادیوم المپیک دل نوتو نیز وجود دارد که برای المپیک ۱۹۶۰ ساخته شد، اما ۲۰۰۰۰ صندلی آن در سال های اخیر هیچ تماشاگری را پذیرا نبوده است. با وجود وسعت عظیم رم، جمعیت کم این شهر باعث شده نیاز مبرم به استادیوم جدید احساس نشود.
