تیک عصبی چیست، چرا به وجود می‌آید و چگونه برطرف می‌شود؟
کنه ها یا حرکات یا صداهای غیر ارادی ناگهانی و غیر ارادی هستند که به دلیل ماهیت تکراری آنها می توانند تعجب آور باشند. اما دلیل آنها چیست؟ وقتی کنه ها ظاهر می شوند چه اتفاقی برای مغز ما می افتد؟
کنه ها می توانند ساده باشند ، مانند چشمک زدن سریع ، اخم کردن یا بالا بردن شانه یا پیچیده تر ، مانند تکرار کلمات یا عبارات خاص یا از بین بردن صداهای خاص مانند سرفه.
این رفتارها به عنوان اختلالات عصبی طبقه بندی می شوند که شامل مدارهای مغزی مسئول کنترل حرکتی است. TIC ها به ویژه در کودکان شایع هستند و در حدود ۲ ٪ شایع هستند ، اما می توانند برای بزرگسالی باقی بمانند یا حتی در بزرگسالی ظاهر شوند.
انواع مختلف کنه
کنه ها می توانند موقتی یا مزمن باشند. کنه های موقت ، که اغلب در کودکان دیده می شود ، معمولاً پس از چند ماه از بین می روند. کنه های مزمن بیش از یک سال طول می کشد و با سندرم Tourette همراه است. این بیماری عصبی با ترکیبی از کنه های حرکتی پایدار و آکوستیک پیچیده می شود. به طور متوسط ، از هر ۶۰۰۰ نفر این سندرم را توسعه می دهد و در بین پسران بیشتر از دختران است. اگرچه ممکن است این کنه ها بدون قید و شرط به نظر برسند ، اما ممکن است با افزایش سن کاهش یابد.
علت چیست؟
TIC ها از اختلالات مدارهای مغزی ، به ویژه مواردی که شامل گانگلیون پایه ، یک منطقه اصلی برای هماهنگی حرکات است ، سرچشمه می گیرد. حساسیت یا عدم تعادل نیز نقش مهمی در آزادسازی انتقال دهنده های عصبی مانند دوپامین دارد. علاوه بر عوامل عصبی ، عناصر ژنتیکی و محیطی نیز در ظاهر آنها نقش دارند.
مطالعات نشان داده اند که کنه ها اغلب با استرس ، اضطراب یا خستگی بدتر می شوند. این حالت ها فعالیت در مدارهای مغزی مربوطه را افزایش داده و کنه ها را افزایش می دهد. در مقابل ، دوره های آرامش و آرامش ، شدت آنها را کاهش می دهد. در برخی از بیماران ، درمانهایی مانند رفتاری درمانی ، آرامش یا در موارد شدیدتر می تواند به محدود کردن تأثیر کنه ها در زندگی روزمره کمک کند.
چگونه با تیک زندگی کنیم؟
افراد مبتلا به کنه ممکن است در زندگی روزمره خود به ویژه به دلیل چشم دیگران مشکل داشته باشند. کودکان ممکن است قربانی تمسخر و حتی آزار و اذیت شوند. افزایش آگاهی در بین اطرافیان و ترویج درک بهتر این اختلالات برای محدود کردن این برخوردها ضروری است.
تشخیص و مدیریت نیاز به یک رویکرد شخصی دارد. کارشناسان مانند متخصصان مغز و اعصاب یا روانشناسان تأثیر کنه ها را بر کیفیت زندگی بیمار ارزیابی می کنند و راهکارهای مناسب را پیشنهاد می کنند. این موارد اغلب شامل روشهای درمانی رفتاری برای کمک به کنترل کنه ها و همچنین پشتیبانی روانشناختی برای مدیریت تأثیر عاطفی آنها است.
منبع: Euronews
