استخدام مربیان و بازیکنان بی‌کیفیت خارجی، فوتبال ایران را به هم ریخته است

روزنامه جوان نوشت: فوتبال آسیا نیز از این قاعده مستثنی نبود و تقریباً سه دهه پیش ، عدم حضور بازیکنان اروپایی و آمریکای جنوبی در فوتبال قاره باستان شکسته شد.

ژاپنی ها در این مسیر پیشگام بودند و با استخدام ستارگان فوتبال متعلق به جهان که سالهای پایانی فوتبال خود را سپری کردند ، سطح فوتبال خود را افزایش دادند. Ziko ، Linheh Kerr و Falcao بزرگان فوتبال در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۸۰ بودند که سالهای آخر خود را در ژاپن گذراندند و تأثیر زیادی بر بادام گذاشتند ، به طوری که آنها اولین قدرت تیم آسیا و ایران شدند. کره جنوبی و عربستان سعودی درگذشت.

چند دهه بعد ، حدود چند سال پیش ، عربستان سعودی و کشورهای خلیج فارس تجربه ژاپنی ها را پیش از این تجربه تکرار کردند ، به این معنی که آنها از دلار نفت برای استخدام بازیکنان اول که هنوز از وداع دور بودند استفاده کردند.

رونالدو و نیمار در بین بازیکنان بودند. کشورهای عربی از این امر راضی نبودند و آنها اقدامات مهمی برای جذب مربیان اول را انجام دادند. این کشورها با رویکردی متفاوت از دهه ها پیش ، سطح فوتبال خود را بالا بردند تا کشوری مانند قطر به راحتی با حضور قدرتهایی مانند ژاپن ، عربستان سعودی ، کره جنوبی و ایران قهرمانی آسیا را به دست آورد.

کشورهای عربی ، برخلاف دهه ها پیش ، بدون برنامه پول صرف کردند ، سطح فوتبال خود را با زیرساخت ها و استفاده صحیح از دانش فوتبال افزایش دادند و مطمئناً در سالهای آینده حرفهای زیادی برای گفتن خواهند داشت.

اما ایران ، که فوتبالش سالها آقای آسیا بوده است ، بسیار عقب مانده است -از نظر رقبا با افت شدید در باشگاه و حتی ملی که دیگر نمی توان آن را در قدرت های فوتبال قاره باستانی نامگذاری کرد. بر خلاف رقبای خود طی سالهای گذشته ، فوتبال ایران هرگز نتوانسته است از دانش روز فوتبال بهره مند شود ، زیرا این مسیر را مانند یک حرفه ای طی کرده است. استخدام مربیان و بازیکنان خارجی ، توجه به فوتبال ، و خیال پردازی و خوشحال بودن از افتخاراتی که سالها گذشت. این مشکلاتی است که فوتبال ایران دارد.

بدون شک حضور بازیکنان و مربیان با کیفیت خارجی در طی دو دهه و نیم گذشته ، برخلاف دهه های پیش ، نقش بسیار محکمی در عقب ماندگی فوتبال ایران دارد. اگرچه تعداد محدودی از بازیکنان خارجی با کیفیت نیز به باشگاه های ایرانی رسیده اند ، اما تسلط بر شبکه فوتبال ایران عملاً این امکان را فراهم کرده است که بگوییم بیش از ۵ ٪ از خارجی هایی که از فوتبال ایران آمده اند از کیفیت پایین برخوردار هستند و فاقد توانایی های یک لژیونر خوب هستند ، با این حال ، به خاطر داشته باشید که این فقط برای بازیکنان خارجی در تیم هایی است که بیشتر در مقابل چشم هستند و وضعیت تیم های دیگر فاجعه بار است.