فحش جنسی در ورزشگاه‌ها/ کشورهای دیگر چگونه است؟/ آرژانتین و ترکیه و روسیه مثل ما، ژاپن و آلمان و سوئد پاکیزه

چشمان شما روز بدی نمی بینند. من تصمیم گرفتم که به همراه دخترم به استادیوم بروم تا بازی فوتبال را تماشا کنم و با آنها به معنای غرور که توسط آزادی زنان در استادیوم منتشر می شود ، با آنها به اشتراک بگذارم. اما کمی از بازی ، و با کنجکاوی دخترم در مورد کلمه ای که از گوشه می شنوید ، خیلی زود حس پشیمانی شد. بنابراین ترجیح دادم فرار کنم.

اگر مشکل تا دیروز ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه بود ، مشکل بود. چالش امروز مجاز به حضور در ورزشگاه نیست ، اما فقدان استادیوم های مبتنی بر خانواده است.

در بسیاری از نقاط جهان ، از جمله ایران ، فوتبال فقط یک بازی نیست بلکه بخشی از هویت و احساسات طرفداران است. این تعصب شدید گاهی به خشونت کلامی تبدیل شده و به عنوان بخشی از فضای ورزشگاه پذیرفته می شود.

بیش از حد نگران نباشید ، البته ؛ رفتار جنسی غیر طبیعی در استادیوم ها ، چه توسط زنان و مردان ، یک درد مزمن است که بسیاری از کشورهای توسعه یافته تحت تأثیر قرار گرفته اند یا اکنون تحت درمان قرار گرفته اند.

بنابراین ، به نظر می رسد که از فرهنگ و قوانین سختگیرانه تر می توان از حاد بودن و در برخی موارد حتی پیشگیری از درمان جلوگیری کرد.

در فوتبال ایران ، توهین و توهین به هواداران تیم (مردان یا زنان) یک مشکل گسترده است. این نه تنها به زنان محدود می شود بلکه بخشی از یک چالش بزرگتر در فرهنگ استادیوم کشور است.

ورود زنان به ورزشگاه ها برای تماشای مسابقات فوتبال آقایان سالها ممنوع بود و هنوز هم محدودیت هایی دارد. از طرف دیگر ، گفته شد كه زنان برای تماشای مسابقات مردان ، ورزشگاه ها را باز می كنند و مردان نیز جمع و جور بودند و تصمیم گرفتند كه آیین های بیشتری رفتار كنند. به طور خلاصه ، سوء استفاده و حرکات غیر طبیعی از بین می رود.

استانداردهای دوگانه در مستطیل جنسی و خشونت کلامی

زیرا فوتبال یک ورزش پرشور است. جو استادیوم همچنین مکان مناسبی برای تخلیه احساسات طرفداران است و شعار در استادیوم راهی برای بیان احساسات و شرکت در جو رقابتی آن است.

در جو مردسالارانه ورزش ، برخی از انواع خشونت زبانی طبیعی تلقی می شوند. اما اگر زنان در یک محیط مشابه توهین آمیز باشند ، پاسخ شدیدتری خواهند داشت. این استاندارد دوگانه باعث می شود مردان خشونت کلامی عادی تر شوند.

این روزها تصاویری از هواداران زن فوتبال در فضای مجازی وجود دارد که به فوتبالیست های مرد توهین می کنند که در نگاه اول “رسوا نیستند”.

به عبارت دیگر ، از سالهای طولانی تماشای استادیوم های فوتبال توسط مردان انحصار یافته است ، و توهین و استفاده از بلاغت مبتذل ، بخشی از Pro -Margins در نظر گرفته شده است ، بنابراین برخی از زنان نیز در تقلید از فرهنگ استادیوم مردان ، این الگوی را تولید می کنند. بشر

از طرف دیگر ، عدم تجربه حضور زنان در استادیوم های پیچیده باعث عدم کشت استادیوم سالم در بین آنها شده است.

نکته دیگر این است که در عصر رسانه ها ممکن است برخی از افراد برای جلب توجه فضای مجازی به چنین رفتارهای نامناسب روی آورند. این فقط با هر بهانه ای دیده می شود.

در تمام سالهایی که مردان در ورزشگاه ها مسابقات فوتبال را تماشا می کنند ، رفتارها و رفتارهای سوءاستفاده فراوانی وجود داشته است ، اما در بسیاری موارد حتی مقامات به فکر مجازات و رفتار قانونی نبوده اند ، شاید توجیه آن خشونت ، چه کلامی و چه کلامی. رفتار در دنیای مردانه طبیعی و اجتناب ناپذیر است. اما در مورد زنان ، مسئله متفاوت است ، رویکرد تنبیهی پیش از اشاره و فرهنگ است.

همانطور که می دانید استادیوم ها در کشورهایی مانند انگلیس ، آلمان و اسپانیا به دلیل رفتارهای خشونت آمیز ، توهین های جنسیتی ، شعارهای نژادپرستانه و غیره شناخته شده بودند. با این حال ، با اصلاح ساختار استادیوم ها ، جریمه ها و ممنوعیت ورود هواداران ، مبارزات گسترده فرهنگی ، حضور خانواده ها و زنان و ایجاد وضعیت خانواده با ارائه امکانات خاص تر و غیره ، آنها توانستند تجربه کنند فضایی ایمن تر و قابل احترام در استادیوم های خود.

از طرف دیگر ، در کشورهای پیشرفته تر ، هواداران دارای تخصص هایی در زمینه های روانکاوی و روانپزشکی هستند که به مدیریت بهتر سیستم عامل ها کمک می کنند. در حالی که ایران عقب مانده است.

مودب ترین هواداران فوتبال به چه کشورهایی تعلق دارند؟

ژاپن

هواداران ژاپن دارای فرهنگ احترام و نظم و انضباط اجتماعی هستند. آنها به بازیکنان در کاربردهای هماهنگ و مناسب احترام می گذارند و برای تمیز کردن استادیوم با هم کار می کنند.

آلمان

پشتیبانی در آلمان جنبه خانوادگی دارد که به افزایش احترام و کاهش خشونت کلامی و غیره کمک می کند.

سوئد

افراد سوئدی همچنین از حمایت قوی و سالم برخوردار هستند و استادیوم ها در این کشور دارای محیط های آرام و خانوادگی هستند.

کانادا

جو استادیوم ها در کانادا معمولاً بدون تنش و تمرکز بر حمایت مثبت تیم ها است. نیوزیلند و استرالیا همچنین دارای محیط های استادیوم معمولاً دوستانه به دور از درگیری های کلامی و جسمی هستند.

استرس زا ترین استادیوم های ورزشی جهان

در همین حال ، کشورهایی مانند آرژانتین ، برزیل ، ترکیه ، ایتالیا ، یونان و روسیه غالباً جو استادیوم های ورزشی استرس زا را تجربه می کنند و هواداران زن در توهین های نژادپرستانه و جنسیتی با مردان شرکت می کنند.

سهم کودکان در استادیوم کشور تعریف نشده است

یک فرهنگ استادیوم سالم در ایران به محیطی نیاز دارد که همه ، صرف نظر از جنسیت ، سن یا وضعیت اجتماعی ، بتوانند از تماشای فوتبال لذت ببرند.

گرفتن کودکان به ورزشگاه در فضایی که توهین آمیز و رفتارهای جنسی غیر طبیعی وجود دارد ، یک چالش اساسی است. اما اگر بدانیم که استادیوم های محور خانواده نه تنها حضور زنان و کودکان در ورزشگاه ها را افزایش می دهند ، بلکه به بهبود فرهنگ حمایت و کاهش خشونت در فوتبال نیز کمک می کنند ، می توانیم یک استادیوم و خانواده مبتنی بر گام ساده تر ایجاد کنیم – استادیوم های متمرکز.

چه چیزی می توانیم یک فرهنگ سالم و مثبت را ارتقا دهیم؟

* آموزش و آگاهی از باشگاه ها توسط باشگاه ها
* حضور خانواده در ورزشگاه ها
* مجازاتهای سنگین برای توهین و حرکات جنسی
* تشویق طرفداران برای کنترل

از آنجا که همه ما در دهکده جهانی زندگی می کنیم ، باید با الگوبرداری از کشورهای پیشرو ، فرهنگ حرفه ای را توسعه دهیم.

به عنوان مثال ، فدراسیون فوتبال اسپانیا لیستی از چهار مورد را در قالب کمیته “ضد خشونت” تصویب کرد ، که این یک ممنوعیت سیگار کشیدن است و از توهین به داوران ، مربیان ، بازیکنان و شرکت های وابسته آنها جلوگیری می کند. در انگلستان ، فوتبالیست های برجسته هرکدام سعی و مصاحبه با رفتارها و ناهنجاری های استادیوم در تیزرها و کلیپ های مختلف دارند. در این کشور یک نرم افزار برای طرفداران تلفن همراه طراحی شده است که مخاطبان را به لیست کلمات ممنوعه اطلاع می دهد. علاوه بر این ، آنها می توانند از این طریق به مقامات امنیتی استادیوم اطلاع دهند.

با این حال ، در کشور ما ، این جریمه و غیرقانونی برای باشگاه ها در برابر متخلفان است و مجرمان متخلفان بسیار کم هستند. بعضی اوقات مدیران فرهنگی ورزش کشور همیشه سعی می کنند سیاست های محیط استادیوم را با کلیشه های “ما بهترین تماشاگران در جهان داریم” توجیه کنند.