مومیایی‌های ۷ هزار ساله در «صحرای سبز» گونه‌ای گم‌شده از تبار انسان را آشکار کردند
اخبار یورو: این انسانهای قبل از تاریخ حدود ۶۰۰۰ سال پیش در منطقه ای زندگی می کردند ، که امروز بخشی از صحرای بزرگ آفریقا است ، اما در دوره نوسنگی پرشور خود به عنوان “بیابان سبز” شناخته می شد. دوره ای که بیابان سرسبز ، غنی و قابل سکونت بود.
این منطقه که امروزه در میان داغترین و گرمترین مناطق جهان قرار دارد ، یک سرزمین حاصلخیز با دریاچه ها و رودخانه هایی بود که انسان ها در آن شکار و دامپروری بودند.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که نزول ژنتیکی این مومیایی ها ، دو زن تشخیص داده شده ، با جمعیت همزمان خود در جنوب صحرا آفریقا تفاوت های اساسی داشتند و متعلق به یک شاخه از نوع انسانی بودند که تاکنون ناشناخته بودند.
این شعبه هزاران سال در شمال آفریقا زندگی کرده است و با سایر جمعیت ارتباط ژنتیکی کمی داشته است.
محققان با استفاده از فن آوری های توالی ژنوم پیشرفته ، محققان DDی استخراج شده از این بدن با ژنوم ۵ زندگی از آفریقا ، خاورمیانه و اروپای جنوبی و همچنین داده های ژنومی افراد باستان مقایسه شدند.
این یافته ها حاکی از آن است که این شاخه انسانی حدود ۵۰۰۰ سال پیش از صحرای جنوبی آفریقا جدا شده است.
با این حال ، اثرات محدود نئاندرتال ها نیز در ژنوم آنها یافت شد ، نشان می دهد که اجداد آنها با افراد نئاندرتال که فقط در خارج از آفریقا زندگی می کردند ، تماس گرفته بودند. البته ، این نئاندرتالی ده برابر در انسان های غیر آفریقایی مدرن کمتر از مشابه است.
شرایط نادر برای حفظ ddی هر در بیابان
نکته قابل توجه در این مطالعه ، شرایط استثنایی حفظ دما در محیط خشن و گرم صحرای آفریقایی است که در نتیجه مومیایی های اجساد و جای آنها در سایه صخره ها اتفاق افتاده است.
به گفته نادا سالم ، یک نویسنده ژنتیک باستانی از موسسه آلمانی Max Planck ، درجه حرارت بالا در این منطقه معمولاً باعث آسیب سریع به DDی می شود ، در بدن وجود دارد ، بنابراین این دو مومیایی استثنایی فرصتی نادر برای مطالعه ژنتیک انسانهای باستان در شمال آفریقا فراهم کرده اند.
منزوی ژنتیکی اما فرهنگی نیست
اگرچه از نظر ژنتیکی ، این جمعیت انسانی نسبتاً منزوی و منزوی بود ، شواهد باستان شناسی نشان می دهد که تبادل فرهنگی در سطح وسیع تری در منطقه رخ داده است.
محققان همچنین بر این باورند که ظهور دام در صحرای آفریقا بیش از نتیجه مهاجرت گسترده بود ، نتیجه تعامل فرهنگی بین گروه های بومی در منطقه و سایر جوامع در زمان تولید حیوانات.
محققان می گویند اگرچه این شاخه ژنتیکی خاص دیگر مستقل نیست ، اما بخش هایی از آن در ژنوم انسانهای امروزی در شمال آفریقا یافت می شود. این نشان می دهد که در برخی از نقاط تاریخ ، این جمعیت با سایر گروه های انسانی آمیخته شده است.
