جوان ایرانی نباید خودرو و موبایل و لپ‌تاپ خوب داشته باشد؟ | تغییرات تعرفه ای؛ ظلم مضاعف در حق مردم

دیروز ، کابینه وزیران لیستی از اصلاحات تعرفه و سود تجاری را برای امسال منتشر کرد. لیست منتشر شده شامل کالاهایی است که بیشتر مصرف عمومی است. مانند چای ، سیگار ، اتومبیل ، تلفن همراه ، کلاه ایمنی اتومبیل ، تراکتور و موارد مشابه.

نگاهی به تغییرات تعرفه نشان داده است که سود تجاری و حقوق ورودی بیشتر توسط مصرف عمومی (به جز کالاهای اساسی و داروها) و به طور مستقیم در رونق عمومی و استانداردهای زندگی مردم مورد استفاده قرار می گیرد ، امسال افزایش یافته است و این افزایش بر میزان قیمت عمومی تأثیر می گذارد و در نهایت فشار بیشتری به افراد و مردم وارد می کند.

سید علی داستی موسووی در روزنامه اطلاعات نوشت: افزایش تعرفه ها افزایش می یابد در حالی که نرخ ارز مورد استفاده در محاسبات گمرک از حدود ۲ به حدود ۴۰۰۰ دلار افزایش یافته است ، که باعث مصرف مواد مصرفی مردم می شود – بیشتر آنها وارد می شوند.

نمونه بارز این امر افزایش نرخ بهره واردات خودروهای بنزینی به حدود ۲ ٪ است که به سایر هزینه های سربار می افزاید ، هر خودروی وارداتی حدود ۵ ٪ گرانتر از قیمت تولید کننده برای مصرف کننده ایران خواهد بود و این باعث می شود دسترسی مردم عادی به اتومبیل های با کیفیت خارجی به عنوان رویاهای از راه دور باشد.
افراد مظلوم و تحت فشار ایران ، که بسیاری از آنها اکنون به غذا ، پوشاک و مسکن و معالجه احتیاج دارند ، دائماً این محصول و آن محصول را از زندگی و خانواده های خود از بین می برند ، از بسیاری از حقوق اساسی و اساسی مانند دسترسی به پزشکان و دندانپزشکان. هزینه های آنها استرس زا است ، آنها امید خود را به ویژه جوانی می بینند و قادر به پاسخگویی به خواسته های خود و غیره نیستند. آنها به وضوح از دولت می پرسند که چرا بسیاری از مالیات ها ، تعرفه ها ، منافع تجاری و غیره ، دائماً گرده و غیره را تحمیل می کنند.

چرا این چرخه نامحسوس را پایان نمی دهیم؟ مردم به چه زبانی به دولت و حاکمیتی که ندارند می گویند؟ به چه زبانی می توان گفت که محل جبران بودجه انباشته شده دولت و سالهای سوء مدیریت ، جیب مردم نیست؟ به چه زبانی ، چرا دولت به بنیانگذاران ، اجاره دهنده ها و نهادها و نهادها و موسسات و مواردی از این دست به جای فشار آوردن به مردم ، بودجه خود را از طریق آن تأمین نمی کند؟

مردم می پرسند که چرا حقوق مدیران دولت و فولاد و پتروشیمی ، سیمان ، خودروسازان و ده ها نفر دیگر صدها میلیون دلار و حقوق کارگران و کارمندان ۵ میلیون تومانس هستند؟ مردم و جوانان می پرسند که چرا دولت هنوز هم استانداردهای زندگی مردم را کاهش می دهد و به دور از در دسترس بودن بسیاری از وسایل موجود است؟
مردم می گویند چرا مورد احترام نیستند؟ ایرانی جوان از امارات جوان یا ترکیه و عراق برای گرفتن بهترین ماشین روز و خرید چنین لپ تاپ مانند آب آشامیدنی چیست ، اما ایرانی جوان حتی از خرید آن پشیمان است؟ مردم می پرسند که چرا در ایران ، با تمام این امکانات ، همه چیز گران است یا ممنوع است؟

صحبت های زیادی در این مورد و درد زیادی وجود دارد. اما هرچه باشد ، باید به دولت و حاکمیت هشدار داد که مردم از تحمیل تمام هزینه های بالای غرق شده اند ، بنابراین دولت این است که این تعرفه های جدید بی رحمانه را لغو کرده و بودجه خود را از جایی دیگر کسر کند ، مانند از بین بردن بودجه های غیر ضروری برخی از بودجه ها.