راز ناکامی سرخابی‌ها فاش شد؛ چرا باشگاه‌های ایرانی درجا می‌زنند؟

دلیل اصلی مشکلات باشگاه های ایرانی و تیم های بزرگ را می توان به یک مسئله خاص نسبت داد.

دو سال پیش ، باشگاه های سعودی برای بهبود فعالیت های خود و اقدامات حرفه ای تر به مدیران خارجی رفتند و ضمن استفاده از مدیران داخلی ، آنها تصمیم گرفتند باشگاه های خود را به افراد برجسته و ماهر اروپا برای بهره برداری بهتر مدیریت کنند ، اما این روند در ایران و حتی سایر کشورهای آسیایی کاملاً متفاوت است.

برخی از باشگاه های ایرانی در سالهای اخیر سعی کرده اند با انتخاب دستیار ورزش یک چارچوب حرفه ای پیدا کنند ، اما در واقع آنها نتوانسته اند کاری خاص انجام دهند ، و ما شاهد تمام نظارت مستقیم مدیرعامل هستیم و کوچکترین رویدادهای این کلوپ ها نتیجه بزرگی را دنبال نمی کنند.

شاید عدم وجود یک مدیر برجسته و باتجربه ورزش در فوتبال ایران ، به ویژه استقلال و پرسپولیس ، به گونه ای انجام داده باشد که این باشگاه ها در فصل گذشته نتوانند موفق شوند و علاوه بر شکست ، آنها در موارد مالی ، فعالیت های انتقال و غیره مشکلات جدی داشته اند.

مدیر عاملان در باشگاه های ایرانی اولین نفر در روند مذاکره با مربیان و بازیکنان برای استخدام ، تمدید یا خاتمه قراردادها هستند ، در حالی که این اتفاق در باشگاه های فوتبال و اروپایی جهان رخ نمی دهد و بیشتر موارد تحت نظارت مدیر ورزش است و حتی باشگاه های سعودی نیز این روش را دنبال می کنند و پیشرفت چشمگیری دارند.

هنگامی که رضا دارویش ، مدیرعامل Persepolis Club ، در مورد استخدام و ناکارآمدی برخی از بازیکنان خارجی مانند نابلل باهو یا استقلال در طول جاواد نکونم ، پیتسو مامایام و غیره صحبت می کند ، طبق لیست آنها و تحت نظارت مدیرعامل این باشگاه ، آنها مربیان خارجی و داخلی ندارند.

جدای از روند کار مربیان ، در دنیای فوتبال ، مدیران مدیریت لیست انتقال و جذب مستقیم تیم بازیکن ، اما در ایران این روند کاملاً متفاوت است و مدیرعامل هر باشگاه خود با بازیکنان مستقیماً با او تماس می گیرد ، جلسه ای را با او برگزار می کند و در نهایت معامله بزرگی را برای این باشگاه امضا می کند.

از طرف دیگر ، شکل استخدام بازیکنان با نظر مستقیم مدیر عاملان این باشگاه باعث شده است که مربیان بعدی در صورت تغییر مدیر (مانند استقلال یا پرسپولیس) از بازیکنان استخدام شده راضی نباشند و اگر در آن کلوپ ها مدیر ورزش نبودند ، قادر به انجام اهداف تاکتیکی خود نخواهند بود.

در دنیای فوتبال ، می فهمیم که اگر کادر فنی تغییر کنند ، مربیان جایگزین به بازیکنانی که در نقل و انتقالات قبلی جذب می شوند اعتراض می کنند ، اما در ایران این روند کاملاً متفاوت است و برای افرادی مانند مسعود جاما برای استقلال ، که در طول جعفر سامی اضافه شده است ، و مربیان متعاقب آن به شکایت می کنند.

جذب بازیکنان خارجی کم با هزینه های بالا و حتی رضایت قابل توجه (مانند جوئل کوجو) مدیریت استقلال خود را انجام داده است تا این باشگاه هنوز هم بتواند ظرف سه هفته در پایان فصل بتواند سر خود را پیدا کند و ممکن است بهتر باشد که باشگاه و پرسپولیس به جای سرمربیگری به یک مدیر برجسته ورزش بروند.