صنعت هوانوردی در بحران اقلیمی / آیا پرواز پایدار ممکن است؟ – افق میهن

در سالهای اخیر ، بحث در مورد تغییرات آب و هوا دیگر محدود به جلسات تخصصی نیست و به بخشی از نگرانی های عمومی و روزمره تبدیل شده است. در این میان ، یکی از صنایع بزرگ و تأثیرگذار که توجه زیادی را به خود جلب کرده است ، صنعت حمل و نقل هوایی است. پرواز یکی از شگفت انگیزترین دستاوردهای انسانی در حمل و نقل است ، اما به یکی از بزرگترین تهدیدات برای آینده پایدار جهان تبدیل می شود. گروهی از کارشناسان هواپیمایی با ابتکار عمل به نام “فراخوان حمل و نقل هوایی به عمل” صریحاً اظهار داشتند که این صنعت باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نمی شود و نیاز به تغییر اساسی دارد.

صنعت هواپیمایی و بحران آب و هوا: دو مسیر کنتراست

در حالی که کسانی که علاقه مند به پرواز هستند از شهرت و جذابیت فناوری برخوردار هستند ، کارشناسان در این زمینه هشدار دادند. آنها هشدار می دهند که اگر روند فعلی تا سال سوم ادامه یابد ، انتشار گازهای گلخانه ای گلخانه ای ناشی از حمل و نقل هوایی می تواند به یک چهارم از انتشار گازهای گلخانه ای تبدیل شود ، که بسیار هوشیار است. بر خلاف سایر بخش ها ، صنعت حمل و نقل هوایی تحت نظارت مستقیم سیاست ملی آب و هوا نیست. سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ICAO) وظیفه تنظیم مقررات زیست محیطی در صنعت را بر عهده دارد. با این حال ، بسیاری از کارشناسان از عملکرد موسسه انتقاد می کنند و به آنها بی اثر و بیش از حد محافظه کار نگاه می کنند. ابتکار اصلی سازمان برای مبارزه با انتشار کربن طرحی است به نام کورسیا مبتنی بر جبران کربن و نه بر کاهش واقعی. به گفته کارشناسان ، این طرح نه تنها مشکل را حل می کند بلکه استرس خود را به سایر صنایع منتقل می کند.

آیا راهی برای پرواز یک پرواز ثابت وجود دارد؟

“ما دوست داریم پرواز کنیم ، اما می دانیم که ادامه این روند بدون تغییر خود ، آن را از بین می برد.” او معتقد است که بدون تعداد پروازها بدون اصلاح سیاست تجارت صنعت ، پیشرفت قابل توجهی حاصل نمی شود.

علاوه بر ناکارآمدی پروژه های موجود ، نگرانی های جدی در مورد نابرابری نیز وجود دارد. تنها ۵ ٪ از جمعیت جهان مسئول نیمی از انتشار کربن در صنعت هواپیمایی هستند. این نشان دهنده تسلط بر مسافران ثروتمند بر منبع کلی آلاینده ها است. کارشناسان پیشنهاد می کنند که علاوه بر توسعه فن آوری های تمیز ، اقدامات نیز مبتنی بر عدالت است ، مانند: ب. پروازهای مکرر یا لوکس مورد نیاز برای مدیریت تقاضا.

تام رینولدز ، خلبان تجارت و عضو گروه هوانوردی جهانی می گوید: “ما به عنوان خلبانان آموزش دیدیم تا خطرات را شناسایی و مدیریت کنیم.” بحران آب و هوایی یکی از بزرگترین تهدیداتی است که نمی توان آن را نادیده گرفت. با این حال ، اگر ما یک رهبری قوی ، سرمایه گذاری های هوشمندانه و دستورالعمل های مناسب داشته باشیم ، می توانیم پروازها را به نسل های آینده نجات دهیم. “

راه آینده: نوآوری ، شجاعت و مسئولیت

به گفته کارشناسان ، آینده صنعت حمل و نقل هوایی به نوآوری های اساسی بستگی دارد. طراحی هواپیماهای جدید ، استفاده از انرژی های تمیز ، تجدید نظر در ساختار فرودگاه و استفاده هوشمندانه از سوخت پایدار می تواند صنعت را تغییر دهد. فینلی آشر ، مهندس هوافضا ، معتقد است اگر این پیشنهادات ارائه شود ، ما وارد “پرواز جدید طلایی” خواهیم شد. سنی که پرواز در آن تمیز ، ساکت تر ، مفیدتر و در دسترس تر باشد.

سرانجام ، فراخوان حمل و نقل هوایی تأکید می کند که کاهش انتشار کربن در صنعت به اهداف نهایی و الزام آور نیاز دارد. این گروه خواستار لابی در برابر سیاست های آب و هوایی و پذیرش نقش مسئول صنعت بر بحران جهانی بودند.

اگر پرواز را دوست داشته باشیم ، باید آن را از تخریب نجات دهیم. صنعت حمل و نقل هوایی باید جاه طلبی های ناکارآمد را متوقف کرده و به سمت اقدامات مؤثرتر ، علمی و عادلانه تر حرکت کند. آینده پایدار کشور و بقای این صنعت فقط به یک تغییر اساسی در نگرش ، فناوری و سیاست بستگی دارد. کارشناسان از سکوت بیرون آمده اند و اکنون رهبران صنعت می توانند شنیده و پاسخ دهند.