دانشمندان در یک مطالعه جدید به این سوال پاسخ دادند: مغز چطور تجربه یک اتفاق را به احساس تبدیل می‌کند؟
تصور کنید که در روز اول هفته از خانه به محل کار خود بروید. در ترافیک ، یک ماشین ناگهان شما را در مقابل شما می پیچد و احساس عصبانیت می کند. چگونه مغز این رویداد را به یک احساس ترجمه کرده است و چرا واکنش عاطفی شما برانگیخته می شود؟ در گزارش جدیدی از یک مطالعه شگفت انگیز ، دانشمندان با بررسی این روند در مغز به این سؤال پاسخ دادند.
برانگیختگی احساس در نتیجه یک فرآیند در مغز
کارل دکر یک روانپزشک دانشگاه استنفورد است که نحوه مدیریت احساسات را مطالعه می کند. او معتقد است که ویژگی احساسات این است که آنها تعمیم یافته اند. به عبارت دیگر ، آنها باعث تغییر مغز می شوند. به عنوان مثال ، هنگامی که یک ماشین به طور ناگهانی جلوی ماشین شما می پیچد ، شما عصبانی و ناخودآگاه می شوید که کودک بلند خود را گریه می کند و در صندلی عقب گریه می کند. دکتر دیچارت و همکارانش سعی کرده اند چنین تجربه ای را در آزمایشگاه شبیه سازی کنند تا بتوانند به این سؤال پاسخ دهند که چگونه مغز یک تجربه روزانه را به احساسات ترجمه می کند.
در این آزمایش ، آنها سعی کردند فرایندی را افق میهن کنند که احساس منفی ایجاد کند ، اما دردناک نیست. تیم دکتر Dopsarath به هوای پف دار رفت. پف هوا یک اصطلاح عامیانه برای آزمایش اندازه گیری فشار داخل چشم با استفاده از دستگاهی است که هوا را به داخل قرنیه چشم می اندازد. این آزمایش در چشم پزشک برای بررسی سلامت چشم انجام می شود.
دانشمندان تیم دکتر Dischart از Air Puffy Air به عنوان یک واقعه آزار دهنده و ناخوشایند یاد می کنند که دردناک نیست. از آنجا که آنها معتقد بودند که این روند واکنش سایر پستانداران را نیز افزایش داده است ، آنها به آن رسیدند.
آنها این آزمایش را روی موش ها انجام دادند. هر دو انسان و موش ها به طور مکرر در پاسخ به هوای پفی چشمک می زنند. پف کردن مکرر باعث می شود که هر دو گونه چشم خود را نیمه دفاعی نگه دارند. سپس این تیم فعالیت مغز را در این تجربه مورد بررسی قرار داد و دو مرحله مختلف فعالیت مغز را در این فرآیند کشف کرد. مرحله اول مانند موسیقی کوتاه و برش بسیار گذرا بود.
در این مرحله ، که فقط بخش دوم از ثانیه را به خود اختصاص می دهد ، فعالیت مغز که ورودی حسی را پردازش می کند.
فعالیت سپس به مدارهای دیگر ، از جمله مواردی که در احساسات درگیر هستند منتقل می شود. این مرحله طولانی تر است. دیچارت می گوید با هر هوای پف دار ، پاسخ مغز قوی تر شد.
رویدادهای خارجی برای داشتن تأثیر عمیق لازم نیست دوام داشته باشد. کافی است که به اندازه کافی برای ترکیب و تعامل با ورودی های حسی بعدی که به مغز می رسند ، کافی باشد. این همان معنی است.
در انسان ، هرچه واکنش مغز قوی تر باشد ، بیشتر چشمان خود را می بستند و از این تجربه ناراحت تر می شدند.
و در موش ها ، اگرچه ما هیچ گزارش کلامی نداریم ، اما همان حرکات دفاعی را دیدیم. و ما این تعمیم مهم را دیدیم. آنها تمایل به جستجوی پاداش داشتند – مانند غذا.
برای تأیید یافته ها ، تیم دوباره آزمایش را انجام داد ، این بار با کتامین – بیهوشی که پردازش اطلاعات حسی را در مغز مختل می کند. با کتامین ، موش ها و انسان ها هنوز به طور مکرر چشمک می زدند ، اما دیگر چشمان خود را در نیمه راه نگه نمی داشتند. دیچارت می گوید مرحله دوم فعالیت مغز در این مورد ناپدید شده است. به عبارت دیگر ، اگر این مرحله پایدار از بین برود ، احساس مسدود می شود و واکنش عاطفی از بین می رود.
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است. لیزا فلدمن برت ، استاد روانشناسی در دانشگاه Northiestrone ، می گوید این مطالعه به وضوح نشان می دهد که یک تجربه می تواند بر وضعیت روانی زندگی تأثیر بگذارد. اما او می گوید فعالیت پایدار در مدارهای خاص مغز لزوماً به معنای احساس نیست. مشکل اصلی این است که دانشمندان هنوز در مورد تعریف دقیق “احساس” موافق نیستند. اما همچنین یادآوری می کند که مغز انسان توانایی انتزاع را دارد ، به این معنا که می تواند معانی ایجاد کند که فراتر از تفاوت های حسی و حرکتی باشد.
مغز با ادغام اطلاعات حسی ، تهدید به پردازش و مقایسه با خاطرات گذشته ، مغز وضعیت پایدار را در شبکه های عصبی ایجاد می کند – وضعیتی که ما به عنوان عصبانیت ، اضطراب یا ناراحتی می شناسیم. این ترکیب پیچیده از فعالیت های عصبی اساس شکل گیری احساس در پاسخ به تجربیات زندگی روزمره است.
در حقیقت ، آنچه در مغز اتفاق می افتد ترکیبی از چندین مرحله عصبی و شناختی است.
منبع: دیجیاتو
