آمریکا، روسیه و چین؛ رقابت خاموش رقبا در قلب آسیا – افق میهن

آسیای میانه دیگر به عنوان یک منطقه رقابتی برای قدرتهای بزرگ دیده نمی شود. در عوض ، این بازیگر مهم ، مستقل و توانمند می شود که با ارائه ابتکارات خود نقش سازنده ای در بهبود ثبات ، امنیت و توسعه پایدار ایفا می کند.

به گفته گروهی از همکاری های منطقه ای در آسیای میانه ، یکی از محرک های اصلی توسعه پایدار ، ثبات سیاسی و رشد اقتصادی در سالهای اخیر به واقعیت جدیدی در منطقه تبدیل شده است. واقعیتی که محصول حرکات خارجی نیست ، بلکه نتیجه تعامل داخلی در این جغرافیا است.

این واقعیت جدید بیانگر تقاضای مشترک کشورهای آسیای میانه برای تعمیق همکاری ، تصمیم گیری های مشترک و ارتقاء منافع متقابل است. کشورهای منطقه مشکلاتی را که ده ها سال است که منبع تنش بوده اند ، حل می کنند. بنابراین می توان گفت که برخی از این پیشرفت ها نتیجه بهبود اعتماد و تقویت زمینه گفتگو ، چه به صورت دو طرفه و چه چند جانبه است.

عمل عمل جراحی

مجله دیپلماتیک – یک رسانه مستقل و علمی که عملاً به جنبش بین المللی لیبرال نزدیک است – به افزایش جنبش های آسیای میانه در تحولات جهانی اشاره کرد که جلسات مشاوره ای از روسای کشورهای آسیای میانه نقش ویژه ای دارد.

الگویی که در سال ۲۰۰۸ با اجلاس آستانه در قزاقستان آغاز شد ، کارآیی خود را در عمل به اثبات رسانده و زمینه ای مداوم برای بحث در مورد چشم انداز همکاری ، سازماندهی مواضع ملی و تدوین راه حل های مشترک برای منافع طولانی مدت منطقه فراهم کرده است. در این میان ، جستجوی استراتژی های متعادل در زمینه سیاست خارجی ، که منعکس کننده ماهیت متنوع کشورهای آسیای میانه است ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

این دیپلمات در ادامه متوجه شد که کشورهای آسیای میانه همچنان رویکردهای متعادل و عملی را برای سیاست خارجی رعایت می کنند. رویکردهای مبتنی بر احترام متقابل ، تنوع برای شرکا و تقویت مقاومت منطقه ای.

در یک محیط جهانی متغیر ، این کشورها بر انسجام داخلی ، همکاری چند جانبه گسترش یافته تمرکز می کنند و علاقه زیادی به تعامل سازنده با بازیگران بین المللی نشان داده اند. ترسیم چنین دفترچه ای ، ظرفیت تصمیم گیری مستقل از بازیکنان فعال را بهبود می بخشد و در ایجاد نظم پایدار در عرصه جهانی کمک می کند.

واشنگتن برای تعریف مجدد میراث جنگ سرد ظهور می کند

در چنین شرایطی ، ایالات متحده سعی می کند با توجه به همکاری با کشورهای منطقه ای ، معماری پایدار را طراحی کند. مشارکت مبتنی بر حمایت از حاکمیت کشورها ، رشد پایدار و همچنین اصلاحات سیاسی و اقتصادی.

در سالهای اخیر ، با این حال ، آسیای میانه به ندرت از مکان برجسته ای در دستور کار سیاست خارجی ایالات متحده استفاده کرده است. بنابراین برنامه ریزی سؤال از تجدید نظر ایالات متحده از منطقه توسط سناتور استیو دنوس در صورت صلاحیت مارکو روبیو برای ارسال وزارت امور خارجه در ژانویه مهم است.

دینز خواستار خاتمه تغییر جکسون ونیکس شد (اشاره به کنگره کنگره و رئیس جمهور ایالات متحده جرالد فورد.

پس از دیپلمات این تغییر ، هنوز هم یک مانع رسمی برای ایجاد روابط تجاری مداوم (PNTR) بین ایالات متحده و قزاقستان ، ازبکستان ، تاجیکستان و ترکمنستان است (قرقیزستان برای ۶ سال از این محدودیت خارج شد). روبیو همچنین این پیشنهاد را تصویب کرد و او را به عنوان “بنای مضحک از گذشته” توصیف کرد.

آیا شانس تجاری ترامپ برای رقبا است؟

گروهی از ناظران تجدید نظر در مورد تغییر می توانند توسط دولت جدید ایالات متحده به عنوان یک گام نمادین و عملی تلقی شوند و راه را برای همکاری فراتر از تجارت سنتی ، از جمله پروژه های زیربنایی ، زنجیره های عرضه عناصر نادر و همکاری های امنیتی هموار کنند. این اقدام نه تنها موقعیت ایالات متحده در منطقه را تقویت می کند بلکه توانایی جبران تأثیر روسیه ، چین و سایر بازیگران خارجی را نیز افزایش می دهد.

با این حال ، تأیید یا رد این سؤال بیشتر کنگره را ارائه می دهد. در سال چهارم ، سناتورهای کریس مورفی و تاد یانگ طرحی را برای لغو تغییر در سه کشور آسیای میانه ارائه دادند ، اما این طرح هرگز کمیته را ترک نکرده است.

در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ ، یکی از مهمترین وقایع ، افزایش تعرفه های واردات در قالب یک آیین نامه اجرایی در اوایل ماه آوریل ، به ویژه هنگامی که رئیس جمهور این تعرفه را “متقابل” توصیف کرد. ترامپ با استناد به قانون سازمان اضطراری بین المللی (IEPA) ، ادعا کرد که تجارت جهانی با ایالات متحده اضطراری است.

در برخی از کشورها ، نرخ تعرفه به ۵ ٪ افزایش یافت. برای قزاقستان ، این نرخ ۲ ٪ و برای سایر کشورهای منطقه از جمله ازبکستان ۲ ٪ بود. با این حال ، ترامپ به زودی تعرفه های بالا را متوقف کرد و قیمت عمومی ۵ ٪ را برای همه شرکا اعمال کرد. تصمیمی که فقط به مدت ۷ روز معتبر است.

مشکل دیگر محدودیت های مربوط به وقوع اتباع بیگانه به عنوان بخشی از سیاست مهاجرت و ویزا ایالات متحده است. در بیانیه جدید ، دولت ترامپ اعلام کرد که ممنوعیت کامل یا جزئی انتشار ویزا برای چندین کشور از جمله ترکمنستان را اعلام کرد. علاوه بر این ، یک یادداشت داخلی از وزارت امور خارجه ایالات متحده به رسانه ها نشان داد که Staffan Kyrgyz نیز در لیست بیش از ۵ کشور قرار دارد که ممکن است مشمول این محدودیت های آینده باشند.

در این حالت ، این سؤال پیش می آید: دولت جدید ایالات متحده – از جمله وظایف واردات ، محدودیت های ویزا و همچنین محدودیت های تجاری و فناوری – بر رابطه بازیگر با آسیای میانه تأثیر خواهد گذاشت؟

رقابت رقبا در حیاط پشتی روسی

در بخش دیگری از یادداشت خود ، دیپلمات در پاسخ به این تحولات انعطاف پذیری بیشتری نشان داده است.

این گروه از بازیگران به منظور تنوع بخشیدن به روابط خارجی و ادغام مشارکت در سایر قدرتهای جهانی ، تعامل خود را علیه سیاست پشتیبانی ایالات متحده افزایش داده اند. در این میان ، ابتکارات بومی نیز در مناطقی مانند حمل و نقل پایدار ، اقتصاد دیجیتال ، انرژی های تجدید پذیر و همکاری های بانکی منطقه ای تسریع شده است.

در سطح چند جانبه ، همکاری بین آسیای میانه پلاس نیز مکان مهمی از جمله برخورد با ایالات متحده و چین داشته است. علاوه بر هماهنگی دیپلماتیک ، این شرایط چارچوب بستر خوبی برای همکاری با فناوری ، آموزشی و زیرساخت ها را ارائه می دهد و منطقه را قادر می سازد تا ظرفیت تصمیمات مستقل ، ایجاد موقعیت های هماهنگ و ایجاد روابط پایدار تر از مناطق سنتی را بهبود بخشد. همچنین برای ایالات متحده ، به ویژه در زمینه هایی مانند مدیریت آب و هوا ، مدیریت منابع آب و تحول دیجیتال از اهمیت اساسی برخوردار است.

طبق ارزیابی موسسه Modiz ، سیاست تعرفه ایالات متحده می تواند تأثیرات غیرمستقیم بر اقتصادهای آسیای میانه داشته باشد ، به ویژه اگر اقتصاد جهانی کاهش یابد. کاهش تقاضا از شرکای بزرگی مانند چین ، روسیه و اتحادیه اروپا می تواند بر بخش های با محوریت صادرات مانند پارچه و مین تأثیر بگذارد. نوسانات قیمت و تشدید رقابت همچنین به تولید کنندگان و بخش مالی چالش های بیشتری را ارائه می دهد. در ازبکستان ، که در آن صادرات نساجی سهم قابل توجهی دارد ، به عنوان مثال ، کاهش درآمد می تواند منجر به تجدید نظر در شرایط اعتبار و نیاز به سازگاری با شرایط جدید شود.

زمینه برای برنده شدن در وضعیت برنده

کشورهای آسیای میانه همچنین می خواهند مشارکتهای اقتصادی و تجاری را توسعه دهند و به منابع طبیعی غنی ، ظرفیت های جمعیتی و ثبات کلان اقتصادی متکی باشند. این منطقه شامل ۲ ٪ از ذخایر اورانیوم ، ۲ درصد روغن ، ۲ ٪ گاز طبیعی و منابع قابل توجهی برای عناصر نادر در جهان است. همچنین در منطقه انرژی خورشیدی و خورشیدی ، پتانسیل بسیار خوبی برای ایفای نقش در انتقال انرژی جهانی دارد.

علاوه بر این ، جمعیت منطقه در معرض رشد سریع قرار خواهد گرفت. با جمعیتی حدود ۲ میلیون نفر که انتظار می رود بیش از ۲ میلیون تا سال به آن برسند. با سن متوسط ​​۱.۵ سال ، این منطقه یکی از آخرین مناطق جهان است. در ده سال گذشته ، متوسط ​​رشد اقتصادی در منطقه ۴.۹ درصد و بیش از دو برابر ۴.۹ درصد بوده است).

تولید ناخالص داخلی در آسیای میانه از ۲ سال ۵ درصد رشد کرده و در نهایت به ۵ میلیارد دلار آمریکا رسیده است. حجم تجارت منطقه ای نیز در هفت سال گذشته دو برابر شده و به حدود ۲ میلیارد دلار آمریکا رسیده است ، در حالی که تجارت منطقه ای از ۱.۵ میلیارد دلار به ۵ میلیارد دلار افزایش یافته است. سرمایه گذاری مستقیم خارجی نیز از ۲ به ۵ میلیارد دلار افزایش یافته است.

تعداد سرمایه گذاری های مشترک نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. تعداد شرکت های سرمایه در ازبکستان از سال دوم تقریباً دو برابر شده و به ۲ شرکت رسیده است. تعداد شرکت های سرمایه ازبک در سایر کشورهای آسیای میانه نیز افزایش یافته و ۲ نفر نیز گذشته است.

کل سرمایه گذاری خارجی در منطقه در دو دهه گذشته پنج بار افزایش یافته و به ۱.۵ تا ۱.۵ میلیارد دلار آمریکا رسیده است. پیش بینی می شود ۵ میلیارد دلار دیگر آمریکا تا سال اول جذب شود. به ویژه ، ازبکستان در شش سال گذشته کار بزرگی را در جذابیت سرمایه ایجاد کرده و ۱.۵ میلیارد دلار از چین ، ۱.۵ میلیارد دلار از کره جنوبی و ۱.۵ میلیارد دلار از Torkiye جذب کرده است.

این وجوه به ایجاد خوشه های صنعتی ، پارک های بیوتکنولوژی ، صنعت نیمه هادی و مراکز فناوری و فناوری اختصاص داده شده است. این قالب فضای مناسبی را برای بررسی سؤالاتی از قبیل امنیت ، توسعه پایدار ، سیاست ویزا ، مبادله علمی و همکاری اقتصادی فراهم می کند. حفظ چنین گفتگو می تواند منجر به نگرانی در کاهش اعتماد متقابل و ایجاد یک شریک واقع بینانه و پیامد باشد.

در زمان توسعه دستور کار جهانی و افزایش بازی نقش آفرینی منطقه ای ، آسیای میانه به طور فزاینده ای یک میدان برنده در نظر گرفته می شود. برای ایالات متحده ، این منطقه نه تنها فرصتی برای احیای دیالوگ های فعال ، بلکه به یک عبارت استراتژیک واقع بینانه در تعامل دو جانبه و چند جانبه است. اتخاذ سؤالاتی از قبیل اقتصاد ، زیرساخت ها و ویزا از طریق سیستم عامل هایی مانند C5+1 می تواند یک گام عملی در راه اعتماد پایدار و تثبیت در سیستم ژئوپلیتیکی مشتاق باشد.