هوش مصنوعی فاش کرد: آمیزش میان اجداد ما و نئاندرتال‌ها بسیار زودتر از حد تصور قبل آغاز شد
در یک مطالعه جدید که توسط هوش مصنوعی انجام شده است ، طی ۵۰۰۰ سال گذشته ، سه موج اصلی مقاربت بین انسان و نئاندرتال ها مشخص شده است.
رابطه نزدیک بین ما و نئاندرتال ها سابقه بسیار طولانی تری نسبت به رابطه قبلی دارد. براساس یک مطالعه جدید ، طی ۵۰۰۰ سال گذشته ، نئاندرتال ها و افراد خردمند (ساپین های همو) بارها و بارها با هم مخلوط شده اند ، ژن های خود را به اشتراک گذاشته و جمعیت خود را ادغام کرده اند.
دانشمندان با استفاده از یک ابزار هوش مصنوعی به نام IBDMIX که از تکنیک های یادگیری ماشین برای رمزگشایی ژنوم ها استفاده می کند ، مبادلات ژن بین انسانهای خردمند و نئاندرتال را ردیابی کرده اند. یافته های آنها نشان می دهد که انسانهای خردمند بسیار بیشتر و خیلی زودتر از آنچه قبلاً تصور می شد با نئاندرتال ها در تعامل هستند ، بودند.
این مطالعه جدید سه موج اصلی مقاربت انسانی را مشخص کرده است: موج اول تماس در حدود ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ سال پیش رخ داده است ، موج دوم حدود ۲ تا ۵ هزار سال پیش و بزرگترین موج حدود ۲ تا ۶۰۰۰ سال پیش.
یافته های این مطالعه جدید با بسیاری از تئوری های معاصر در مورد مهاجرت انسان مغایرت دارد. معمولاً تصور می شود که انسانهای مدرن حدود ۵۰۰۰ سال پیش در آفریقا تکامل یافته و ۵۰۰۰ سال در آنجا باقی مانده است ، سپس حدود ۲۰۰۰ تا ۶۰۰۰ سال قبل از آفریقا به قاره اوراسیا مهاجرت کرده است. در همین زمان ، مرد خردمند با نئاندرتال ها و همچنین دنیسوها ، که مدت ها در اوراسیا ظهور کرده بودند ، در تماس بود.
این مطالعه جدید نشان می دهد که برخلاف تصور قبلی که انسانهای مدرن و نئاندرتال ها فقط یک بار و حدود ۲۰۰۰ سال پیش بوده اند ، در واقع ، طی ۵۰۰۰ سال گذشته ، تبادل ژن چندین بار بود تا اینکه نئاندرتال ها حدود ۲۰۰۰ سال پیش منقرض شدند.
جوشوا آکی ، استاد مؤسسه ژنومی یکپارچه لوئیز سیگلر در پرینستون ، می گوید که مدل های آنها نشان می دهد که انسانهای مدرن پس از ظهور آنها وارد دوره طولانی رکود نشده اند ، اما مهاجرت آنها از آفریقا خیلی زود آغاز شد و سپس به آفریقا بازگشت.
شواهد جسمی و باستان شناسی کمی وجود دارد که نشان می دهد افراد خردمند قبل از ۶۰۰۰ سال پیش در سراسر اوراسیا پراکنده شده اند. جمجمه فسیلی در جنوب یونان یافت شده است که دانشمندان به انسان خردمند نسبت داده اند و حداقل ۵۰۰۰ سال به آن باز می گردد ، اما این استثنایی و نادر است.
در بیشتر موارد ، محققان به دنبال علائم DNA نئاندرتال در ژنوم های مدرن هستند ، اما این بار محققان برعکس عمل کردند و در ژنوم نئاندرتال ، آنها به دنبال DNA انسانهای مدرن بودند. این رویکرد متفاوت منجر به اطلاعات جدید و بینش جدید در مورد تبادل ژنتیکی بین دو گروه شد.
آکی توضیح داد: “بیشتر تحقیقات ژنتیکی در دهه گذشته تا حد زیادی بر نحوه ترکیب نئاندرتال ها بر روی ظاهر انسانهای مدرن و تاریخ تکاملی ما متمرکز شده است. اما این سؤالات نیز به صورت معکوس جالب است.” مطالعه ما نشان می دهد که نئاندرتال ها کاملاً از بین نمی روند ، اما ژن های آنها در ژنوم انسان های مدرن و سازه های ما به هم پیوسته اند.
تحقیقات جدید نشان می دهد که جمعیت نئاندرتال بسیار کوچکتر از آنچه قبلاً تصور می شد بود. هنگامی که انسانهای امروزی حدود ۲۰۰۰ سال قبل از آفریقا وارد نئاندرتال ها شدند ، آنها توانستند با آنها رقابت کنند و در نهایت نئاندرتال ها را جذب یا ترکیب کنند. این امر باعث شد که خط ژنتیکی خاص نئاندرتال ها به طور جداگانه ادامه یابد. آکی می گوید: “نئاندرتال ها احتمالاً برای مدت طولانی در آستانه انقراض بودند.” “در چنین شرایطی ، اگر جمعیت آنها تنها ۲ تا ۵ درصد کاهش یابد (همانطور که برآوردهای ما نشان می دهد) ، همان میزان کاهش برای پوسیدگی جمعیتی که قبلاً در معرض خطر بودند ، کافی است.”
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
منبع: زومیت
