مرگ تدریجی تاک‌شوها در تلویزیون‌های دنیا :: افق میهن

سیستم عامل های آنلاین جهان به تدریج جای خود را جایگزین می کنند و غول های رسانه ای در ایالات متحده مکالمه های تلویزیونی را یکی پس از دیگری می بندند. در یک رویداد مشابه با کشور ما ، بسیاری از مجریان مشهور تلویزیون و برنامه نویسان در حال مهاجرت به سکوهای سینمای خانگی هستند. با این توجیهی که مردم دیگر آنها را تماشا نمی کنند ، زیرا مخاطب ترجیح می دهد برنامه مورد علاقه خود را هر زمان که بخواهد تماشا کند.

با توجه به زمزمهدر حالی که Takshshu زمانی یکی از محبوب ترین ساختارهای تلویزیونی در جهان بود ، این روزها چنین برنامه هایی در تلویزیون در سراسر جهان جذابیت های گذشته را از دست داده و در حال بسته شدن است. در حالی که برنامه نویسان ایرانی همچنان فرمول های مصرف گذشته را الگوبرداری می کنند ، گاهی اوقات دیالوگ های تولیدی انبوه که برای نسل امروز جذاب نیستند ، و این سؤال را باید پرسید ، آیا وقت آن نیست که با موج تغییر جهانی به تلویزیون ما بپیوندیم؟

دو سال پیش ، جیمز کوردان ، مجری برنامه High -Profile ، اعلام کرد که این برنامه به زودی به پایان می رسد. با این حال ، کوردن توانست با ابتکاراتی مانند بخش محبوب کارائوکه در ماشین ، مخاطبان زیادی را به خود جلب کند و لحظات برنامه وی به سرعت ویروسی شد. اگرچه این تلاش ها برای مدتی موفقیت آمیز بوده است ، اما کوندن در نهایت تصمیم گرفت که سال گذشته برنامه خود را متوقف کند تا وقت بیشتری را با خانواده بگذراند و ایده های خلاقانه تری ایجاد کند. با این حال ، نمی توان از این امر غافل شد که کاهش محبوبیت و چالش های مالی در این تصمیم بی اثر نیست.

جیمز کوردن ، میزبان “نمایش اواخر اواخر”

در همین زمان ، جیمی کمیل ، یکی دیگر از مجریان آمریکایی ، ابراز نگرانی از آینده Takush کرد و هشدار داد که ممکن است در ۵ سال آینده اثری از این برنامه ها در تلویزیون آمریکا وجود نداشته باشد.

پیش از این ، البته ، این برنامه ، نمایش الن دگنرس ، زمانی که یکی از مشهورترین شاخه های تلویزیونی در جهان بود ، به دلیل کاهش شدید مخاطبان ، بحران های مالی و زندگی شخصی جسورانه افراد بود. دی jennars برای همیشه بسته شد.

نمایش الن DeGeneres

اما اکنون ، یکی از محبوب ترین و قدیمی ترین تیراندازی های آمریکایی نیز اعلام کرده است که بهار آینده به پایان می رسد. نمایش دیرهنگام با استفان کلبرت به دلیل فشارهای مالی بسته شده است. “این فقط پایان برنامه من نیست ؛ بلکه پایان برنامه در شبکه CBS است.” هیچ کس مرا نمی گیرد ، همه چیز به پایان رسیده است. “

نمایش اواخر با استفان کلبرت

با اعلام پایان برنامه ، موجی از نگرانی در مورد ادامه سایر برنامه های مشهور مانند جیمی فلن و برنامه های جیمی کامیل شکل گرفته است. تاکشو ، که سالهاست که بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ عامه آمریکایی است و حتی محتوای آنها توسط تولید کنندگان زبان فارسی در فضای مجازی ترجمه و بازتولید شده است. بنابراین ، حتی اگر ناخودآگاه باشد ، مخاطبان ایرانی احتمالاً با بخش هایی از این برنامه ها آشنا هستند.

اما اکنون ، بسته شدن این برنامه ها فقط به معنای پایان یک قالب تلویزیونی نیست ، بلکه می تواند نشانه بحران جدی تر برای غول های رسانه ای باشد. سیستم عامل هایی مانند YouTube و Netflix به راحتی برنامه های تلویزیونی سنتی را جایگزین کرده و مخاطبان بزرگی به ویژه نسل جوان را به خود جلب کرده اند.

قالب پخش ثابت و به موقع که شب گذشته معمولاً روی آنتن پخش می شود ، دیگر برای مخاطبان نسل جدید جذاب نیست. جوانان ترجیح می دهند هر ساعت مورد نظر خود را تماشا و لذت ببرند. همانطور که جیمی کمیل گفته بود ، “نسل جدید در آن زمان به تلویزیون نمی رود و بزرگتر احتمالاً ظروف را می شستند.”

یکی از اصلی ترین چالش های این برنامه ها همواره تولید محتوای جدید و خلاق بوده است. اگرچه افرادی مانند جیمی فلن توانسته اند تا حد زیادی با طعم مخاطبان مطابقت داشته باشند ، اما ممکن است به زودی مجبور شوند برای نگه داشتن مخاطبان خود به سیستم عامل های آنلاین منتقل شوند. علاوه بر این ، مدت طولانی این برنامه ها دیگر مطابق با سلیقه مخاطبی نیست که به فیلم های کوتاه و طنز علاقه مند هستند.

در گذشته ، اینها بستری برای معرفی افراد مشهور در حال ظهور بودند ، اما با گسترش شبکه های اجتماعی ، سایر هنرمندان تمایلی به حضور در برنامه هایی با سؤالات چالش برانگیز و فضای نیمه هادی ندارند. زیرا در برنامه های آنلاین بدون آن فشارها ، آنها می توانند با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند.

از طرف دیگر ، Takshots که محتوای آنها بر اساس تجزیه و تحلیل طنزآمیز از وقایع روز است ، دیگر برای مخاطبی که در طول روز با اخبار و شوخی های آنلاین درگیر بوده اند ، جدید نیست ، به خصوص اگر این برنامه در یک ساعت غیر از پخش اصلی آن دیده شود.

در مقایسه با نسل طلایی تاکشو ، برنامه هایی مانند اواخر شب با دیوید لترمن یا کانن اوبراین هنوز به همان سطح نفوذ و نفوذ نرسیده است. دیوید لترامان با مصاحبه های چالش برانگیز و هوشمندانه و کونان اوبرین ، سبک منحصر به فردی را ایجاد کرد و مخاطبان جوان را به خود جلب کرد. اما به نظر می رسد که این سبک دیگر پاسخگوی نیازهای امروز نیست.

نمایش دیر با دیوید لترمن (سریال های تلویزیونی ۱۹۹۳-۲۰۱۵)

از این واقعیت دیدن می شود که فیلم های مصاحبه های به یاد ماندنی در آن زمان هنوز در فضای مجازی بازتولید می شوند ، اما فرمول نشستن در جدول ، سیاستگذاران و شوخی بر اساس خبرهای روز ، دیگر جاذبه قبلی را ندارند.

در حقیقت ، کمدین های نسل جدید آمریکایی ، مانند هانا ایبیندر ، کاترین کوهن و کیت برلانت ، حتی شوخی با کاخ سفید را در اولویت قرار نمی دهند. زیرا مخاطبان آنها چنین چیزی را نمی خواهند.

با این حال ، اگرچه بسیاری از این برنامه ها به پایان رسیده اند ، شهرت و محبوبیت مدیران آنها می تواند مسیرهای جدیدی را برای ادامه فعالیت های خود در صورت همراهی با مخاطب و درک مخاطب فراهم کند.

جالب اینجاست که این تاپل ها همیشه مورد توجه رسانه ها و تلویزیون های سایر کشورها بوده اند. در ایران ، مدیرانی مانند مهران مودیری ، رضا رشیدپور ، فارزاد حسنی و رامباد یانگ نمونه های موفقی از این سبک را ارائه داده اند.

مهران مودی در برنامه خنده جوان RUMBD

پس از آن ، موجی از برنامه های مشابه به سیستم عامل هایی مانند YouTube یا شبکه سینمای خانگی رسید ، برخی موفق ، برخی ناکامی. اما نکته این است که در حالی که جهان از این سبک عبور می کند ، ما هنوز در حال بازتولید مدلی هستیم که امروزه در تلویزیون های کلاس جهان قرار دارد. با این حال ، مخاطبان امروز ، در هر کشور ، نوآوری ، تجزیه و رویکردهای جدید را می خواهند.

نمونه هایی از قبیل امیر حسین قطاری ، که در فیلم های کوتاه به طنز سیاسی و اجتماعی می پردازد ، ممکن است به دلیل نحوه بیان برنامه وی در نظر گرفته شود ، اما حتی در این قالب ، اگر خلاقیت کافی نباشد ، جذابیت این سبک ها کوتاه خواهد بود.

سرانجام ، بسیاری از مخاطبان نسل جدید که به زبان انگلیسی تسلط نسبی یا کامل دارند ، ترجیح می دهند محتوای جهان و خلاق را دنبال کنند. حتی اگر چنین مهارتهایی نداشته باشند ، مترجمان آنلاین بلافاصله نسخه های فارسی را در اختیار آنها قرار می دهند. در این میان ، تولید کنندگان داخلی باید به جای اصرار بر الگوهای قدیمی که در زمان خود پاسخ داده شده اند ، با جریان جهانی حرکت کنند و در مورد تعریف مجدد تلویزیون و سرگرمی فکر کنند.