اوپک‌پلاس و پایان عصر کنترل قیمت‌ها / ظهور منطق جدید در سیاست نفتی خلیج فارس

در حالی که در ایالات متحده و بخش هایی از اروپا ، شتاب برای کاهش کربن و کاهش کربن و مدیریت انرژی کم کربن ، منطقه مینا در مسیر تنوع خود در منابع انرژی خود هنوز مداوم است. در این میان ، مراکش رهبر بلامنازع منطقه در زمینه انرژی های تجدید پذیر است. بنابراین ، ۵ ٪ از ظرفیت تولید برق توسط منابع تجدید پذیر در سال دوم تأمین می شد. با این حال ، ظرفیت کل تولید برق مراکش نسبت به بسیاری از کشورهای منطقه پایین تر است.

کشورهای گلف و مصر همچنین ظرفیت تولید جریان های تجدید پذیر را گسترش می دهند. اقدامات انجام شده یا به معافیت از منابع هیدروکربن برای صادرات یا اینکه چگونه مصر برای کاهش وابستگی به واردات گران قیمت است.

با این حال ، گاز طبیعی تا پایان دهه سوخت اصلی منطقه باقی مانده است. بسیاری از کشورهای منطقه تا سال سوم اهداف خاصی در توسعه انرژی های تجدید پذیر دارند و احتمالاً به اهداف خود می رسند. با این وجود ، نیاز به افزایش تولید گاز داخلی یا مراقبت های خارجی آن به رشد خود ادامه خواهد داد.

چشم انداز توسعه انرژیهای تجدید پذیر در مینا

پیشرفت و توسعه منابع انرژی تجدید پذیر در خاورمیانه و شمال آفریقا (MINA) هنوز هم به تعداد کمی از کشورها محدود شده است. کشورهایی که قادر به توسعه ظرفیت های جدید خود به طور عمده در قالب انرژی خورشید فتوولتائیک (PV) و در برخی موارد انرژی باد بودند.

براساس داده های جدید موسسه انرژی و آژانس بین المللی انرژی های تجدید پذیر (IRNA) ، رشد ظرفیت نصب شده و تولید کلی جریان های تجدید پذیر در سال ۶ حفظ شده است. انرژی های تجدید پذیر اکنون ۲.۵ درصد از ظرفیت نصب شده منطقه را تشکیل می دهند ، در حالی که سهم آن در تولید واقعی ۴.۹ درصد حاصل شده است.

هنگامی که انرژی برق گنجانده شده است ، سهم تجدید پذیر در ترکیب برق افزایش می یابد ، اما بیشتر ظرفیت آب به نیروگاه های قدیمی تر باز می گردد و جایی در استراتژی های فعلی برای توسعه انرژی ارزان تر مانند خورشیدی و باد ندارد.

اگرچه این داده ها نشان می دهد که مسیر تبادل کامل منابع تجدید پذیر از طریق سوخت های فسیلی در منطقه هنوز طولانی است و در حال حاضر فقط به رشد تقاضای جدید واکنش نشان می دهد ، اما درصد پایین لزوماً دلیل بدبینی نیست. در سال ۱ تا ۲ ، تولید انرژی های تجدید پذیر بالاترین رشد را به ثبت رساند. و سپس انرژی هسته ای با افزایش ۵ ٪ ثبت شد.

در همین راستا ، می توان گفت که رشد ظرفیت انرژیهای تجدید پذیر در عمان ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی از اوایل دهه ۱۹۸۰ تسریع شده است. بخش تجدید پذیر عربستان سعودی به زودی می تواند در منطقه تأکید شود زیرا RIAD ، پروژه هایی را برای ارائه هر ساله با ظرفیت ۱ GW ارائه می دهد.

اگرچه بسیاری از کشورهای منطقه در گذشته به اهداف تجدید پذیر خود نرسیده اند ، اما این پروژه ها برای ابتکارات استراتژیک ملی بسیار مهمتر هستند که این یک دلیل برای شتاب فعلی است.

با این حال ، گاز طبیعی بدون در نظر گرفتن اینکه از منابع داخلی یا خطوط لوله یا واردات تأمین می شود ، بخش بزرگی از تولید برق منطقه را تشکیل می دهد.

با رشد مداوم نیاز انرژی در منطقه ، انتظار می رود که نسبت انرژی های تجدید پذیر و انرژی تا حدودی هسته ای ترکیب تولید برق را افزایش دهد. این رشد عمدتاً با هزینه کاهش استفاده از نفت و زغال سنگ اتفاق می افتد.

بشکه های بزرگ و زیبا OPCPS

افزایش پیشنهاد توسط چهار کشور عضو اوپک و چهار تولید کننده غیر OPEC (OPCP) فراتر از پیش بینی ها بود ، به موجب آن تصمیم جدید این گروه از ماه آگوست ۶۰۰۰ بشکه در روز اضافه کرد و تحلیلگران را شگفت زده کرد که انتظار افزایش ۶۰۰۰ بشکه تا سپتامبر را داشتند. بنابراین ، این گروه سریعتر از آنچه انتظار می رود در مسیر واژگونی داوطلبانه کاهش تولید سال باشد.

هنگام توجیه تصمیم ، اوپک به پیش بینی های مثبت در مورد بازار نفت اشاره کرد و تقاضای جدید سال را به حدود ۱.۵ میلیون بشکه در روز تخمین زد. در حقیقت ، با این حال ، این استراتژی همچنان هدف از بازیابی سهم بازار و بهبود انسجام گروه های داخل را دنبال می کند. در دراز مدت ، تصمیم اوپکلس همچنین می تواند رشد تولید کنندگان غیر OOPEK را سرکوب کند.

تا همین اواخر ، این تولید کنندگان توانستند به افزایش تقاضای جهانی پاسخ دهند ، در حالی که Opecplus بیش از ۱.۵ میلیون بشکه ظرفیت استفاده نشده داشت. با این حال ، دیگر هیچ آرزویی برای قربانی کردن سهام بازار برای حفظ قیمت وجود ندارد ، و استراتژی این گروه به وضوح از Pasar -e -eRa حذف می شود.

افزایش سریع پیشنهاد OPEC PLL برخی از ناظران بازار را شگفت زده کرد. این اتفاق در زمانی رخ داد که قیمت ها پایین تر از سالهای گذشته بود و رشد اقتصادی با عدم اختلال در تجارت جهانی ، به ویژه در روابط Uschina همراه بود.

با این حال ، در دراز مدت ، سیاست OpcPlus قابل درک تر است. این گروه از سال دوم سه لایه کاهش تولید عمیق را تحمیل کرده است که اکنون مرحله سوم خود را لغو کرده است. لایه باید در سه ماهه دوم برداشته شود ، اما تا یک سال به تأخیر افتاد که منجر به نارضایتی از سهمیه شد. این نگرانی در مورد از دست دادن سهم بازار برنامه های اوپک ایجاد کرد. در این زمینه ، تصمیم به افزایش تولید بسیار منطقی تر است.

اوپک و اوپکپل همیشه به عنوان مدافع قیمت شناخته می شدند ، اما برخی از تولید کنندگان بزرگ پس از تقاضای عمیق در سال در معرض رکود یا کاهش رشد اقتصادی قرار گرفتند و نتایج در سال ۲ بهبود نیافته است. این بدیهی است که منجر به تجدید نظر در استراتژی گروه شد. به طوری که قیمت دیگر تمرکز تمرکز تصمیم گیری نیست.

علاوه بر این ، تمایل ترامپ برای حفظ انرژی ، فرصتی تاریخی برای افزایش تولید به منظور افزایش فشار بر تولید کنندگان پرهزینه روغن صفراوی ایالات متحده ارائه داده است. بدون آسیب به روابط بین دولتهای بزرگ اوپک (به ویژه کشورهای خلیج فارس) و واشنگتن. با این حال ، بخش عمده ای از Opec Plale -Route به بقیه سال و حتی ۲ در دستورالعمل های ایالات متحده بستگی دارد.

در صورت کاهش رشد اقتصادی جهانی به دلیل بازگشت احتمالی تعرفه های تجارت ایالات متحده (که در سه ماهه سوم مشاهده می شود) ، احتمالاً تقاضای جهانی نفت آسیب دیده است.

سومین سه ماه سال

با وجود نوسانات شدید در بخش انرژی و جنگ بین ایران و اسرائیل در ماه ژوئن ، چشم انداز امنیت انرژی در کشورهای نفت و گاز در منطقه در سه ماهه سوم به دستورالعمل های ایالات متحده باز خواهد گشت. بنابراین می توان گفت که “نماینده ترامپ” در سال ششم به سایه تصمیمات تولید کنندگان گلف ایرانی ادامه خواهد داد.

ملموس ترین تأثیر تغییر رویکرد انرژی کاخ سفید می تواند کاهش سرمایه گذاری های ایالات متحده در انرژی های تجدید پذیر باشد که عمدتاً توسط شرکت VAE اداره می شد. اگرچه این تغییر ممکن است به هزینه سبد سرمایه گذاری شرکت باشد ، اما سایر شرکت های گلف احتمالاً از آن بهره مند می شوند.

در این میان ، کاخ سفید بدون شک علاقه مند به سرمایه گذاری های جدید در صنعت Usenergie خواهد بود ، اما سازندگان تصمیمات سیاسی نیز باید به اثرات احتمالی کمبود انرژی در خاورمیانه توجه کنند. به خصوص با افزایش کمبود در ماه های گرم تابستان.

در عین حال ، واردکنندگان گاز مایع طبیعی در خاورمیانه می توانند در بارهای گاز ایالات متحده جذب شوند زیرا مقرون به صرفه تر هستند و شرایط مراقبت آنها از برخی تولید کنندگان منطقه انعطاف پذیر تر است. با این حال ، هر سیاستی که حمایت ایالات متحده را برای توسعه انرژی های تجدید پذیر در منطقه کاهش می دهد ، احتمالاً به معنای این است که ایالات متحده می تواند از شرکای خود در منطقه استفاده کند.