دیپلماسی دریایی یا دکترین حصر چین / وقتی مرزها قدرتمندتر از موشک و ناو هواپیمابر می‌شوند!

طبق گفته های تجاری News ، در زمانی که به هوش مصنوعی ، موشک های طولانی ، نوسازی دریایی و سایر پیشرفت های فناوری مشهور است ، جغرافیا ممکن است یک جغرافیای مفهومی قدیمی و گذشته به نظر برسد. خاطره ای که فناوری و جاه طلبی های جهانی درگذشت. بسیاری این کار را می کنند با این حال ، برای بسیاری از دولت ها ، جغرافیا هنوز تصمیمات سیاسی خود را سایه زده است. حضور دائمی در ذهن کسانی که رودر دولت را نگه می دارند. هیچ جا این واقعیت به اندازه جاه طلبی دریایی چین دردناک نیست.

انتقام “کپلان”

علیرغم رشد اقتصادی و استراتژیک بی سابقه بازیگران ، دریاها هنوز با قانون مخالف هستند. آنچه امروز می بینیم بازگشت تدریجی ژئوپلیتیکی رابرت است دیبشر کپلن مدتها توضیح داده بود: “جغرافیا هنوز محدوده خارجی جاه طلبی های استراتژیک است.” این دیدگاه ، که می توان از آن به عنوان “انتقام کپلان” یاد کرد ، بازگشت جغرافیا به سیاست قدرت معاصر را نشان می دهد.

با وجود همه سیاست های خارجی و توهین آمیز که چین در منطقه خود استفاده می کرد ، فرار از فرار از جغرافیا آسان نخواهد بود. تلاش های وی برای تعریف مجدد نظم دریایی نه تنها با ایالات متحده و متحدین آن ، بلکه توسط جاده طبیعی ، کشورهای منطقه ای و واقعیت های جسمی منطقه هند و اقیانوس آرام نیز مقابله می کند.

ساحل چین توسط زنجیره ای از جزایر محصور شده است که در ادبیات مقامات چینی به عنوان “اولین زنجیره جزایر” شناخته می شود. بسیاری از این جزایر مشمول متحدان آمریکایی مانند ژاپن ، تایوان و فیلیپین هستند. جزایر یا به معنای ژنرال داگلاس مک آارتور “حامل هواپیماهای غرق در غرق” هستند ، مانند نگهبانان ثابت در زهکشی های دریایی چین. حتی با مهارت های پیشرفته ضد ثبت شده/تأثیرگذار (A2/AD) نیروی دریایی چین ، جغرافیا توسط طبیعت مانع حرکت آزاد در اقیانوس می شود.

جدایی در دریای چین جنوبی

دریای چین جنوبی ، که پکن مدتهاست به عنوان یک حوزه طبیعی از نفوذ خود دیده است ، مسطح ، پر ازدحام و بسیار ملتهب است. این دریا همان نقش چین را به عنوان دریای مدیترانه برای امپراتوری روم یا کارائیب برای ایالات متحده ایفا می کند. اما بر خلاف این مثالها ، در اینجا قدرت بزرگی وجود دارد و سایر دولت های منطقه ای درگیر هستند. عبور از این تنگنا نه تنها منجر به رویارویی با متقاضیان منطقه ای می شود ، بلکه مستقیماً با قدرت جهانی ، ایالات متحده نیز انجام می شود.

ساخت جزایر مصنوعی قدرت تاکتیکی چین را افزایش داده است ، اما آزادی استراتژیک خود را فراهم نکرده است. عملیات ناوگان ایالات متحده و متحدین آن همچنان ادعاهای چین را زیر سوال می برند و همسایگان آسیای جنوب شرقی نسبت به این جاه طلبی ها شک دارند.

معضل مالاکاس و موقعیت مکانی رقابتی در اقیانوس هند

موارد زیر “معضل مالاکا” است. رئیس جمهور پیشین چین ، هو جینتائو ، برای اولین بار از اصطلاحی برای اشاره به ادغام انرژی این بازیگر استفاده شد. بیش از ۵ ٪ از روغن وارداتی چین از جاده باریک از مالاکا عبور می کند. گذرگاهی که در شرایط بحرانی به راحتی می توان مسدود کرد.

اگرچه چین به روش های جایگزین مانند خطوط ثابت و پروژه کریدور اقتصادی چین پاکستان (CPEC) سرمایه گذاری کرده است ، اما این مسیرها هنوز به نیازهای گسترده واکنش نشان نمی دهند. تجارت دریایی هنوز ارزانترین راه است. به همین دلیل ، بخش بزرگی از واردات انرژی چین و صادرات صنعتی آن به آفریقا ، اروپا و خاورمیانه همان دره ای را اجرا می کنند که در باریک ترین نقطه خود فقط ۱.۵ کیلومتر عرض دارد.

در اقیانوس هند ، این پروژه ، معروف به “کولا” چین ، اغلب نمادی از تأثیر پکن است. با این حال ، بیشتر این بنادر در میانمار ، سریلانکا و پاکستان یا مستعد هستند یا درگیر بی ثباتی سیاسی یا حتی جزئی هستند. در مقابل ، نیروی دریایی هند یک مزیت جغرافیایی دارد. وجود خانه نزدیک ، آشنایی بهتر با محیط منطقه ای و پشتیبانی عمیق تر لجستیکی ، که با تقویت همکاری با ایالات متحده در سالهای اخیر همراه بوده است ، به Neu -Delhi Neu -delhi داده است.

پیش بینی ای که تحقق یافت

رابرت کپلان بیش از یک دهه پیش هشدار داد که جغرافیا همه چیز را تعیین نمی کند ، اما دامنه امکانات بازیگران بین المللی را تعیین می کند. برای چین ، این بدان معنی است که صرف نظر از پیچیدگی ناوگان یا رهبری سیاسی ، استراتژی دریایی آن به ناچار با واقعیت جغرافیایی منطقه شکل می گیرد.

کپلن به سادگی کارتهای ژئوپلیتیکی قدیمی را نخوانده بود ، بلکه آنها را برای قرن بیست و یکم دوباره تعریف کرد. امروز این کارت ها تحمیل می شوند. منطقه هند و اقیانوس آرام نه تنها یک بوم سفید دیپلماتیک ، بلکه یک شبکه پیچیده از اشتباهات ژئوپلیتیکی است که جغرافیا خود را مرتکب شده است.

در چنین شرایطی ، “انتقام کپلین” به معنای جبرگرایی نیست ، بلکه در مورد واقع گرایی است. این تئوری یادآوری می کند که حتی قدرتهای بزرگ با وجود جاه طلبی های جهان ، در جغرافیای محیط اطراف خود باقی می مانند. استراتژی دریایی چین نه تنها به گونه ای طراحی شده است که قدرت را نشان می دهد ، بلکه محدودیت های جغرافیایی را نیز نشان می دهد. به همین دلیل ، پکن به دنبال ناوگان آب آزاد ، نفوذ در قطب شمال و توسعه مهارت های U -Boat و فضایی برای غلبه بر محدودیت های زیست محیطی آن است.

برای درک مسیر آینده چین ، شما نه تنها می توانید برای رشد اقتصادی یا شمارش حامل های هواپیما کافی باشید. باید یک کارت زیر پای این توسعه گسترده را ببینید. نقشه ای که هنوز هم جاه طلبی ، ترس و رقابت را شکل می دهد. کپلن در کتاب Rache نوشت: “موقعیت یک کشور روی نقشه هویت خود را بیشتر از فلسفه سیاسی خود تعریف می کند.” و این درست است

در گفتمان استراتژیک امروز ، ما اغلب در آموزه های جدید ، واژگان تخصصی و اصطلاحات شیک شرکت می کنیم. اما شاید وقت آن رسیده است که به اصول برگردیم. جغرافیا همیشه فریاد نمی زند ، بلکه هرگز سکوت نمی کند. در مورد چین ، این جغرافیایی است که به آرامی به جاه طلبی های دریایی وی زمزمه می کند.

در یک دوره اتحادهای متغیر و مهارتهای گسترده ، نقشه عامل بدون تغییر است. این “انتقام کپلن” است و شاید بیش از هر موشک یا حامل هواپیما آینده جاه طلبی های مارینن چین باشد.