ایده جسورانه دانشمند ایتالیایی: ساخت فضاپیما برای سفر ۷۰ ساله به نزدیکترین سیاهچاله
یک اخترفیزیک ، یک برنامه آینده نگر برای یک فضاپیما را به همان اندازه یک گیره کاغذی که قرار است در کمتر از یک قرن به سیاهچاله های فضایی برسد ، پیشنهاد کرده و یافته های خود را به ما منتقل می کند.
طبق گفته مجله Science Daily ، انرژی این فضاپیمای بسیار کوچک توسط لیزرهای زمینی تأمین می شود. این پروژه به سرپرستی Kozimo Bamebi ، اخترفیزیک ایتالیایی در دانشگاه Fudan در چین ، قصد دارد محدودیت های نسبیت عام را آزمایش کند و وقایع افق رویداد را کشف کند.
ساخت یک فضاپیمای بسیار کوچک برای رسیدن به نزدیکترین سیاه چاله
اگرچه فناوری فعلی هنوز قادر به انجام این کار نیست ، اما پیشرفت در فناوری نانو ، لیزر رانش و سیاهچاله می تواند این سفر را طی چند دهه آینده امکان پذیر کند و حتی ممکن است قوانین فیزیک را بازنویسی کند. جزئیات این پروژه در مقاله ای در مجله Iscience منتشر شده است.
Kozimo Bamby برنامه ای عجیبی برای تحقیقات این سفر بین ستاره ای به سیاه چاله ها ارائه داده است. اگر این مأموریت ۱۰۰ ساله موفقیت آمیز باشد ، می تواند داده هایی را از سیاهچاله های نزدیک به ما فراهم کند که درک ما از نسبیت عام و قوانین فیزیک را کاملاً تغییر دهد.
دو چالش اصلی پیشرفت این مأموریت است: پیدا کردن یک سیاهچاله برای هدف قرار دادن و توسعه کاوشگرهایی که می توانند چنین سفری را تحمل کنند ، کافی است.
دانش قبلی ما در مورد چگونگی تکامل ستاره ها نشان می دهد که ممکن است یک سیاه چاله فقط در ۱ تا ۵ سال نور از زمین وجود داشته باشد ، اما یافتن آن آسان نخواهد بود. به گفته بامبی ، از آنجا که سیاهچاله ها از نور ساطع نمی شوند یا منعکس نمی شوند ، آنها تقریباً برای تلسکوپ ها نامرئی هستند. در عوض ، دانشمندان بر اساس تأثیر آنها بر ستاره ها یا چگونگی انحراف نور ، آنها را مطالعه و شناسایی می کنند.
“من فکر می کنم منطقی است که انتظار داشته باشیم در دهه آینده بتوانیم یک سیاه چاله نزدیک باشد [زمین] پیدا کردن “
پس از شناسایی هدف ، چالش بعدی رسیدن به مقصد خواهد بود. فضاپیمای شیمیایی سنتی بسیار کند و کند است و برای این سفر مناسب نیست. اما بامبی به نانوکروفیزیک اشاره دارد ، یعنی پروب های بسیار سبک وزن گرما که شامل یک میکرو تحریک و تحریک است.
لیزرهای پایه می توانند با شلیک فوتون ها به سمت بادبان ، شتاب فضاپیما را با یک سوم سرعت نور افزایش دهند. با این سرعت ، فضاپیما می تواند طی ۲ تا ۵ سال نوری به یک سیاهچاله برسد. داده های جمع آوری شده همچنین برای رسیدن به زمین حدود پنج دهه طول می کشد. بنابراین ، مأموریت کل حدود ۱ تا ۲ سال خواهد بود.
هنگامی که فضاپیما به یک سیاه چاله می رسد ، محققان می توانند برای پاسخ به برخی از مهمترین سوالات فیزیک ، آزمایشاتی انجام دهند. آیا سیاه چاله واقعاً یک افق رویداد دارد. آیا این به معنای همان مرز است که حتی نور نمی تواند از جذابیت آن فرار کند؟ آیا قوانین فیزیک در نزدیکی سیاهچاله تغییر می کند؟ آیا نظریه نسبیت عام انیشتین در شدیدترین شرایط جهان باقی مانده است؟
البته ، بامبی خاطرنشان می کند که فقط هزینه لیزرها امروزه حدود یک تریلیون یورو خواهد بود و فناوری نانو فیبر هنوز در دسترس نیست. اما او می گوید که طی پنج سال آینده ممکن است هزینه ها کاهش یابد و سطح فناوری می تواند به این ایده های جسورانه برسد.
منبع: دیجیاتو
