چرا دانشگاه های ایران در رقابت منطقه عقب می‌روند؟

در جدیدترین لیست های علمی دانشگاه های جهان (شانگهای -سال ۲) ، عربستان سعودی توانست با چهار دانشگاه در لیست هزار دانشگاه در ترکیه از ایران فراتر رود و موقعیت ترکیه بالاتر از ایران است ، در حالی که ایران تنها ۵ دانشگاه دارد (علوم پزشکی تهران ، ترانس ، مدل های تارباتیا). روند نزولی تعداد دانشگاه های ایران حاضر در این رتبه ، به وضوح به مشکلات عمیق دانشگاه های کشور اشاره کرده است. از طرف دیگر ، عربستان سعودی در پنج سال گذشته بیش از سه برابر بیشتر از سه برابر افزایش یافته است و ترکیه موقعیت نسبتاً پایداری را در این زمینه حفظ کرده است.

در همین زمان ، کارن Cloudinia ، استاد دانشگاه تهران و دبیر اتحادیه دانشگاهی ایران ، می گوید: “وقتی تصمیمات علمی از دانشگاه ها خارج می شود ، کیفیت دانشکده تضعیف می شود و ظرفیت علمی کشور هدر می رود.”

وی می گوید: “در حال حاضر ، استخدام دانشکده باعث شده است دانشگاه ها و مهاجرت اساتید دانشگاه از ایران به کاهش علمی در اساتید دانشگاه این کشور تبدیل شود.”

متن کامل این گفتگو ادامه دارد.

*ما اخیراً شاهد کاهش در دانشگاه های ایران در رده بندی جهانی هستیم. به نظر شما دلایل اصلی این کاهش چیست؟

دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد ، اما یکی از مهمترین آنها ، کاهش تدریجی استقلال دانشگاه است.

*منظورت از استقلال دانشگاه چیست؟

دانشگاه به عنوان یک موسسه علمی با سازمان های دولتی و ادارات متفاوت است. در سایر سازمان های دولتی ، مدیران و تصمیمات معمولاً توسط دولت یا حاکمیت منصوب می شوند ، اما دانشگاه باید به دلیل روش علمی خود در مورد امور علمی تصمیم بگیرد. هیچ مؤسسه ای به جز دانشگاه صلاحیت تصمیم گیری ندارد.

چگونه این استقلال در عمل آسیب دیده است؟

اقتدار ، مانند استخدام دانشکده های دانشگاه ها ، در حال حاضر پس گرفته شده است. اگر یک دانشکده بخواهد یک دانشکده را استخدام کند ، این تصمیم باید توسط خود دانشکده و بر اساس نیازهای علمی خود اتخاذ شود ، اکنون موسساتی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی ، بسیج اساتید یا سایر مقامات درگیر این روند بوده و از دانشگاه ها تصمیم گرفته اند. به عنوان مثال ، در دولت قبلی ، آنها تصویب كردند كه از خود مقامات اطلاعاتی خواسته می شود كه رئیس دانشگاه ها را انتخاب كنند.

اگر دانشگاه ها از دانشگاه ها خارج شوند ، انتخاب افراد مناسب برای دانشکده دشوار است. این فرایند به تدریج کیفیت دانشکده را کاهش می دهد و در نتیجه وضعیت دانشگاه ها را کاهش می دهد.

*آیا عوامل دیگری در این زباله دخیل هستند؟

بله ، یکی دیگر از عوامل مهم مهاجرت اعضای دانشکده و نخبگان است. این از نزدیک با معیشت اساتید در ارتباط است. حقوق اساتید دانشگاه بسیار کم است. به عنوان مثال ، یک دانشجوی دکترا با یک دکترا از بهترین دانشگاه های ایران یا جهان ، یک استاد دریافت می کند ، حقوق حدود ۵ میلیون دلار آمریکا ، که برای اجاره خانه در تهران کافی نیست. حتی اساتید باتجربه در ۵ سال خدمات حقوقی کمتر از ۱۰۰۰ دلار آمریکا هستند ، در حالی که اساتید کشورهای همسایه مانند عراق چندین بار این مبلغ را دریافت می کنند. این شرایط انگیزه ماندن در دانشگاه را کاهش می دهد.

مهاجرت نخبگان تأثیر عمیقی داشته است. به عنوان مثال ، یکی از همکاران ما در زمینه من به عربستان سعودی مهاجرت کرد ، اما او نمی خواست کالج را ترک کند ، اما اکنون یک مدیر کالج وجود دارد ، اکنون او ۶۰۰۰ دلار آمریکا دارد و بودجه تحقیقاتی ۱ میلیون دلار برای تجهیزات آزمایشگاه دریافت کرده است. چنین شرایطی در ایران وجود ندارد و بسیاری از نخبگان به دلیل مشکلات زندگی و عدم امکانات از جمله کشورهای همسایه مانند عربستان سعودی ، قطر ، عمان و حتی ترکیه مجبور به ترک کشور شدند.

*وضعیت بودجه دانشگاه چیست و این امر چگونه بر فعالیتهای تحقیقاتی تأثیر گذاشت؟

بودجه دانشگاه عمدتاً صرف پرداخت حقوق می شود و تقریباً هیچ پولی برای فعالیتهای تحقیقاتی وجود ندارد. به عنوان مثال ، در دانشکده مهندسی مکانیک در دانشگاه تهران ، یکی از بهترین دانشگاه های کشور ، ۵ سال پیش ۵ سال پیش است و تقریباً هیچ دستگاه جدیدی برای آزمایشگاه ها خریداری نشده است و فناوری های جدید برای ورود به آزمایشگاه ها دشوار است. بعضی اوقات اساتید فقط دستگاه های محدودی ایجاد می کنند که از پروژه های خود استفاده می کنند ، اما دولت هیچ بودجه ای برای تجهیزات آزمایشگاه ها اختصاص نداده است.

از طرف دیگر ، به دلیل کمبود بودجه ، اساتید نمی توانند در کنفرانس های علمی بین المللی شرکت کنند ، زیرا بلیط ها و هزینه های ثبت نام بسیار زیاد است. این محدودیت ها تعامل علمی و اثرات جهانی دانشگاه ها را کاهش می دهد. این عوامل به عنوان هم افزایی عمل می کنند. محرومیت از استقلال ، معیشت ، تصمیمات غیر علمی و کمبود بودجه باعث کاهش کیفیت تحقیقات ، مهاجرت نخبه و کاهش دانشگاه ها در رتبه بندی جهانی شده است. در حالی که ظرفیت علمی کشور و کارگران بسیار زیاد است ، این ظرفیت بدون بودجه و امکانات هدر می رود.

دانشگاه های ایران از نظر پرسنل و مهارتهای علمی در سطح بسیار خوبی قرار دارند و در طول سالها رشد کرده اند. اگر بودجه و امکانات تأمین شود و معیشت دانشکده حل شود ، این دانشگاه ها و کشور می توانند شکوفا شوند. با این حال ، اگر دانشگاه ها درگیر مشکلات اساسی هستند ، شما نمی توانید انتظار داشته باشید که مشکلات کلان کشور را حل کنید.

منبع: پیام های آنلاین