این روزها دیگر فرزندان نان آور و عصای پیری نیستند | در ادبیات توسعه بین فقر و فرزندآوری ارتباط وجود دارد

هیچ انتظاری از مردم عادی که در تشنج های مختلف از تاکسی به حزب و سخنان آنها نشسته اند غیرعلمی و بدون مدرک نیست ، اما وقتی یک مجلس به عنوان تصمیم گیرنده قوانین کشور صحبت می کند ، انتظار می رود که اسناد و تحقیقات مفصلی را برای اظهارات وی ارائه دهد. نماینده محترم از کجا نتیجه گرفت که آیا مشکل فرزندآوری اقتصادی است یا نه؟

علی یزدیخاه ، معاون رئیس کمیسیون فرهنگی ماجلیس ، اخیراً در بیانیه ای به کاهش تعداد فرزندان خانواده گفت: “بر خلاف برخی از کارشناسان که کاهش جمعیت را از نظر اقتصادی از نظر اقتصادی می دانند ، معتقدم بیشتر خانواده های سعادتمندانه در شمال Tehran هستند ، اما ما می بینیم که بالاترین نرخ های Divorce Fate -Fate -Fate -Fate.

با توجه به نسل میانی و سپس قدیمی تر جمعیت دهه شصت و خطر بستن پنجره جمعیت در ایران ، تلاش های مختلفی برای افزایش جمعیت کشور توسط دولت های مختلف انجام شده است. اما این تلاش ها اغلب در روشی که انتظار می رفت مؤثر نبود.

کارشناسان همیشه مؤلفه های خاص را از موضوعات اجتماعی تا اقتصادی در نظر می گیرند. اکنون ، با توجه به سخنان معاون معاون کمیسیون فرهنگی پارلمان و تأکید وی بر مسائل فرهنگی و ترجیح این موضوعات بر مشکلات اقتصادی ، Morteza Afqa ، اقتصاددان و عضو هیئت علمی در دانشگاه Chamran Ahvaz ، در مورد این موضوع بحث کرده است:

چرا ادعای عضو کمیسیون فرهنگی ماجلیس به دور از واقعیت است؟

Morteza Afqa گفت: “از مردم عادی که در تشنج های مختلف از تاکسی به حزب می نشینند و استدلال می کنند ، و سخنان آنها غیرعلمی است و هیچ مدرکی ندارد ، هیچ انتظاری وجود ندارد ، اما وقتی یک عضو مجلس به عنوان یک تصمیم گیرنده قوانین کشور صحبت می کند ، انتظار می رود که برخی از اسناد و مدارک را ارائه دهد. نظر آنها در بودجه کشور تأثیر می گذارد و به طور مستقیم بر زندگی مردم تأثیر می گذارد ، ما هیچ مدرکی از سخنان آنها نداریم.

وی گفت: “اگر ما از نظر ذهنی روند فقر ، نابرابری ، کاهش تولید ملی و موارد مشابه را با میزان فرزندآوری مرتبط کنیم ، می توان همبستگی بین اینها یافت.” در مبانی و مباحث مربوط به توسعه جمعیت ، اقتصاد و تأثیر آن بر فرزندآوری ، مطالعات علمی گسترده انجام شده است. “به نظر می رسد برخی از نظرات بیش از یک مبنای علمی مبتنی بر ایدئولوژی یا ایده های حزب بیان شده است.”

چرا جوامع قبلاً از فرزندان خود نترسند و اکنون احتیاط می کنند؟

این اقتصاددان گفت: “در ادبیات توسعه بین فقر و تعداد کودکان رابطه روشنی وجود دارد.” به عنوان مثال ، مناطق فقیر فرزندان بیشتری دارند. اما این برای ایران صدق نمی کند. در عوض ، برای کشورهایی که هنوز در مرحله کشاورزی هستند صادق است. به ۱ یا ۲ دلیل ، تقاضا برای کودکان در آن خانواده ها زیاد است: ۱. آنها کودک را به عنوان نیروی کار نگاه می کنند زیرا معیشت دارند. آنها کشاورزی مدرن برای استخدام نیروی کار از بازار ندارند. آنها معمولاً بچه هایی برای کمک به کودکان در این زمینه دارند. ۲. هزینه/ فرصت برای حفظ کودک برای آن مناطق صفر است زیرا نه شغل است و نه فرصتی برای تحصیل برای زنان. در واقع ، اگر آنها فرزند داشته باشند ، چیزی از دست نمی دهد. ۱. با توجه به سطح پایین امکانات بهداشتی و از آنجا که تعدادی از کودکان از بین می روند ، بنابراین امکان پذیر است که کودکان به دلیل فقر سلامتی یک بار از بین بروند. بنابراین تعداد زیاد به عنوان یک راه حل دیده می شود. ۱. آخرین نکته در این جوامع این است که آنها در غیاب یک سیستم تأمین اجتماعی ، کودک را به عنوان یک نیشکر پیر و یک اسباب بازی با مد قدیمی نگاه می کنند. “

وی افزود: “دلایلی که من گفتم ، و بسیار اساسی و آشکار ، همه مربوط به جوامعی است که در دوره کشاورزی قرار دارند ، اما در ایران ، بیشتر مردم در شهرها و بخش کشاورزی فقط زیر ۵ ٪ از کارمندان کشور را نیز به خود اختصاص می دهد و مراقبت های بهداشتی باعث کاهش مرگ و میر کودکان و امنیت اجتماعی شده است ، بلکه می توانیم بگوییم که این نه فقط برای کودکان است. مسائل اقتصادی فرزندآوری “افزایش تعداد کودکان یک هزینه مادی است.