رکود سنگین در کسب و کارها/ راهبردهای صنعت برای بقا :: افق میهن

شاخص های اقتصادی نشان می دهد که رکود اقتصادی در مناطق مختلف تجارت کشور عمیق تر می شود. ظرفیت تولید هنوز کاهش می یابد و بازار کار با کاهش فرصت های شغلی به چشم انداز نگران کننده آینده اشتغال کشیده می شود.

علیرغم درگیری ها و بازگشت نسبی به حالت عادی ، داده ها نشان داد که رکود اقتصادی در محیط کسب و کار عمیق تر شده است و بخش بزرگی از شرکت ها هنوز نتوانسته اند به سطح قبل از جنگ بازگردند.

براساس نتایج نظرسنجی انجام شده توسط اتاق بازرگانی تهران ، ۷۴ درصد از مشاغل گزارش داده اند که پس از متوقف شدن آتش بس در مقایسه با دوره قبل از جنگ ، ظرفیت تولید و خدمات آنها کاهش یافته است. بیشترین سهم این کاهش ۲۰ تا ۵۰ درصد از ظرفیت (۲۸ ٪) بود و پس از آن ۲۰ ٪ از شرکت ها با ۵۰ تا ۷۰ درصد کاهش یافته و ۱۲ درصد بیش از ۷۰ درصد کاهش یافته است. این آمار نشان می دهد که تأثیرات جنگ برای بسیاری از بنگاهها تا پایان درگیری جبران نشده است.

کاهش فروش و تولید

داده های گرافیکی حاکی از آن است که در سه ماه آینده ، ۴۳ ٪ از مشاغل فروش و تولید بیش از ۲۰ ٪ را پیش بینی می کنند. تنها ۷ ٪ انتظار رشد و کمتر از ۲۱ ٪ را برای بازگشت به شرایط قبل از جنگ پیش بینی می کنند.

نیروی انسانی را کاهش دهید

کاهش نیروی نیز یکی از پیامدهای جدی رکود اقتصادی است. براساس نتایج ، ۵۵ درصد از مشاغل در سه ماه آینده برنامه کاهش قدرت دارند ، در حالی که تنها ۱۴ درصد به دنبال افزایش نیرو هستند. این به وضوح نشان می دهد که رکود اقتصادی نه تنها در فروش و تولید بلکه در اشتغال نیز نفوذ کرده است.

مطالعات نشان می دهد که همه صنایع در اثر رکود آسیب دیده اند. بخش داروسازی و بهداشت (۶۰ ٪) و اطلاعات و خدمات آنلاین (۴۲ ٪) توانسته اند نسبت به سایر صنایع سریعتر به درآمد قبل از جنگ برگردند. در مقابل ، ۷۰ درصد از صنایع تولیدی هنوز به سطح عادی نرسیده اند و هنوز در رکود شدید درگیر هستند.

مهمترین چالش ها

بزرگترین مانع برای احیای فعالیت ها عدم نقدینگی و منابع مالی است که ۶۰ ٪ از پاسخ دهندگان به عنوان چالش اصلی ذکر شده است. پس از آن ، دسترسی به ارز (۴۰ ٪) و ابهام تکرار درگیری (۳۶ ٪) بیشترین نگرانی را دارند.

نرخ بهره بالا یکی از مهمترین موانع دسترسی مشاغل به تسهیلات مالی است. با افزایش هزینه های بودجه ، شرکت ها و شرکت ها نسبت به وام گرفتن شکاک تر هستند و بسیاری از برنامه های توسعه یا احیای فعالیت های تولیدی به تأخیر می افتند. این شرایط ، به ویژه برای مشاغل کوچک و متوسط ​​که نقدینگی محدود دارند ، فشار اضافی ایجاد می کنند و سرمایه گذاری آنها را تا حد زیادی کاهش می دهند.

علاوه بر این ، نرخ بهره بالا باعث می شود بانک ها و موسسات مالی در تأمین تسهیلات و ایجاد شرایط وام و وام سخت تر شوند. در نتیجه ، حتی بنگاه هایی که قادر به بازپرداخت وام هستند ممکن است به دلیل ریسک اعتباری زیاد و افزایش هزینه های مالی از دریافت تسهیلات خودداری کنند. این وضعیت نیاز به برنامه ریزی دقیق مالی و ایجاد ابزارهای پشتیبانی را برای تسهیل دسترسی به منابع مالی برجسته می کند.

استراتژی های شرکت ها برای بقا

شرکت ها چهار دسته را در اولویت قرار داده اند: افزایش مقاومت خود پس از بحران:

تمرکز بر ثبات مالی و مدیریت بحران: صندوق اضطراری (۳۸ ٪) ، فرمولاسیون برنامه مدیریت بحران (۳۳ ٪) و اصلاح برق (۳۳ ٪).

تغییرات ساختاری و استراتژیک: ورود به بازارهای خارجی (۳۰ ٪) ، بسته شدن بخشی از فعالیت ها (۳۰ ٪) و استراتژی یا تغییر محصول (۲۹ ٪).

تقویت زنجیره تأمین: تنوع برای تأمین کنندگان (۲۳ ٪) و ایجاد ذخایر مواد اولیه (۱۸ ٪).

سمت: خرید بیمه خطر جنگ (۱۱ ٪) و تقویت امنیت سایبری (۶ ٪).

نیاز مالی برای بازسازی

شرکت های کوچک برای جبران نیاز به ۱ تا ۱۰ میلیارد تومانس دارند ، در حالی که شرکت های متوسط ​​به ۱۰ تا ۱۰۰ میلیارد تومانس نیاز دارند و شرکت های بزرگ به بیش از ۱۰۰ میلیارد تومانس نیاز دارند. تفاوت نشان می دهد که مقیاس شرکت بزرگتر ، نیاز به منابع مالی برای بازسازی فعالیت ها به طرز چشمگیری افزایش می یابد.

نتیجه داده ها نشان می دهد که مشاغل نه تنها از بحران خارج می شوند بلکه با رکود عمیق تری نیز سر و کار دارند. کاهش تولید ، کاهش اشتغال و چالش های گسترده مالی ، محیط اقتصادی را شکننده کرده است. بازگشت به یک وضعیت پایدار نیاز به مدیریت مالی هوشمند ، دسترسی به منابع پایدار و برنامه ریزی استراتژیک برای مقابله با عدم قطعیت های آینده دارد.