لزوم افزایش ضریب برداشت در میادین مشترک

محمد سادگ مهجو ، متخصص انرژی در مورد لزوم توسعه مزارع نفت و گاز در این کشور گفت و گفت که نفت و گاز به عنوان دو ماده انرژی و دو ماده اولیه اصلی که هر دو هیدروکربن هستند که سوخت های فسیلی هستند و غیر قابل برگشت هستند.

وی افزود: نفت و گاز به عنوان ماده اولیه اولیه در توسعه و سایر مواد اولیه برای سایر صنایع غیرقابل انکار است ، به عنوان مثال ، فقط روغن خام از مواد مختلف گرفته می شود.

Mehrjujoum افزود: GAS در پتروشیمی ها و صنایع مختلف کاربردهای مختلفی دارد ، زیرا کشور ما همچنین دارای یک صنعت گاز اساسی است ، مشکل استفاده از گاز طبیعی از اوایل دهه ۱۹۸۰ قابل توجه است و ما دیگر نمی توانیم روند کار خود را پایان دهیم.

این متخصص انرژی گفت: “توسعه مزارع نفت و گاز در دنیای امروز یک عامل و یک مزیت رقابتی برای کشورها است و هر کشوری که بتواند از این خدا بهتر استفاده کند می تواند برای رشد آینده و نسل های آینده امیدوار باشد.”

وی دریافت که تقریباً ۵ ٪ از تولید برق کشور به گاز بستگی دارد ، وی متوجه شد: گاز دیگر منبع انرژی مهمی نیست ، بلکه یک کالای استراتژیک برای کشور برای توسعه مانند ایران است.

وی با توجه به اولویت توسعه میادین مشترک ، تأکید کرد که بهتر است الگوی توسعه را برای میادین توسعه دهیم. این قانون همچنین در مورد مربع های مشترک اعمال می شود ، اما از آنجا که مرزهای جغرافیایی روی سطح کشور یا دریا در واقع منافع زیرزمینی بین کشورها را به خود اختصاص داده و در مورد برداشت مشترک بحث نمی کند.

به گفته وی ، هر کشور و سهم آن می تواند از منابع زیرزمینی ، از جمله منابع نفت و گاز در کشور یا کشورهای همسایه استفاده کند.

وی ادامه داد: اگر این الگوی دارای مربع های مشترک باشد ، رقابت در مورد به حداکثر رساندن برداشت محصول است ، زیرا هر کشور زودتر شروع به برداشت می کند ، که دارای بخش بیشتری از این منابع زیرزمینی است که مزایای اقتصادی بیشتری دارد.

این متخصص انرژی گفت: “وقتی به کشور همسایه کشورهای همسایه می آییم ، درک مشترک از توسعه منابع زیرزمینی یا مخازن نفت و گاز برای صنعت مخزن و هر دو کشور خواهد بود.”

وی تأکید کرد: “هرچه بیشتر و بیشتر از منطقه مشترک رقابت کند ، بیشتر با کشورهای همسایه رقابت می کنیم ، به طوری که ما مجبوریم با کشورهای همسایه با کشورهای همسایه رقابت کنیم.”

مهرجو به معامله شش ساله ایران و چین اشاره کرد و اظهار داشت: “مزیت اصلی ما برای چین منابع نفت و گاز ما است و این قطعاً در توافق پنج ساله با چین گنجانده شده است.”

وی افزود: “ایران یک کشور مهم در غرب آسیا است که دارای منابع عظیم نفت و گاز است. این یک عامل مهم برای کشوری مانند چین است که برای توسعه در رقابت است ، اما این که چینی ها می توانند به ما کمک کنند تا در معرض عوامل دیگری مانند اولویت سیاسی و اقتصادی آنها قرار بگیریم.” اگرچه اولین شریک چین چین در ایران است ، اما تجارت بسیار گسترده ای با ایالات متحده دارد و به موجب آن حجم تجارت چین با ایالات متحده تقریباً پنج برابر بیشتر از کشور ما است.

مهرجو ادامه داد: “اگر چین می خواهد به ما در توسعه مزارع نفت و گاز کمک کند ، در معرض تعدادی از بیماری هایی است که شما باید متقاعد کنید که سرمایه گذاری در ایران مانع از مزایای بیشتر در کشورهای دیگر نمی شود.”

در حقیقت ، در دولت های نهم و دهم ، چینی ها سعی در سرمایه گذاری در نفت و بنزین ایران داشتند و با شرکت ژاپنی کنسرسیومی تشکیل دادند تا زمینه آزادگان جنوبی را با شرکت ژاپنی توسعه دهند ، اما سهم خود را در سالهای ۱ و ۲ پس گرفتند.

Mehrju ادامه داد: در زمینه توسعه میدانی ، میدان چینی کار توسعه را در نیمه راه ترک کرد و ایران را ترک کرد ، اما توسعه یکی از مخازن مسجد Soleiman با سرمایه گذاری ۵ میلیون دلار آمریکا به پایان رسید. با این حال ، از آنجا که شما پروژه های نفت و گاز ما را ترک کرده اید ، چینی ها بیش از پنج سال در صنعت نفت و گاز ما سرمایه گذاری نکرده اند.

منبع: مهر