عربستان و مصر؛ چرا رابطه بن سلمان و السیسی به نقطه‌ای بی‌بازگشت رسید؟

براساس اخبار تجاری ، تحولات در خاورمیانه اغلب بدون اطلاع قبلی ظاهر می شود. شکاف از قاهره و ریاد یکی از این تغییرات اساسی است. زمزمه این دو بازیگر اکنون به عرصه عمومی آورده شده است و یکی از مهمترین اتحادها در خاورمیانه و شمال آفریقا را شکسته است. این شکاف که ریشه در تضاد فلسفه های دولت دارد ، روند انحلال منطقه را تسریع کرده است.

وقتی شکاف ها برهنه هستند!

ولتاژ اصلی نتیجه رویارویی فلسفی بین رهبران عربستان سعودی و مصر است. محمد بن سلمان ، ولیعهد عربستان سعودی ، بر تنوع اقتصادی و اصلاحات شایسته تأکید می کند. متغیری که یک چالش مستقیم علیه رئیس جمهور مصر عبدالفتاها الساسی است. یک الگوی اقتدار اقتدار و اقتصاد حاکم بر نظامی.

این صدای چندگانه در دستورالعمل های عملی متبلور شد. عربستان سعودی از آنچه “سوء استفاده مصر از رویکرد گلف فارسی بدون اصلاح معقول” محسوب می شد ، ناامید شد. در سن ۱ و ۲ سالگی ، RIAD حدود ۵ میلیارد دلار کمک مالی آمریکا ارائه داد. کمکی که یک زنجیره غیر این بود ، خود الساسی به رسمیت شناخت و مصر را “غرق” نجات داد. تا سال سوم ، عربستان سعودی کاملاً به سیاست “اولین عربستان سعودی” روی آورد و شرط حمایت بیشتر از اصلاحات اقتصادی را فراهم کرد. در چنین شرایطی ، اختلافات آشکارتر شد. عربستان سعودی به سرعت در مسیر خصوصی سازی قرار گرفت ، در حالی که اقتصاد نظامی مصر اکنون با بدهی فلج شده ۲ میلیارد دلار آمریکا ارتباط دارد.

در عین حال ، روابط بین دو کشور به ابزاری برای فشار تبدیل شده است. عربستان سعودی کارتهای مهمی برای نجات اقتصاد شکننده مصر دارد. حدود ۱.۵ میلیون مهاجر مصری در عربستان سعودی هر سال میلیارد ها دلار به کشور خود می فرستند. این نقل و انتقالات بین ۵ تا ۵ درصد از ذخایر ارزی مصر را تشکیل می دهد و عمدتاً توسط بزرگترین رهبر DIASA در سراسر جهان توسط بزرگترین جامعه مهاجر مصری در عربستان سعودی تهیه می شود. در این میان ، برنامه سعودی میلیون ها شغل را تهدید کرد و در معرض سرمایه گذاری های بزرگ اما مکرر عربستان سعودی به عنوان یک ابزار چاپ قرار گرفت. علیرغم پیش بینی رشد تولید ناخالص داخلی ۴.۹ درصد تا سال دوم ، اقتصاد مصر هنوز مستعد است و همین امر باعث می شود که در RAID اهرمی باشد. یک نمونه ، تصمیم سعودی -ربیا برای سرمایه گذاری در سوریه ، به رهبری احمد الشره است. اهرمی که پادشاهی در اعتراض کایرو به جا گذاشت.

بازگشت به صفر

شکاف بین عربستان سعودی و مصر را می توان به وضوح در درگیری های متناقض دو بازیگر در بحران های منطقه ای مشاهده کرد. هنگامی که نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو به شوخی به تشکیل “دولت فلسطین بر عربستان سعودی” اشاره کرد ، وزارت امور خارجه مصر توضیحی سخت و بی سابقه برای دفاع از قاعده ریاض ارائه داد. اما این همبستگی چشمگیر مانند واکنش سرد سعودی ها به نظر می رسید. به دلیل ایمان سعودی ها ؛ مصر عمداً تاریخ را بزرگ کرده است تا راه را برای رویارویی بین عربستان سعودی و اسرائیل هموار کند.

بنابراین ، گروهی از تحلیلگران معتقدند که افزایش اختلافات بین دو بازیگر همکاری چند جانبه عربی را فلج کرد. مصر ، متحد تاریخی ارتش سودان ، بر لزوم حفظ نهادهای ملی بازیگر تأکید می کند. موقعیتی به شدت طراحی شده با درخواست VAE ، که اصرار داشت ارتش سودان “تحت تأثیر اخوان المسلمین” باشد.

در این میان ، درگیری مصر با کمپین های رسانه ای دولتی افزایش یافته است. فعالان رسانه ای در نزدیکی خدمات مخفی مصر هدف خانواده سلطنتی سعودی قرار دارند و ولیعهد را به چالش می کشند. در مقابل ، روزنامه نگاران سعودی نیز می جنگند. یکی از کسانی که قرار است به ولیعهد نزدیک باشد ، گفت که پایان حکومت آلسیز و حتی احتمال بازداشت وی تا سال ۲ است. این لفاظی عمومی منعکس کننده روابطی است که به این نقطه می رسد.

در پشت این بحران شکاف عمیق تری وجود دارد. چشم انداز نوسازی بن سلمان یک چالش مستقیم برای مدل واتیان است که ده ها سال است که بیش از مصر است. در جوامع عربی ، برنامه عملی ریاد بر گفتمان ناسیونالیستی در قاهره غلبه می کند و حتی درک هویت عربی را تعریف می کند. مانند برخی سعودی ها استدلال می کنند که مصریان عرب نیستند ، بلکه فقط “مردم در شمال آفریقا و سخنگوی عرب” هستند ، آنها نمی توانند خاورمیانه را به دست بگیرند.

این رویارویی نشانه بازسازی اساسی است. با تضعیف همکاری ، میزان اقدامات عربی در سؤالات مهم از غزه منجر به اختلافات آب می شود و در نتیجه اختلافات منطقه ای منجر به مناطق رقیب خواهد شد. عبدال فاتاه السیسی اکنون با یک معما حل نشده روبرو است: بدون کمک کشورهای خلیج فارس ، خطر فروپاشی وجود دارد ، اما پذیرش خواستار سعودی برای اصلاحات -به ویژه در ساختار اقتصادی ارتش -اساس رژیم آلسیسی را تهدید می کند.

بنابراین می توان گفت که در سالهای آینده خواهیم دید که چگونه تنش های پایدار افزایش می یابد – محدودیت جمعیت اشتغال ، انحراف ، جنگ رسانه ای – بدون وقفه کامل. عربستان سعودی می داند که فروپاشی مصر بی ثباتی غیر قابل برگشت را برای منطقه ایجاد می کند و مصر همچنین معتقد است که این سقوط اقتصادی آن را تسریع می کند.

در حالی که دو کشور در راه رویارویی هستند ، خاورمیانه وارد یک سطح خطرناک شد. در نهایت ، این شکاف خاموش می تواند تأثیر تحول آمیز تری بر منطقه داشته باشد و انقلابها یا صداهای انقلابی را که در دهه های اخیر عنوان رسانه ها بوده است جایگزین کند.