احتمال افزایش قیمت حامل های انرژی در بحبوحه فعال‌سازی مکانیسم ماشه / انفجار قیمتی در راه است؟

اقتصاد ایران به عنوان “مکانیسم محرک” و بازگشت تحریم های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران در موقعیت حساس و شکننده ای قرار دارد. فعال سازی این مکانیسم می تواند طیف گسترده ای از محدودیت ها را برای صادرات و واردات کشور به همراه آورد. محدودیت هایی که در سالها در مقابل براجام تجربه شده بود.

در چنین شرایطی ، رئیس جمهور مسعود ، روز پنجشنبه ، شهریور وی در جلسه ای با گروهی از اعضای مجمع کارآفرینی ایران ، گفت: “همه آماده سرمایه گذاری در داخل کشور هستند ، دولت از سرمایه گذاری خود استقبال می کند و موانع سرمایه گذاری را از بین می برد.

احتمال افزایش قیمت منابع انرژی در یک زمان

اگر تا شنبه ۵ مهر هیچ توافقی وجود ندارد و تحریم ها علیه ایران باز خواهد گشت. مهمترین نتیجه چنین تحول ، فروش دشوارتر از نفت نفت و محصولات پتروشیمی ، محدودیت در نقل و انتقالات مالی بین المللی و در نهایت دسترسی به منابع ارزی را کاهش می دهد. واضح است که این کاهش در منابع ارزی باعث افزایش نرخ ارز در بازار داخلی می شود و این باعث افزایش هزینه واردات کالاهای اساسی مانند گندم ، دارو و مواد اولیه می شود.

تجربه نشان داده است که در چنین شرایطی گروه اول که فشار است خانوارها و مصرف کنندگان نهایی است. افزایش نرخ ارز به این معنی است که قیمت کالاهای ضروری افزایش می یابد. کالاهایی که بخش بزرگی از سبد را با خانواده های متوسط ​​و کم تشکیل می دهند.

به همین دلیل ، امکان موج جدیدی از تورم وجود دارد. تورم نه تنها افراد کوچکتر بلکه عملکرد خرید آنها بیش از هر زمان دیگری کاهش می یابد. از طرف دیگر ، رکود کاهش سرمایه گذاری و محدودیت های مجازات نیز اشتغال را به خطر می اندازد و فشار بیشتری را تحت شرکت های تجاری وارد می کند.

در چنین فضایی ، اظهارات اخیر رئیس جمهور سؤالات جدی را برای اجرای قیمت قیمت منابع انرژی و حذف کمک های انرژی ایجاد می کند. آیا صحبت در مورد افزایش قیمت انرژی و از بین بردن یارانه ها در صورتی که اقتصاد این کشور در مورد سخت تر تحریم ها و فشار خارجی باشد ، منطقی است؟ آیا این تصمیم نمی گیرد که اگر اکنون با بسیاری از مشکلات معیشت روبرو شوند ، مردم دو بار تحت فشار قرار می گیرند؟

آتش نشانان با از بین بردن کمک های مالی و تحقق قیمت ها شکستند

افزایش قیمت منابع انرژی در اقتصاد ایران فقط یک تصمیم مالی یا بودجه نیست. تجربه سالهای گذشته نشان داده است که هر تغییر در این زمینه زنجیره ای از عواقب تورمی دارد.

به عنوان مثال ، آراش نجفی ، رئیس اتاق بازرگانی ایران ، در اتاق شانزدهم بازرگانی اتاق بازرگانی گفت آبان ۹۸ و پس از سه افزایش قیمت بنزین ، تنها ۶۸ درصد تورم در سه ماه به کشور تحمیل شد.

با افزایش قیمت گاز ، گاز یا برق ، هزینه های تولید و حمل و نقل افزایش می یابد و این افزایش هزینه به سرعت در قیمت نهایی کالاها و خدمات منعکس می شود. به عبارت دیگر ، حذف یارانه های انرژی و شناخت قیمت ها هنگامی که اقتصاد در تورم درگیر است مانند دمیدن آتش است.

از طرف دیگر ، دولت و تصمیم گیری سیاسی -سازندگان این فرصت را داشتند که به تدریج قیمت جاده های انرژی را با نرخ تورم و بهره وری اقتصادی متناسب کنند. اگر بهره وری ژنراتورهای انرژی افزایش یافته و هزینه های تولید انرژی در طول سالها کاهش یافته باشد ، امروز بین قیمت انرژی تمام شده و قیمت های قیمت به پایان رسیده ، هیچ شکاف بزرگی وجود نخواهد داشت.

این تأخیر اکنون باعث شکاف بین واقعیت اقتصادی و قیمت های رسمی شده است و کلیه تغییرات قیمت می تواند منجر به عواقب شدید تورمی شود. به عبارت دیگر ، که اکنون “تحقق قیمت انرژی” نامیده می شود ، نتیجه نتیجه سالها تأخیر و سیاست نادرست است و پرداخت برای مردم دوباره دفن می شود.

شما باید از خود بپرسید که آیا مقامات شرایط زندگی روزمره مردم را درک می کنند؟ افرادی که در معرض کاهش ارز ملی هستند ، افزایش قیمت جستجوی اجاره ، بیکاری ، هزینه های پزشکی و کاهش قدرت خرید اکنون نگران افزایش هزینه های انرژی هستند. در حالی که یکی از اصلی ترین وظایف دولت در شرایط بحرانی برای محافظت از لایه های در معرض خطر و کاهش معیشت قرار دارد ، به نظر می رسد طراحی سیاسی در حال حرکت است.

دولت به جای تمرکز بر تغییر ساختارهای ناکارآمد ، کنترل هزینه های غیر ضروری ، مقابله با فساد و بهبود بهره وری ، دولت ساده ترین راه را برای افزایش فشار بر مصرف کننده نهایی انتخاب کرد. این زمانی است که سخت ترین تحریم ها در حال فعال شدن هستند. تحریم ها ، اثرات تورمی که بر روی همه مشخص است.

آیا امکان کاهش درآمد نفت دولت برای افزایش قیمت منابع انرژی وجود دارد؟

اگر هدف دولت افزایش قیمت منابع انرژی و جبران کسری درآمد از افزایش تحریم ها باشد ، در واقع نشان می دهد که درک صحیحی از واقعیت های اقتصادی ندارد. اگر تورم با وجود افزایش قیمت خطوط هوایی هنوز در حال پیشرفت باشد ، می توان دریافت که دولت تورم را کنترل نکرده است. در چنین شرایطی ، منابع انرژی حتی پس از افزایش قیمت ، عملاً در پشت تورم قرار دارند. این در درجه اول باعث کاهش بهره وری و افزایش هزینه های تولید انرژی می شود.

از طرف دیگر ، یک کشور ، اقتصاد آن در مورد درآمد نفت و خطر کاهش این درآمد به دلیل تشدید تحریم ها ، نمی تواند تصور کند که با فشار بر جامعه و افزایش قیمت انرژی قادر به مدیریت اقتصاد است. چنین تصمیمی نه تنها مشکلات را متوقف می کند ، بلکه تورم را نیز تقویت می کند و اقتصاد را عمیق تر در باتلاق بحران غوطه ور می کند.

هر تصمیمی که هدف آن هدف مستقیم جدول باشد ، برای افرادی که زندگی می کنند دشوارتر خواهد بود. شرایط تحریم ها و فشار خارجی به اندازه کافی در مورد اقتصاد و معیشت مردم وزن دارد. در چنین شرایطی ، افزودن رهنمودنی که باعث بدتر شدن تورم و رکود می شود ، فقط منجر به تجمع نارضایتی و ناامیدی می شود. شما باید از خود بپرسید که آیا مقامات به فشار اقتصادی بر مردم توجه می کنند؟

به منظور مطالعه بیشتر گزارش ، ایران وقتی ایالات متحده تحت فشار است ، مشتریان نفت خود را در چین از دست می دهد اخبار تجاری بخوانید