عذرخواهی پرویز پرستویی از مردم سیستان و بلوچستان :: افق میهن

به گفته نیمواخبری ، این برنامه که توسط نیما ریزی هدایت می شد ، در ابتدا با معرفی شورای نهمین شورای سیاست سینمای ایران همراه شد ، و سیف الله صمدیان ، علیزا اوزانی ، رضه داد ، فاطمه محمدی ، بهنز شیریبانا و نیکن در صحنه بودند. دوستان برگزار کردند.

Alireza Rezadad همچنین در یک سخنرانی کوتاه گفت: “من به همه عکاسان سینمای ایران و کسانی که لحظات ناب را در فیلم ها ضبط می کنند تبریک می گویم و برای شما آرزوی موفقیت می کنم.

بخشی از این مراسم با حضور Boroumand ، Rasul Sadr Ali و Ali Aalai به عنوان پیشگام سینما مورد تقدیر قرار گرفت.

پس از آن ، بوروماند در سخنرانی گفت: “این برای من است که امشب به یکی از نجیب ترین هنرمندان کشور ما احترام بگذارم. او یک فیلمساز ، نویسنده و بازیگر خوب است و این دومین بار است که من به خاطر قدردانی او روی صحنه رفته ام.

سپس Boroumand متن پلاک تقدیر Alireza Davoodnejad را خواند.

رسول صدر علی با اشاره به فیلم “پاییز” ، گفت: “من چقدر در تو خوشحال هستم ، بیش از سی سال پیش ، من در جاده خالهال به خلان کار کردم و ما دو عکاس خوب داشتیم که اهمیت عکس را در فیلم به من نشان می داد.

علی علائی همچنین در سخنرانی گفت: من در نسلی با پوستر و عکس زندگی کردم. فیلم و عشق به سینما وارد ما شد. در دهه ۱۹۸۰ فیلم ها را برش و جمع می کردم. این عکس در آن زمان در سینما بسیار مهم بود و چقدر با عکسهای سینما ارتباط برقرار کردم. من یک بار در ذهنم فیلمی داشتم و برای دیدن فیلم رفتم.

سپس Alireza Davoodnejad در خاطره ای از خاطره Kiomars Pour Ahmad سخنرانی بازتاب داد.

داوودجاد با اشاره به همكار خود با ری احمد ، گفت: “بریز احمد را برای نوشتن فیلمنامه به خانه ما در شمال آمد و در ابتدا به من گفت كه ما هیچ عکس دو نفری نداریم. این بهانه ای برای گرفتن آخرین عکس یادبود بین ما بود.

سپس کارگردان با اشاره به یکی از خصوصیات انسانی ، به ماهیت هنر عکاسی و سینما اشاره کرد.

وی گفت: لنز و دوربین یک ایده آل باستانی بوده است و عکاسی و سینما از قدیمی ترین آرزوهای بشر هستند.

داودجاد گفت: “این مراسم اساساً برای ترغیب ما به بازنشستگی است ، اما من قصد ندارم.”

کارگردان گفت: یکی از قدیمی ترین دوستان من حسین ملکی بود که من در عصر طلایی با او ملاقات کردم و اولین کسی بود که به داستانهای من گوش داد و برای من بازی کرد. او بخشی از نخبگان در عکاسی بود و من نمی دانم چگونه او در حال عکاسی و چاپ در صحنه بود و کار او حیرت انگیز بود و من امشب او را یاد می کنم.

پس از آن ، نیما ریزی از محمد رضا داودنژاد خواست که در صحنه باشد و او در یک سخنرانی کوتاه گفت: “من ابتدا گفتم که من همیشه در سینما بودم و افتخار می کردم که در کنار بزرگان مانند Abolfazl Pur Arab کار کنم.

پس از آن ، واله داودناجاد (دختر آلیرزا داوودنجا) نیز روی صحنه آمد و در سخنرانی گفت: “من بسیار هیجان زده و خوشحالم که در این برنامه حضور داشتم و با گذشت سالها ، خانواده داودناجاد همه جمع می شوند. من خوشحالم که بزرگ می شوم و با سینما زندگی می کنم و در آن زمینه خواهم مرد.

سپس کلیپی از دست نوشته ها و دست نوشته های میترا در تاریخ ۵ سپتامبر با صدای راخان بنی اتماد پخش شد.

پس از حضور Parviz Parastooi ، Azita Hajian و Aaron Yashaei ، Mitra Khamenei و Aziz Calm به عنوان پیشگامان در زمینه عکاسی سینما مورد تقدیر قرار گرفتند.

عزیز در یک سخنرانی کوتاه گفت: بسیار سپاسگزارم و از انجمن عکاسان سینما که مرا شایسته افتخار می دانستند متشکرم.

میترا موژونی همچنین در سخنرانی گفت: صحبت کردن و ایستادن در صحنه برای من سخت است زیرا من همیشه از پایین به صحنه نگاه می کردم. من بی نهایت از انجمن عکاسان و موزه سینما تشکر می کنم و از دوست و دوستم راخشان بنی اتماد بخاطر خالی بودن امشب تشکر می کنم.

در بخشی از این مراسم ، Parviz Parastoo – یک پخش کننده سینمای پیشگام – اظهارات خود را با خواندن بیت عرفانی آغاز کرد:

“به بدبختی نروید / خطی ننویسید که به کسی آسیب برساند / من به یاد می آورم روز و روز خوب است / همه چیز در راه است و خوب است / فقط قلب ما قلب نیست.”

در بخشی از اظهارات خود ، پاراستویی با اشاره به سوء تفاهم اظهارات قبلی خود در مورد سیستان و استان بلوچستان در روز جشن روز سینما ، با نگرانی های اجتماعی خود صحبت کرد.

وی گفت: “من در درد بودم و چیزی گفتم که متأسفانه با یک سری از دوستان سیستانی روبرو شدم” ، وی به تاریخ طولانی تماس خود با استان از سال ۶ اشاره کرد و افزود: “من شش سال است که به آنها نزدیک هستم.

این بازیگر توضیح داد که او در مورد فقر در “مناطق محروم” استان صحبت می کند ، نه کل.

وی با توصیف شرایط سخت زندگی در آن مناطق ، گفت: “برخی از این مناطق دارای برق ، آب ، زندگی خوبی نیستند و از همه مهمتر هویت رسمی ندارند.”

پاراستو از کسانی که از سخنان او رنج می برند عذرخواهی کرد و گفت: “من دوست دارم هر یک از افراد نجیب سیستان و بلوچستان را ببوسم ، اگر به آنها آسیب رسانده باشم ، عذرخواهی می کنم.”

در بخش دیگری از اظهارات خود ، پاراستووی با اشاره به پنج سال کار در سینما ، بر نقش بی نظیر عکاسان تأکید کرد و گفت: “من همیشه فکر می کنم عکاسان یکی از مهمترین ستون های سینما هستند.”

وی با اشاره به اهمیت تجاری عکس ها در گذشته ، وی افزود: “قدیمی ها می دانند که حتی قبل از انقلاب ، پخش ها قبل از دیدن فیلم بر روی عکس ها قرارداد بسته بودند.

این بازیگر احترام به عکاسان موجود در صحنه را به عنوان یک کار توصیف کرد و گفت: “من همیشه در مقابل دوربین آنها ایستاده ام ، زیرا می دانم که هیچ عکسی وجود ندارد ، این یک پا خواهد بود.

در پایان ، او این جشن را به عنوان یک گردهمایی برای بزرگداشت چشمان تیز و حساس کسانی که لحظات را شکار می کنند تا فراموش نکنند ، خواند و از عکاسان به عنوان “نگهبانان تاریخ احساسات و خاطرات ما” یاد کرد.

سپس آزیتا حاجیان نیز در یک سخنرانی کوتاه گفت: “بسیار افتخار می کند که بعد از ۵ سال با خانم میترا هستم و باید از انجمن عکاسان برای چنین جشن قدردانی کنم.

هارون یاشئی گفت: “ما نسلی هستیم که در سینمای ایران بزرگ شده ایم و امروز هنرمندان و ملت ایران می توانند به سینمای ایران افتخار کنند.”

سپس کلیپ توسط ایراج طاهماس ، که ساعت ها در مورد عزیز گفت ، پخش شد.

پس از آن ، دو اثر توسط مجید آنتزامی توسط گروه حاضر در این مراسم به صورت زنده اجرا شد.

سپس کلیپی از حسن تاواكلیان پخش شد و پس از آن ابولفازل پور عرب و حبیب اسماعیلی روی صحنه آمدند و او را جشن گرفتند.

قبل از بزرگداشت عکاسان ، Abolfazl Pur Arab گفت: “من از نهمین جشن عکاسانی که ما را به تاریخ سینما مرتبط می کنند خوشحالم.” عکاسان در سالهای کار من با من بسیار مهربان بودند و کسانی هستند که در سکوت سکوت می کنند.

حبیب اسماعیلی همچنین گفت: “از انجمن عکاسان متشکرم زیرا نقش عکاسان در سینمای ایران بسیار مهم است و ما قبلاً قبل از بازیگران به عکاسان در سینما فکر می کردیم. متأسفانه ، این روزها برخی از عکاسان حرفه ای استفاده نمی کنند و این یک حیف است.

حسن تاواكلیان همچنین در مورد چگونگی شروع كار خود صحبت كرد.

میترا مایبی و سعد نیکزاد به عنوان اعضای هیئت منصفه به صحنه آمدند ، که ابتدا در سخنرانی درباره داوری آثار گفت: “آثار بسیار خوب بودند و ما از دیدن آن لذت بردیم.”

نیکزاد همچنین آثار را توضیح داد و گفت: “پس از تماشای عکس ها ، به این نتیجه رسیدیم که به دلیل نیازهای جامعه روز ، باید تغییراتی در عکس ها ایجاد شود که ما در بیانیه هیئت منصفه ذکر کردیم و امیدواریم که بتوانیم این موارد را در مسابقات خصوصی تر ارائه دهیم.”

بیانیه هیئت منصفه سپس توسط نیکاد خوانده شد.

پس از حضور Diba Zahedi ، سام غاریبیان ، جوایز Navid Pourfaraj به نهمین مسابقه عکس سینمای ایران اهدا شد.

دیپلم خانگی دیپلم خانگی دیپلم در سال ۲ توسط فتح دینووری به دلیل “زخمی ۲” و دیپلم آban “و سال ۲ برای سریال” در پایان شب “به امید صالحی اهدا شد.

سپس مجسمه فیلم برای فیلم “خدای جنگ” به مهداد امینی ارائه شد.

دیپلم افتخاری برای سال ۶ برای سریال “خائن” به احمد شجائی اهدا شد.

دیپلم افتخاری در بخش فیلم برای فیلم “احمد” به امیر حسین غزانفاری اختصاص یافت.

دیپلم افتخاری برای فیلم “پالایشگاه” در سال ۲ و سال ۲ برای پیشمرگا به شاه جهان دینامیک اهدا شد.

دیپلم افتخار برای فیلم “صدای زیبا” در بخش سینما سال به مجید طالبی اختصاص یافت.

پس از آن ، دیپلم برای سری “گردنبند” برای شبکه خانگی برای شبکه خانگی به Samira Bakhtiari اهدا شد.

در پایان ، بهروز سدگی و رضا موهجر به عنوان پیشگامان عکاسی سینما دعوت شدند تا به صحنه بیایند.