۴۵ میلیون برای غیرت، ۱۷۰ میلیون برای جنسیت؟/ وقتی ارزش گل، به زن یا مرد بودن بستگی دارد

“یورو برای مردان ، ریال برای زنان” یا “۲ میلیون نفر برای زنان ، ۵ میلیون نفر برای مردان” عناوین ورزشی هستند که قصد دارند از یک مسئله تبعیض آمیز در جامعه انتقاد کنند.

جام جهانی فوتسال زنان نزدیک به نقطه شروع است. در همان زمان ، آنها احتمالاً وقتی اتباع پس از ۶ ماه حساب بانکی خود را بررسی می کنند ، حدود ۵ میلیون دلار روبرو خواهند شد. اگر مردان به جای این زنان ملی ، حساب بانکی خود را بررسی کرده بودند ، حدود ۵ میلیون دلار مشاهده می کردند. علاوه بر این ، به گفته مهدی تاج ، که قول داده بود “همان رقم به حساب آنها پرداخت می شود” ، آنها منتظر بقیه پاداش خود بودند. در حالی که ۱ مهر و در آستانه چهار اعزام اصلی ، معاون رئیس جمهور فدراسیون فوتبال می گوید: “ما باید فوتبال مردان را از بقیه جدا کنیم.”

این موضوع ، جدا از بحث و گفتگوهای ورزشی و درگیری ها ، که به طور خاص مربوط به ستون ورزش است ، پیام مهمی را به جامعه منتقل می کند که احتمالاً بر ناخودآگاه جمعی تأثیرگذار است: جامعه زنان چگونه ورزشکار را می بیند ، ارزش آنها چگونه اندازه گیری می کند و چقدر تبعیض می تواند بر عملکرد و روحیه آنها تأثیر بگذارد؟

جوایز آنها و پیام اجتماعی آنها

تفسیر جامعه با میزان پاداش بازیکنان متفاوت است. به عنوان مثال ، یک کاربر در یکی از سایت های ورزشی پاسخ به ۴۵ میلیون پاداش برای زنان در برابر پاداش ۱۷۰ میلیون نفر برای مردان پاسخ داد: “این عادلانه است. فوتبال زنان محبوب نیست و از کیفیت پایین برخوردار است. یک فضای فمینیستی دریافت نکنید.” با این حال ، یک کاربر دیگر می گوید: “آرزوهای کلی آینده بسیار کم است.” آرزو می کنم که شما می گفتید که چقدر فیفا به دست می داد ، و سایر مواردی را که به آنها پول داده است ، و یا پاداش های خود را برای کار سخت و سخت کار می کند. ” مشکلات در سطح جامعه ، این درگیری ها را غیر منطقی در نظر بگیرید.

اما در بین همه این دیدگاه ها و تفسیر ، تفاوت روشنی بین پاداش برای زنان و مردان وجود دارد ، که به گفته برخی از جامعه شناسان ، در لایه های پنهان نابرابری جامعه شناختی و ساختاری. البته این تبعیض از ریشه های ورزش ناشی شده است. با نگاهی به تاریخ ورزش در جهان ، مشخص خواهد شد که در طول تاریخ ، ورزش یک قلمرو مردانه در نظر گرفته شده است و بیشتر استانداردها و ارزشهای آن براساس خواست مردان است.

به همین دلیل سیمون دوبوار همچنین گفت: “این ورزش توسط این اختراع برای آنها گسترش یافته است و زنان نقش بسیار حاشیه ای در دنیای ورزش ها ایفا کرده اند.” (۲۰۰۱). اما نکته این است که در حالی که دنیای پست مدرن دائماً با تغییرات خود مطابقت دارد ، این ورزش بسیار دور است؟ چه اتفاقی افتاده است که برخی از علاقه مندان به فوتبال هنوز می گویند ، “این حتی بیشتر از سر آنها است. آیا آنها نمی گویند که آنها فوتبال را دوست دارند؟ بنابراین دلیل اینکه آنها خواستار پاداش بیشتری هستند؟”

در این مرحله ، موضوعی که مورد توجه قرار می گیرد نهادینه کردن ارزش ملی ناسیونالیست زن و سخت کوشی آنها در راه رسیدن به موقعیت است. در حقیقت ، هنگامی که زنان ملی پول کمتری دریافت می کنند ، در حالی که مردان در همان موقعیت پول بیشتری دریافت کرده اند ، بدون اینکه روی سکو قرار بگیرند ، تأمل در جامعه این است که ارزش فعل مردان بیشتر بوده است. در نتیجه ، عمل زنان و ورزش آنها نیز اهمیت یا ارزش خود را از دست می دهد یا بوی جدی نمی بخشد. در همین راستا ، تحلیلگر اجتماعی C -wright Mills خاطرنشان می کند: “ورزش مجموعه ای از حرکات بصری اجتماعی است که شامل حرکات جسمی در یک سطح است ، اما اساساً نهادهای ورزشی منعکس کننده ارزش های زیرساخت های اجتماعی و قدرت ارتباطی هستند. علاوه بر این ، آنها نشانه های بسیاری از اعتبار اجتماعی هستند.”

زنان ورزشکار در حال مشاهده واکنش جامعه ، بازخورد مخاطبان شنوایی و انتظار حداقل حمایت از مردم و موسسات هستند.

محبوبیت

از جمله واکنش کاربران نسبت به مسئله پاداش فوتسال زنان ، دو مكرر مكرر است: پشتیبانی و كیفیت. یکی از کاربران نوشت: “این یک تصمیم عادلانه است. جوایز باید بر اساس محبوبیت هر زمینه پرداخت شود.” از طرف دیگر ، کاربر دیگری یادآوری کرد: “کسب درآمد از فوتبال مردان با فوتسال زنان قابل مقایسه نیست. طبیعی است که پاداش مردان بیشتری داشته باشید.”

اما واقعیت این است که مسابقات فوتسال بانوان اساساً از تلویزیون پخش نمی شود تا انتظار پول داشته باشد. در سال ۹ ، همزمان با تیم فوتسال بانوان ایران در بازی های آسیایی ، فاطیما زولقادر ، معاون رئیس جمهور جناح Majlis ، گفت: “مذاکراتی با IRIB وجود داشت و وزارت ورزش نیز مکاتبات انجام داد ، اما رسانه های ملی گفتند که چگونه پخش کنند.”

با این حال ، طبیعی است که فوتسال زنان عدم حضور در تلویزیون ، طرفداران ، مسابقات رسانه ای و جاذبه های اطراف را از دست ندهد. عواملی که نقش تعیین کننده ای در محبوبیت و ارزیابی هر ورزش دارند.

از طرف دیگر ، وقتی صحبت از فوتسال زنان می شود ، هیچ گونه توجه به محدودیت های راه آنها وجود ندارد. بدون برخورد با موضوعات دقیق مربوط به ورزش و موانع جنسیتی ، می توان به تأثیر پاداش کم بر کیفیت بازی ها نگاه کرد. در همین راستا ، فاطمه سعیده ، جامعه شناس می گوید: “زنان ورزشکار درآمد کافی ندارند که بتوانند هزینه های زندگی را تحمل کنند و بتوانند ورزش با کیفیت و حتی گاهی اوقات در نیمی از مسائل اقتصادی را دنبال کنند.”

سایه تبعیض

سرانجام ، پیامدهای روانی این نابرابری ها باید برای ورزشکاران زن در نظر گرفته شود. به گفته معاون رئیس جمهور فدراسیون فوتبال ، در روزهای آینده چهار اعزام ورزشی برای بانوان وجود دارد: “تیم فوتبال زیر ۵ به مرحله مقدماتی آسیا رفت ، تیم فوتسال به روسیه فرستاده می شود ، تیم فوتبال بزرگسالان برای مسابقه سه جانبه فیفا با نپال و هند بازی می کنند.” با این حال ، همه این تیم ها از میزان پاداش های پرداخت شده به سایر رشته ها و تیم ها آگاه هستند. آیا چنین شرایطی بر انگیزه آنها تأثیر نمی گذارد؟

Nastaran Moghimi ، یک بازیکن فوتسال دیرینه و یکی از بهترین پشتوانه های تاریخ این میدان در ایران ، پیش از این گفته بود: “دستمزدهای ما کمتر از ماه پنجم فوتبالیست های مرد است. ما ۲ تا ۶ ماه از سال در لیگ شرکت می کنیم و فرصت شغلی دیگری نداریم.” با توجه به تورم موجود ، دستمزد فعلی واقعاً ناچیز است. “

در چنین فضایی ، طبیعی است که برخی از زنان با استعداد از حرفه حرفه ای در آستانه مسابقات مهم دلسرد شوند. مطالعه ای با عنوان و تجزیه و تحلیل مشکلات و مشکلات مشارکت زنان در ورزش همچنین نشان می دهد که عواملی از قبیل کمبود وقت ، کمبود تسهیلات و سرمایه ، ضعف انگیزه ، دسترسی محدود به سالن های بدنسازی ، تجهیزات گران قیمت ، محدودیت های فرهنگی و مخالفت والدین ، ​​اصلی ترین موانع حضور زنان در ورزش هستند.

از طرف دیگر ، زنان ورزشکار در حال مشاهده واکنش جامعه ، شنیدن بازخورد مخاطب و انتظار برای حداقل حمایت مردم و نهادها هستند. سعیده علی ، کاپیتان سابق تیم ملی بسکتبال ، در یک جلسه جامعه شناختی گفت: “زن و ورزشکار در این کشور دشوار است ، زیرا شما باید سعی کنید ثابت کنید که نه تنها ضعیف تر هستید ، بلکه گاهی اوقات هم تیمی های من در سنین پایین از ورزش حرفه ای خداحافظی می کنند.”