پژوهشی جدید: نئاندرتال‌ها هنوز زنده‌اند؛ اما جذب انسان‌های امروزی شده‌اند
یک مطالعه جدید که جریان ژن‌ها را بین انسان‌های اولیه مورد بررسی قرار داد، نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها به تدریج در جمعیت انسان مدرن ادغام شدند.
عقیده غالب این است که نئاندرتال ها در طی یک رویداد فاجعه بار در حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش مردند. اما ممکن است کاملاً ناپدید نشده باشند. یک تحقیق جدید، با بررسی جریان ژن‌ها بین جمعیت‌های انسان ماقبل تاریخ با استفاده از مدل‌های ریاضی، به این نتیجه رسید که نئاندرتال‌ها از طریق دوره‌های مکرر آمیزش بین گونه‌ای جذب جمعیت انسان هوشمند (Homo sapiens) شده‌اند.
نئاندرتال ها به سادگی از رقابت خارج نشدند یا به سوی انقراض سوق داده شدند. بلکه آنها ده ها هزار سال با اجداد ما در هم تنیده بودند. در طول نسل ها، DNA دی نئاندرتال به طور فزاینده ای در استخر ژنی انسان رقیق شد. در نهایت، آنها چنان از نظر ژنتیکی جذب گونه‌های انسان باهوش بسیار بیشتر شدند که اصل و نسب متمایزشان از بین رفت.
نظریه های مختلفی در مورد انقراض نئاندرتال ها وجود دارد. برخی بر این باورند که انسان های باهوش نئاندرتال ها را به طور فیزیکی نابود کردند یا رقابت بر سر منابع طبیعی باعث انقراض آنها شد. همچنین مفروضات دیگری مانند شیوع بیماری ها و تغییرات آب و هوایی نیز به عنوان عوامل انقراض مطرح شده است. اما مطالعه جدید فرضیه متفاوتی را پیشنهاد می کند. بر اساس این تحقیقات، نئاندرتال ها به جای اینکه ناگهانی از بین بروند، به تدریج در جمعیت انسان هوشمند جذب شدند.
به گفته نویسندگان این مطالعه، نئاندرتال ها به جای انقراض ناگهانی، به تدریج از طریق چرخه های مکرر مهاجرت انسان به مناطق مختلف و آمیختگی ژنتیکی با آنها ناپدید شدند. آنها تاکید می کنند که ممکن است عوامل دیگری در کاهش جمعیت نئاندرتال ها موثر بوده باشد، اما اختلاط ژنتیکی یکی از مهم ترین دلایل این پدیده بوده است.
همانطور که مطالعات متعدد نشان داده است، DNA دی نئاندرتال هنوز در بدن انسان های امروزی یافت می شود. به خصوص در افرادی که تبار اروپایی دارند، ژن هایی از نئاندرتال ها وجود دارد که حتی بر سلامت و ویژگی های فیزیکی آنها نیز تأثیر می گذارد. تحقیقات نشان داده است که این ژن ها می توانند بر بیماری هایی مانند افسردگی، حملات قلبی و سایر مشکلات سلامتی تأثیر بگذارند.
اینکه نئاندرتال ها از نظر فیزیکی ناپدید نشدند و هنوز بخشی از ژن های انسان مدرن هستند، سؤالات جدیدی را در مورد تعریف انقراض و بقای یک گونه ایجاد می کند. به طور کلی، اگر DNA دی نئاندرتال هنوز در ما وجود داشته باشد و بر ویژگی های ما تأثیر بگذارد، آیا می توان گفت که این گونه کاملاً منقرض شده است؟
این مطالعه نشان می دهد که تعریف ما از “وجود” یا “انقراض” ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد. انسان ها ممکن است در طول زمان دستخوش تغییرات زیادی شده باشند، اما در واقعیت هنوز همان انسان های اولیه هستند و تنها ترکیبی از ویژگی های جدید و متفاوتی دارند که از نسل های گذشته به ارث رسیده اند.
این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شد.
منبع: زومیت
