درس افلاطون برای قرن بیست‌ویکم؛ چرا باید از تلاش برای تغییر دیگران دست برداریم؟
یورونیوز: تجربه ناموفق افلاطون، فیلسوف معروف یونان باستان، در تغییر دیگران یادآور یکی از رایج ترین دام های عاطفی امروزی است: تلاش برای تغییر فردی که نمی خواهد خود را تغییر دهد.
در قرن چهارم قبل از میلاد، افلاطون سه سفر به سیراکوز در جزیره سیسیل کرد تا آموزه های فلسفی خود را در مورد عدالت و خویشتن داری به حاکمان آن شهر بیاموزد. اما هر سه بار شکست خورد.
در اولین سفر خود، نظرات او دیونیسوس اول، حاکم مستبد سیراکوز را خشمگین کرد.
افلاطون در سفر دوم به امید آموزش پسرش دیونوسوس دوم بازگشت. دانشجوی جوان در ابتدا علاقه نشان داد، اما به زودی از نظم و سختگیری فلسفه گریخت.
با این حال، افلاطون یک بار دیگر بازگشت. سفر سوم اشتباه بزرگ او بود. دیونیسوس دوم وانمود می کرد که آماده تغییر است، اما در عمل فقط می خواست مانند یک فیلسوف به نظر برسد، نه اینکه فلسفی فکر کند. افلاطون این بار به سختی جان سالم به در برد.
تله ای که همچنان تکرار می شود
تجربه افلاطون فقط یک روایت تاریخی نیست. امروزه در روانشناسی، این رفتار به خوبی شناخته شده است: تلاش مداوم برای تغییر فردی که فاقد انگیزه درونی است. الگویی که بارها در روابط عاشقانه، خانوادگی یا دوستانه تکرار می شود.
در چنین روابطی، یک طرف امیدوار است “این بار فرق می کند”، در حالی که طرف دیگر هر بار قول می دهد، تغییر جزئی نشان می دهد و سپس به همان رفتار قبلی برمی گردد.
طبق این مقاله «هر بار که کشتی دوباره به سیسیل می رود»; تلاشی بی پایان و بی ثمر برای نجات فردی که نمی خواهد نجات یابد.
کارشناسان می گویند که باید از تلاش برای تغییر دیگران دست بردارید. عکس: کانوا
چرا تغییر از درون شروع می شود؟
دیونیسوس دوم، مانند بسیاری از کسانی که گرفتار الگوهای ناسالم هستند، هیچ یک از این شرایط را نداشت. در محیطی پر از چاپلوسی زندگی می کرد و هرگاه با مشکل مواجه می شد عقب نشینی می کرد.
تمایل زنان و مردان به یک شریک جوان تر؛ هفت یافته علمی در مورد تأثیر تفاوت سنی بر روابط عاطفی
روابط همیشه عادلانه نیست. چرا اصرار بر عادلانه بودن رابطه باعث ناامیدی می شود؟
بزرگترین اشتباه افلاطون در ندانستن نبود، بلکه در نادیده گرفتن واقعیت آشکار بود. او شواهد زیادی مبنی بر بی میلی شاگردش داشت، اما امید را جایگزین منطق کرد.
بسیاری از ما اشتباه مشابهی را تکرار می کنیم: بارها و بارها به کسی فرصت می دهیم با این باور که “این بار متفاوت است”، در حالی که واقعیت هیچ نشانه ای از تغییر را نشان نمی دهد.
این رفتار نه تنها ما را خسته می کند، بلکه در واقع به تداوم همان رفتارهای مخرب کمک می کند.
روانشناسان می گویند که اگر این نشانه ها در یک رابطه تکرار شوند، زمان آن فرا رسیده است که “دریانوردی کنید و سیسیل را ترک کنید”.
بازگشت به آتن؛ تمرکز بر “حکومت داخلی”
پس از این ناکامی ها، افلاطون به آتن بازگشت، آکادمی خود را تأسیس کرد و شاهکار خود «جمهوری» را نوشت. اثری که در آن تاکید می کند: «برای حکومت بر دیگران ابتدا باید بر خود حکومت کرد».
درس بزرگ افلاطون از سیسیل این بود: اصلاحات واقعی از درون آغاز می شود، نه با تغییر دیگران. وقتی انسان بر رشد و انضباط درونی خود تمرکز می کند، هم آرام تر و هم مؤثرتر می شود.
پیام آخر: سسیل را ترک کن
بسیاری از ما “دیونیسوس دوم” را در زندگی خود داریم. کسی که دوستش داریم اما نمی توانیم یا نمی خواهیم تغییر کند.
افلاطون میراث فلسفی خود را نه در اصلاح سیراکوز، بلکه در بازگشت به آتن به جا گذاشت. شاید تا زمانی که «سفر به سیسیل» را متوقف نکنید، نتوانید بهترین بخش زندگی خود را بیابید.
