چگونه زنان قوم دای در چین از مرغ پخته برای همسریابی استفاده میکنند؟
زنان ۱.۳ میلیون اقلیت قومی، شریک زندگی ایده آل خود را با قیمت گذاری مرغ پخته و جلسات مخفیانه در جنگل افق میهن می کنند.
مردم دای در چین روشی غیرعادی و قدیمی برای برقراری روابط عاشقانه دارند. در سال جدید این قبیله، زنان دای جوجه هایی را به بازار می آورند تا خواستگاران را جذب کنند و از این پرنده به عنوان ابزاری برای ازدواج استفاده کنند.
این رسم که از چینی به «مرغ به عنوان دلال ازدواج» ترجمه شده است، یکی از آیین های خواستگاری مردم دای در منطقه شیشوانگبانا در استان یوننان در جنوب غربی چین است.
مردم دای عمدتاً در منطقه خودمختار شیشوانگبانا دای و همچنین در مناطق خودمختار دای و جینگپو در دهونگ، استان یوننان زندگی میکنند.
روز سال نو زمانی برای جشن و شادی است. از جمله مراسم معروف آب پاشیدن در میان زنان. در زبان دای به این رسم «یوسائو» می گویند و مردم محلی آن را «چوان گونیانگ» می نامند که در لغت به معنای «ملاقات با دختران» است.
در قلب این سنت، یک تعامل عاشقانه منحصر به فرد بین دختران و پسران جوان از طریق مبادله گوشت مرغ در بازارهای محلی صورت می گیرد.
در روز سال نو دای، مرغ ها را ذبح کرده و پس از پختن آماده می کنند. سپس دختران جوان با پوشیدن بهترین لباس های سنتی، مرغ پخته شده را به بازار می برند. با این امید که جوان مورد علاقه شان برای خرید آن به سراغشان بیاید.
وقتی پسری به دختر مرغ فروش نزدیک می شود و قیمت آن را می پرسد، اگر دختر به او علاقه ای نداشته باشد، ممکن است بگوید: «اول بخور، بعد وزنش می کنیم» و در نهایت قیمت را دو برابر می کند. رفتاری که روشی مودبانه برای طرد خواستگار تلقی می شود.
اما اگر دختر پسر را دوست داشته باشد، چهارپایه ای به او پیشنهاد می کند و از او می خواهد که کنارش بنشیند.
در این هنگام، پسر ممکن است بگوید: “ما دایی ها ضرب المثلی داریم که غذا با هم خوردن خوشمزه تر است و بار زندگی با هم سبک تر است.” “اگر با هم بخوریم مرغ خوشمزه تر می شود.”
دختر همچنین می تواند پاسخ دهد: “وقتی در خلوت غذا بخوریم خوشمزه تر است.” اینجا خیلی شلوغ است. بیا بریم جنگل و مرغ اونجا رو بخوریم.»
سپس دختر و پسر جوجه ها و مدفوع خود را به دل جنگل های آرام می برند. جایی که آنها می توانند آشکارا احساسات خود را با یکدیگر در میان بگذارند.
این نوع تعامل عاشقانه به طور سنتی فقط از ۱۵ اکتبر تا فوریه سال بعد مجاز است و در فصل شلوغ کشاورزی از ۱۵ جولای تا ۱۵ اکتبر ممنوع است.
یکی دیگر از سنتهای جالب در چوان گونیانگ این است که پسران جوان هنگام غروب آفتاب، پتویی را به دور خود میپیچند، به طوری که فقط چشمانشان قابل مشاهده است، سپس در تاریکی بیصدا راه میروند، دختری را که دوست دارند افق میهن میکنند و در کنار او میایستند. به امید شروع گفت و گو و ایجاد پیوند.
اما امروزه بیشتر این آداب و رسوم در مناطق روستایی شیشوانگ بانا در حال فراموشی است.
منبع: یورونیوز
