چالش‌های استخراج رمزارز در ایران / افزایش تعرفه‌های غیرمنطقی انرژی باعث زیرزمینی‌شدن این صنعت شد

به گزارش افق میهن، در ۱۸ دی ماه افشین عاشوری، فعال اقتصاد رمزارز درباره مسائل ماینینگ در کشور صحبت کرد. به گفته عاشوری، صنعتی که با ارائه ارز غیر تحریمی می تواند منافع زیادی برای کشور به همراه داشته باشد و چشم انداز اشتغال ۱۵ هزار نفر و معاملات ارزی فعال به ارزش یک میلیارد دلار را دارد، طبق آیین نامه قبلی، در آیین نامه جدید ۹۹ درصد. از آن خوب بود متن بسیار خوب نوشته شده بود، اما درصد آخر همه چیز را خراب کرد.

عاشوری در سخنانی در این مراسم گفت: «معدن و مبادله دو روی یک سکه هستند.» بدون ماینینگ، مبادله ای وجود ندارد. در حال حاضر هیچ معدنی در ایران وجود ندارد، اما در همه کشورهای دیگر هر روز بهتر از دیروز است. در ایران معدنکاری به دلیل قوانین ضعیف که بدتر از بی قانونی است و سیاست های اشتباه شکست خورد و بازیگران اصلی ایران را ترک کردند. همه چیز خوب پیش رفت. در سال ۱۹۹۷ یا ۱۹۹۸ آیین نامه ای تصویب شد که فناوری جدیدی را که همه از آن می ترسیدند به صنعت تبدیل کرد. قبلاً این تصور وجود داشت که استخراج بیت کوین مانند ضرب سکه است و فعالان این حوزه دستگیر می شدند، اما اکنون صنعتی در حال ظهور است که حاصل تلاش بسیاری از افراد است. مقررات به خوبی پیش رفت. تا ماه های اول آقای روحانی که دستور تعلیق صنعت استخراج ارزهای دیجیتال را صادر کرد و آن صنعت را مقصر همه مشکلات برق کشور دانست. داستان معروف «بیمار چه خورد؟» است.

تاریخچه قوانین معدن

وی با اشاره به اینکه اگر بر اساس برنامه ششم توسعه پیش می رفتیم باید ۱۲۰ هزار مگاوات نیروگاه در کشور می آمد، گفت: این کارها انجام نشده است، تولید برق کشور حدود ۵۵ هزار مگاوات بوده است که مصرف آن است. ۸۵۰۰۰ مگاوات در کشور مقابل. حالا آنها قربانی می خواستند. قربانی کی بود؟ صنعتگران استخراج ارزهای دیجیتال! این قطعنامه ای است که سال گذشته به دستور رئیس جمهور سعی در سازماندهی ارزهای دیجیتال داشت. تاریخ تصویب مشخص است: “۰۸/۲۲/۱۴۰۰”. پیش از آن ما قطعنامه ای به تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ یا شاید ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ داشتیم.

دلیل شکست صنعت معدن در کشور

عاشوری گفت: چطور معدنی نبود؟ همه بچه ها متفق القول بودند که در ایران برق نیست و تصمیم گرفتیم «نیروگاه خودکفا» بسازیم، اما تصمیم اخیر آقای مخبر که یک ماه و نیم پیش اعلام شد، کار ما را متوقف کرد. ما چهار سال پیش گفتیم که صنعتی ایجاد می کنیم که برق خود را تامین کند و در زمان اوج مصرف برق رایگان به شما بدهد. البته نباید این را می گفتیم. هدف ما حل مشکل کشور بود. با خود می گفتند: «چقدر برایشان مهم است که برق رایگان هم به کشور بدهند؟» صنعتی که با تامین ارز غیرمجاز و چشم انداز اشتغال ۱۵ هزار نفر و تجارت فعال ارزی می تواند منافع زیادی برای کشور به همراه داشته باشد. یک میلیارد دلار، همان موقع و طبق مقررات قبلی خوب پیش رفت، اما در جلسه ای در ماه رمضان در بهار ۱۴۰۰، شاد، نماینده وزارت نفت گفت: گاز برای ما، پول است. برای ما هم هست و ما تعیین می کنیم که به چه قیمتی به شما گاز بدهیم.» گفتیم: «ما مثل سایر صنایع پرمصرف هستیم.» چه فرقی می کند؟ گفتند: «نه! سرنوشت شما را تعیین می کنیم. ٪ از این متن بسیار خوب نوشته شده است، اما ۱٪ آخر همه چیز را خراب کرد.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: همه متفق القول بودیم که طرح «خودکفایی نیروگاه‌های گازی پربازده در برق» تدوین شود و با حمایت از پیک مصرف، مشکل انرژی کشور حل شود. ما پولی نخواستیم ما فقط ۲۰۰۰ مگاوات برق گاز خواسته ایم که ۳۰ درصد گاز مصرفی کشور است. در حال حاضر بیش از ۱۳ درصد گاز در نیروگاه ها هدر می رود. اگر با نیروگاه های جدید خودکفا به این ۲۰۰۰ مگاوات رسیدیم، مزایای استفاده از این گاز بیشتر از هزینه ها خواهد بود. اما چرا متوقف شدند؟ دلیلش را پیدا کن.»

تعرفه گاز؛ عاملی که ماینینگ را متوقف کرد

وی در ادامه یادآور شد: ۵ سال پیش در استخراج معادن با تجهیزات قدیمی ۲۵۰۰ مگاوات برق زیرزمینی مصرف می شد و حتی پول برق هم نمی دهند و هیچکس نمی تواند آنها را پیدا کند. هر روز بیشتر از قبل می شوند. ما پیشنهاد ایجاد یک شهر و یک مرکز با ۷۰۰ شغل را دادیم و در این زمینه شروع به کار کردیم. ما کارهای لازم را انجام داده ایم. زمین خریدیم، تغییر کاربری دادیم و… نه زمین ملی دادند و نه منابع طبیعی! در به اصطلاح «امور زمین» استثنا قائل شدیم و حتی «اموال» آنها را گرفتیم. ما برنامه ای داشتیم که خودمان یک نیروگاه بسازیم و مرکزی ایجاد کنیم که همه بچه ها دور هم جمع شوند و کل کشور بدانند که اینجا یک شهر معدنی است. چنین شهری در منطقه وجود ندارد. همه چیز خوب پیش می رفت، اما همین که گفتند گاز برای ماست، همه سرمایه ما را به باد دادند.

یک شهر معدنی که هرگز به پایان نرسید

افشین عشوری درباره تلاش برای ساخت شهرک معدنی گفت: ۸۵ هزار تن مواد آوردیم. هیچ کدام از شهرک های صنعتی چنین زیرساختی ندارند. تراکم زیرساخت در اینجا ۱۰۰٪ است. هواپیما همچنین می تواند روی آن بنشیند. مثل زیرساخت فرودگاه است. این یک عکس فوری از کاری است که ما انجام داده ایم. چه چیزی می خواستیم بسازیم؟ ما برای خودمان نساخته ایم، ما برای کل اکوسیستم ساخته ایم. هیچ پول و وامی از دولت نگرفته ایم. در نهایت با اینکه ما را ناامید کردید، درست است که ما را زمین زدید، اما ما زمین می خوریم و دوباره بلند می شویم. بعد جای دیگری را ساختیم که ۷۰ میلیارد تومان برای آن هزینه شد. آن هم با ۲۷ هزار تومان یعنی دو و نیم میلیون تومان. بعد دیدیم نمی گذارند کار کنیم، به قول رضا باید برایمان هواپیما بیاورند. چند نفر سوار هواپیما شدند و هواپیما را ترک کردند. “اردبیلی” اولین کسی بود که او را گرفت، قفلش کرد و گفت: “بیت کوین هایت را کجا پنهان کردی؟” او اکنون خارج از کشور است و با نرخ هش بسیار بالا کار می کند. تمام صحبت های من مستند است. آقای فردوس ۱۲ میلیون دلار از شرکت ماموت سرمایه گذاری کرده بود، اما توسعه را در اینجا متوقف کرد و سرمایه خود را به جای دیگری منتقل کرد. آیا قانون باید اینگونه باشد؟ درست است که می خواهید جوانان این مملکت را ناامید کنید، اما ما در کشور هستیم و می مانیم! ما در حال ساختن این کشور هستیم.»

منبع: مراقبت