شاید اگر آن جاده و خودرو ایمن بود ملیکا الان زنده بود

خاتون بام برای دهمین بار قهرمان لیگ بانوان شد.

اعضای این تیم پس از قهرمانی در این مسابقات جام را به ملیکا محمدی اهدا کردند. دختری که به دختر ایران معروف شد. همان بازیکنی که از آمریکا برای بازی در تیمی در شهری کوچک و کیلومترها دورتر از پایتخت و همچنین تیم ملی به ایران آمده بود. اما ملیکا متاسفانه در اواسط بازی به طرز غم انگیزی از هم تیمی هایش جدا شد. اما هم تیمی هایش در هر لحظه از بازی به یاد او با تمام وجود بازی کردند و به وعده قهرمانی ملیکا جامه عمل پوشاندند. قهرمانی خاتون بهانه ای شد تا با خانم طاهره رهنما مادر زنده یاد ملکه محمدی گفتگویی ترتیب دهیم.

قهرمانی خاتون در لیگ و جای خالی ملیکا که برای همه ما احساس شد…

بله جای ملیکا برای همیشه در فوتبال ایران خالی است. برای تیم بم خیلی خوشحالم و امیدوارم همیشه سالم و موفق باشند.

آیا هنوز با اعضای زن در ارتباط هستید؟

انشاالله هر جا که هستند سلامت و موفق باشند و آرزوی سلامتی و تندرستی این عزیزان را همیشه داشته باشیم. ملیکا رفته، اما هزاران دختر دیگر هستند که می توانیم از تماشای نشاط و تلاش آنها لذت ببریم. هم تیمی های ملیکا هم او را دوست دارند. ملیکا شخصیتی است که نمی توان آن را فراموش کرد، به خصوص برای افرادی که از نزدیک با او ارتباط داشتند و شخصیت او را می شناختند. همانطور که بازیکنان فوتبال می گویند ملیکا یک الگوی بزرگ بود، هست و خواهد ماند. آنها معتقدند ملیکا فوتبال بانوان را متحول کرد و بهترین بازیکن سال های اخیر فوتبال بانوان ایران بود. او یکی از جوان ترین بازیکنان تیم بانوان بود اما در زمین مسابقه علاوه بر بازی حرفه ای و منحصر به فردش، مدیریت تیم را بر عهده داشت.

مربیان، سرپرستان و مدیران و هم تیمی هایش در تیم ملی ظرف ۱۲ سال و تیم های خاتون بام و سپاهان اصفهان معتقدند ملیکا یک اسطوره است و جای او برای همیشه در فوتبال ما خالی است. بچه های تیم مرتب از او یاد می کنند و مطالب و فیلم هایی را به یادش پخش می کنند که جای تشکر دارد و می نویسند که از او مثال می گیریم. ملیکا رفته اما استعدادهای زیادی هستند که به گفته ملیکا می توانند رشد کنند و سطح فوتبال ایران را ارتقا دهند. ببخشید به قول بزرگان فوتبال ما جنگنده بود و او را الهه امید و تاج و تخت زنان می نامیدند.

ملیکا دختری شاد، پرانرژی، با انگیزه، پرتلاش و هدفمند بود که همیشه برای ارتقای توانایی های خود و اطرافیانش تلاش می کرد و اینها خاطراتی است که برای دوستانش به یادگار گذاشت. وقتی یک داور از راه دور در مراسم تشییع و یادبود ملیکا شرکت می کند، نشان دهنده شخصیت رو به رشد این مرد بزرگ است که چه تاثیری بر اطرافیانش گذاشت، حتی کسانی که او را یک بار دیدند و شاید برای ملیکا فقط یک بار در ۹۰ دقیقه. و تیمش قضاوت کرده است.

ملیکا پرسپولیسی بود؟

بله، البته او همه تیم ها را دنبال می کرد و بازیکنان را می شناخت و به آنها احترام می گذاشت. از کودکی چون تمام بازی ها و بازیکنان دنیای فوتبال را دنبال می کرد پدرش او را «فردوسی پور کوچولو» خطاب می کرد!

از بین بازیکنان پرسپولیس، کدام بازیکن را دوست داشتید؟

همیشه از سیدجلال حسینی تعریف می کرد، چون همبازی سیدجلال بود و سبک بازی او را دوست داشت.

بعد از فوت ملیکا، بازیکنان یا اعضای کادر فنی پرسپولیس با شما تماس گرفتند؟

صادقانه بگویم، نه، اگرچه ما انتظارش را داشتیم. البته آقایان پیروانی، گل محمدی، باقری و کریمی پست اینستاگرامی گذاشتند و خیلی از بزرگان فوتبال. در اینجا جا دارد از تمامی مدیران، بازیکنان و اهالی فوتبال بانوان و آقایان که در مراسم تشیع و یادبود ملیکا شرکت کردند، یاد و خاطره ملیکا را همیشه زنده نگه داشته و برای نوجوانان و جوانان این مرز و بوم الگو قرار دادند، تشکر و قدردانی کنیم. .

مشخص شد مسئول این حادثه تلخ کیست؟

برای جاده، راننده و ماشین خیلی متاسفم. آنجا که مزار ملیکا است، خانمی آمد و گفت که بعد از فوت فرزندش ناامید شده ام، اما از روزی که این فوتبالیست اینجا دراز کشید، انگیزه پیدا کردم که به ایران بروم و خدمت کنم. او ۱۰ سال است که روی تصادفات جاده ای کار می کند و در تلاش برای به حداقل رساندن تعداد مرگ و میر تصادفات جاده ای در جهان تخصص دارد. وی که از مرگ این اسطوره ۲۳ ساله بسیار متاثر شد، گفت: چرا باید چنین الماس گرانبهایی بر اثر تصادف از دست ما برود در حالی که می توان با مدیریت بر تعداد کشته شدگان تصادفات جاده ای را کاهش داد. تعداد تصادفات جاده ای با هزینه کم با توجه به اینکه کشور سوئد از ما خواسته برنامه ای برای به صفر رساندن این حادثه داشته باشیم گفت ملیکا که در این سن کم فرصت های خود را در یک کشور پیشرفته رها کرده و به کشورش بازگشته است. برای آوردن تجربیات او به ایران و کمک به تیم ملی کشورش و هموطنانش، من نیز می خواهم به ایران بیایم و به مردم و کشورم کمک کنم تا آمار را بهبود بخشند. بیایید قربانیان تصادفات جاده ای را پایین بیاوریم.

بیشتر بخوانید: اگر ملیکا محمدی خودروی لوکسی مانند عزت اللهی وارد می کرد، در خودروی داخلی نمی مرد.

اگر زمان به عقب برگردد باز هم اجازه می دهید ملیکا به ایران بیاید؟

بله، در مسیری که ملیکا انتخاب کرد، شک ندارم. دختر ایرانی عاشق کشورش بود و می خواست کشورش را بهبود ببخشد و من با تمام وجود به تصمیماتش احترام می گذاشتم. ملیکا دختر و مدیری باهوش، توانا و باهوش بود و با منطق عمل می کرد. عمرش کوتاه بود اما به قول خواهرش ماموریت بزرگی انجام داد. غبطه نمی خورم که چرا به ایران آمده چون به وجودش افتخار می کنم. او گفت با پوشیدن پیراهن تیم ملی دو جان دارم و برای آن می جنگم. او ۱۲ سال برای تیم ملی جنگید. بعد از رفتنش بازیکن استرالیایی به او پیام داد ملیکا متاسفم که رفتی و یادم نمی رود که با تعصب با ما جنگیدی. برای همین هیچ وقت ناراحت نیستم که چرا به ایران آمده، اما ناراحتم که اگر ماشین و جاده امنی وجود داشت، ایران به خاطر وجود ملیکا می توانست خیلی فرق کند و این رفتن غم انگیز رخ نمی داد.

از مقصر این اتفاق برای ملیکا شکایتی داشتید؟

ما هنوز از جایی شکایت نکردیم. اما نمی دانم اگر بخواهم شکایت کنم، وقتی آرام باشم این تصمیم را می گیرم و وقتی عصبانی هستم این تصمیم را نمی گیرم. ملیکا زندگی کرد و برای زندگی اش برنامه ریزی داشت که انگار صد سال دیگر زندگی می کرد و طوری رفت که تعجب می کنی چطور در این مدت کوتاه اینقدر سریع در فوتبال، دو لیسانس از دانشگاه اموری، سه زبان زنده یاد کرد. از دنیا و این همه ارتباطات و دوستان و آشنایان زیادی در سرتاسر دنیا پیدا کرد. این بخشی از شخصیت نجیب و دوست داشتنی ملیکا است.