هموطنز؛ فقدان خلاقیت و کپی ضعیف از خندوانه!
روزی روزگاری تلویزیون پناهگاهی برای دور شدن از زندگی روزمره بود. ایستگاهی برای غوطه ور شدن در دل سریال ها یا برنامه های مفرح که صادقانه می تواند خانواده را «در کنار هم» نگه دارد. حتی روزهایی بود که نمی توانستی به زندگی بدون تلویزیون فکر کنی. مثلاً زمان هایی که لامپ تلویزیون می سوخت و انگار غبار غم در خانه پاشیده شده بود. اکنون به نظر می رسد کارکرد تلویزیون برای قشر بزرگی از جامعه تغییر کرده است. صادقانه بگویم، پیدا کردن یک برنامه سرگرم کننده که بهانه ای برای اوقات فراغت خانوادگی باشد، دشوار است. آنهایی که یا بسته بودند یا حذف شدند!
راه دوری نخواهیم رفت. همین دو سه سال پیش خنده دار بود، مهران مدیر بود و قبلش هم عادل بود. حالا جدا از اینها، همان برنامه های ایدئولوگ مثل ماه عسل کاملاً پیچیده بود. سریال های دیدنی هم خیلی کم هستند. اما تا زمانی که شما بخواهید به ویژه برای برنامه های نسبتا سطحی و کیلویی به مخاطب عرضه می شود. کپی های مبتدی از همان برنامه های پرطرفدار که چراغ تلویزیون را روشن نگه داشتند.
برنامه هموطنان شبکه دو یکی از ویژه برنامه هایی است که می گوییم. کامران تفتی علاقه دارد این بار مجری برنامه باشد. خب چه اشکالی دارد که بهاره رهنما کتاب شعر چاپ کند، کار هم می گیرد! مهم ترین آیتم های برنامه او گفتگو با مهمانان، نمایش ها، استندآپ ها و خلاصه همان هایی است که در خندوانه می دیدیم. به هر حال تلویزیون این روزها سعی می کند بیشتر از قبل مخاطب را نبیند. هرکسی که در مدار باشد مجوز برنامه نویسی می گیرد و هرکس که نباشد به پلتفرم ها مهاجرت می کند. خودت آمار رو میدونی چه این پلتفرم بیننده بیشتری داشته باشد و چه رسانه ملی. فوتبال مثل گذشته بیننده ندارد. خاکستر در حال حاضر یک ظرف غذا داغ است.
هموطنان؛ شکست جدید صدا و سیما؟
صفحه اینستاگرام تی وی بان درباره عدم خلاقیت رسانه ملی در کپی برداری از برنامه های موفقی چون خندوانه می نویسد: ساخت «خندوانه» در دهه نود برای تلویزیون یک اتفاق بود. صرف نظر از انتقاداتی که به این برنامه می شود، محبوبیت و تاثیرگذاری آن را نمی توان فراموش کرد. ایده های برنامه رامبد جوان مورد توجه دیگران قرار گرفت و تلویزیون به تقلید از آن چند محصول را پخش کرد: «زمانی برای خندیدن»، «بقو بخند»، «سیدخندان» و حالا «هما واتنز» از شبکه دو.
اجرای «هموطنان» با اجرای کامران تفتی که سابقه اجرا را داشته است. او سعی می کند به برنامه نمک و جذابیت بیافزاید، اما اصولاً شخصیتی جدی دارد و برای چنین برنامه ای مناسب نیست. تفتی هر چقدر هم در «وقتاشه» خوب بود، نمی تواند در اینجا به عنوان یک شومن ظاهر شود. رامبد جوان بالا و پایین می پرد; او پرانرژی بود و در یک کلام می دانست که «خنده دار» به چه اجراهایی نیاز دارد. «هموطنان» در هر قسمت میزبان یک ملت یا یک شهر است. این با “خنده دار” متفاوت است. هر چند که آن برنامه نیز به صورت دوره ای به سراغ اقوام می رفت. موارد دیگر «هموطنز» یادآور «خندوانه» است. مانند حضور مخاطب، بازی با مهمانان، اجرای استندآپ کمدی، گزارش عمومی، کلیت یک کمدین با مجری (مثل نیما در خندوانه) و … نتیجه به دست آمده تفاوت چشمگیری با برنامه قبلی شبکه نسیم دارد.
سوژه ها، شخصیت ها، آیتم ها و… در «خندوانه» اصولی و هدفمند بود و به همین دلیل برنامه توانست موجی ایجاد کند. «همتنز» از سطح فراتر نرفته است. چون کپی می کند و ایده هایش فاقد نظر و رضایت حداکثری مخاطبان است. حتی دکور این برنامه آدم را به یاد فصل های «خندوانه» می اندازد. اگر «خندوانه» بد بود چرا شبکه نسیم به بهانه اصلاحات آن را تعطیل کرد؟ اگر خوب است چرا دیگران آن را دنبال می کنند؟ تلویزیون از کمبود نوآوری و خلاقیت و همچنین کپی برداری رنج می برد.
واکنش مخاطبان چیست؟
امیلی: خدایا به اسم برنامه های صداسیما نگاه کن لیگ پانتو، هموتانس، نون خا، شو بیبی. از اسم مشخصه که به ملت چی میدن بعد یه عده میرن حضوری شرکت میکنن. تو دیگه کی هستی؟
نیما پاینده، خبرنگار: من به رامبد جوان علاقه ای ندارم، اما صداوسیما با حذف او و تعطیلی برنامه خندوانه مجبور می شود چندین برنامه با همین ساختار اما با حضور مجریان هم تراز بسازد که شاید جای خندوانه را پر کند. مهم نیست چه کانالی را پخش می کنید، چهار بیننده با خنده می گویند “ما خوبیم”.
مسعود: دلیل و توجیه تولید و پخش هموتنز هر چه که باشد، عدم خلاقیت و سرسری ایده اولیه خنده دار بودن است. در شرایطی که سید خندان یکی از تلاش های نافرجام سازمان در کپی برداری و جذب حداکثری مخاطب در روند تحول بوده است، این گونه تکرارها بیش از آنکه پذیرفتن واقعیت موجود باشد، دستپاچه است.
آمین: چرا اسم این برنامه را Hamowattenz گذاشتید؟ برنامه بدی نیست اما خنده دار هم نیست. انتظار می رود نام برنامه ای که طنز در خود دارد با شوخی و جوک گفتن زیاد دیده شود.
