صداوسیما هم از بابت پخش این سریال شرمنده شد
این روزها تلویزیون در شکسته ترین حالت حداقل در دو دهه اخیر به سر می برد. روزگاری تلویزیون بهانه ای بود برای دور هم جمع شدن و کنار هم ماندن، اما حالا به طرز عجیبی از خانواده ها دور شده است. هر چقدر هم فناوری و موبایل را مقصر بدانیم نمی توان از غفلت رسانه ملی چشم پوشی کرد.
وقتی مردم بتوانند با چنین فضایی ارتباط برقرار کنند، همگام با رسانه ای مانند تلویزیون پیش می روند. تمرکز بر موضوعات تکراری و مهمتر از آن برخورد نسبتاً ضعیف با همان سوژه های سوخته یکی از مهم ترین دلایلی است که باعث کاهش علاقه عمومی به برنامه های رادیویی شده است.
اما نباید این واقعیت را نادیده گرفت که تلویزیون تقریباً با دستان خود ستون های خود را رها کرد. چهره های موثری چون عادل، رامبد، علیخانی یا حتی علی ضیاء که نگاه مخاطب را بهتر می شناختند. در این بین سریال هایی که در ژانر خانوادگی ساخته می شوند، نگاه مخاطب پسندی را ارائه نمی دهند. آنقدر که مردم بقیه آثار جدید صداو سیما را جز یک سریال ویژه که با حمایت گسترده نهادهای مختلف از تلویزیون پخش شده، نمی شناسند.
