سرنوشت باورنکردنی سه بازیگر مطرح ایرانی، کاممان را تلخ کرد
به تازگی انتشار تصاویر متفاوت از سه بازیگر سرشناس دهه شصت در فضای مجازی خبرساز شده است. رضا رویگیری، داریوش ارجمند و جمشید هاشم پور که این روزها به نوعی اسیر بازی روزگار شده اند اما سعی می کنیم با همان خاطرات قدیمی روزگار را بگذرانیم. با ما بمان.
رضا رویگیری
هفته گذشته تصاویر حضور رضا رویگیری در مراسم شهدای خدمت دست به دست شد. مهندس مستاجرانی که به عنوان دو برادر مدام با عزت الله تعظمی در تنش بودند و همین باعث ماندگاری حضور رویگیری در اثر خوش ساخت مهرجویی شد. رویاگیری اما پیش از این با آهنگ «الله الله» که به مناسبت انقلاب اسلامی منتشر کرد، شناخته شده بود. در دهه ۱۹۶۰ رویاری یکی از استعدادهای پرکار بود. او علاوه بر اجاره‌نشین‌ها، در فیلم‌های Eagles، Kanimanga و Cheetah نیز بازی کرد. اما روند حضور او در سینمای ایران پس از حضور در این آثار شکل یکسانی به خود گرفت تا اینکه به دهه ۸۰ رسیدیم و آن بادمن برای سینمای ایران ردپایی گذاشت. در مورد شخصیت آقای شاپوری در بوتیک صحبت می کنیم.
شاپوری بدیهی است تاریک ترین فرد فیلم است. مثل عقربی که نه از روی کینه و کینه، بلکه به خاطر خشم و طبیعتش زهر خود را بر سر دیگران می ریزد. اما این اولین قدم برای تغییر نام تجاری در دهه هشتاد نبود. او با بازی کیان ایرانی در مختارنامه تصویری از ایرانی بودن در جهان عرب ارائه کرد. مردی که در مقابل شایعه سازی غرور ملی خود را به خطر نمی اندازد و حداقل شخصیت یک رزمنده را برجسته می کند. پس از حضور در آثار نسبتاً معمولی ده نمکی، روند افول در حوزه تصویر آغاز شد و پس از آن صحنه هایی بود که او را شوکه کرد و حالا در آخرین ویدیویی که از او دیدیم، او روی ویلچر نشسته بود. روحیه خیلی خوب حتی فریم عینکش را با چسب نگه داشت. حیف!
داریوش عزیز
یکی از تکنیکی ترین بازیگران سینمای ایران در دهه ۶۰ که با نقش کاپیتان در پیوند باشکوه ادبیات و سینمای پارسا ماندگار شد. شخصیت ناخدا خورشید یادآور قدرت مردانی است که به اصول خود پایبند هستند. صرف نظر از اینکه اصول او مبتنی بر قانون و عرف است، استواری او در آراء و افکارش او را کاریزماتیک کرده است. به فکر زندگیش بود و برای خانواده اش نان درست می کرد. ظاهر کاپیتان یکی دیگر از عواملی است که او را به یک شخصیت محبوب تبدیل کرده است. از روشن کردن سیگار با یک دست گرفته تا لهجه بوشهری و نوع دیالوگ های او.
داریوش ارجمند بازیگر بسیار توانمندی بود که سال ها به درخشش خود ادامه داد. سریال آدم برفی، اعتراض و امام علی (ع) از دیگر آثار شاخص او پس از نخدا خورشید بود. اما ارجمند کم کم وارد حواشی سیاسی شد و در نتیجه کیفیت بازیگری او نیز افت کرد و در آثار سطح پایینی چون سریال ستایش نقش حشمت فردوس را بازی کرد. اما حالا با مواضع سیاسی-اجتماعی مثل همین ویدیویی که دیروز منتشر شد به ذهنش خطور می کند.
جمشید هاشم پور
جمشید هاشم پور در جدیدترین ویدئوی خود قوانین دنیا را به ما یادآوری می کند. مردی که سال ها سالم زندگی کرد و یکی از پولسازترین بازیگران سینمای ایران در دهه شصت به شمار می رفت. مردی که در نیمه دوم دهه شصت با نام هنری جمشید آریا در اوج فعالیت هنری خود بود. آیکون اکشن در دهه شصت به قدری قدرتمند بود که حتی در «مادر» درام تأثیرگذار علی حاتمی نیز حضور درخشانی داشت.
حضور او در نقش اصلی فیلم «تاراج» در سال ۱۳۶۳ اولین فیلمی بود که او را تبدیل به چهره ای ستاره کرد. او در این فیلم نقش زینل بندری، قاچاقچی کهنه کار را بازی کرد که با سر تراشیده، نقش شخصیتی متحول شده را بازی می کند که از وسط باتلاق تبدیل به یک قهرمان می شود. هاشم پور بیشترین زندگی حرفه ای را در بین افراد حاضر در این لیست داشت، زیرا زندگی سالمی داشت و شغلش نیز روال خاصی داشت. چه روزی می خواهد در پروژه های پول ساز کار کند و چه روزی می خواهد راهش را در عمل ادامه دهد. او در تمام سال های بازیگری بر اساس نظم و جهان بینی خاصی به کار خود ادامه داده است و امروز هم با بازی هایش شناخته شده است و عزت نفسی که به جامعه ارائه کرد باعث شد او را فردی حرفه ای بدانیم.
