هدی زین‌العابدین ساده‌ترین و پرسودترین کار دنیا را دارد!
با پخش این سریال در پایان شب، واکنش ها به این سریال متفاوت بوده است، در همین زمینه آرش خوشخو منتقد سینما با انتشار متنی از عملکرد هدی زین العابدین انتقاد کرده و درباره او نوشته است که شانس این بازیگر بالاست
آرش خوشخو منتقد سینما نوشت: آخر شب همونطور که از خانم پناهنده انتظار میره سریال قابل قبوله. اما هنوز نمی فهمم چرا شخصیت های زن در ملودرام های ایرانی بدون هیچ نشانه و تمایزی ارائه می شوند.
آیا این ترکیب خوش خلقی، خوش قیافه، هوش، طوفان خشم و اشک کافی است؟ قرار نیست روزی این حفره «باورپذیری، واقع گرایی و مستندسازی» زنان در این نوع نقش ها پر شود؟ آیا این زن ها و شخصیت هایی که بدون تغییر از این سریال به سریال دیگر می روند و کپی هستند؟
یعنی نباید دلبستگی خاصی در شخصیت آنها وجود داشته باشد؟ همه آنها باید ترکیبی از خوش دلی و خوش قیافه بودن و مهارت در عصبانیت و گریه و اضطراب داشته باشند؟ مرد در پایان شب و در قسمت دوم، در مواقع بحران، شوخ طبعی دلنشینی از خود نشان می دهد یا در حرکاتش نوعی حواس پرتی و آشفتگی به وجود می آید و یا در قسمت اول به سراغ پسرش می رود. لباس بتمن با گذاشتن ماسک جوکر. است.
اما زن تمایز خاصی ندارد. مدام اشک می ریزد و عبوس می شود و در اوج اجرایش سیگار می کشد. نه یک آهنگ، نه یک عکس، نه پوستر، نه کتاب، نه یک زمزمه شاعرانه. هیچ ویژگی مشخصی وجود ندارد. به همین دلیل خانم زین العابدین تقریباً همان حرکات سریال رحیم کن را با کمی تغییرات کوچک در این سریال آورد. به همین دلیل است که بازیگران زن ایرانی راحت ترین و پردرآمدترین شغل دنیا را دارند. تقصیر آنها هم نیست. شانس آنها بالاست.
