آقای پزشکیان و ظریف! مراقب احمدی‌نژادِ درونتان باشید
آن لحظه که دکتر به زاکانی گفت: تا آخر می مانی؟ شاید ماندگارترین تصویر مربوط به افق میهنات ۱۴۰۳ باشد، حتی الان “تا آخر میمونی” وارد زندگی روزمره مردم شده است، حتی تعداد زیادی از افرادی که رای نداده اند از این عبارت استفاده می کنند. در لحظاتی که سیاستمدار صمیمی می شود، طبیعتاً این فاصله را از بین می برد و گاهی ایجاد چنین لحظاتی می تواند موتور محرکه باشد، کاری که محمود احمدی نژاد در آن متخصص است و این روزها با همین حربه در ترکیه در رسانه ها زندگی می کند. . نگهداری می شود.
اما او محمود احمدی نژاد است، رئیس جمهور جدیدی که قرار نیست احمدی نژاد باشد. دیروز که تصاویر سخنرانی ایشان در حرم امام منتشر شد، حجم سردرگمی (البته قسمت قابل توجهی از آن بر دوش صدا و سیما است) غیر قابل تحمل بود. میزانسنی که ساختند عجیب بود، ظریف یک طرف دکترها بود و طرف دیگر آذری جهرمی، خدمه طوری بودند که همه می آمدند و می رفتند و دکترها هم بر اساس هوش هیجانی بالایی که داشتند متوقف شدند. داستان در آن لحظه
در روز رای گیری، فیلم رای گیری پزشکان و ظریف به نوعی یادآور رفتارهای بد بود که نشان می داد صف رای شلوغ است، مثلا ظریف به دوربین توجه نمی کرد و نوعی تلقین بود که روند رای گیری این دو نفر بداهه بود. همه اینها نشانه هایی است که می خواهد نشان دهد که «ببین ما از جنس تو هستیم». به خودی خود بد نیست اما چیزی که اکنون با تجربه دل این افراد را گرم می کند تصمیماتی است که پزشکان باید بگیرند، زرهی است که باید برای رفتن به جنگ عمومی گروه های کوچک و بزرگ به تن کنند که ممکن است گامی در جهت منافع مردم برداشته می شود.
از اون دوره “ساعت چند اینجایی؟ هاهاهافت؟ هاهاهاش؟” گذشتیم دوستان عزیز، کت و شلوارهای خود را بپوشید، نظم و حیثیت را به عرصه سیاست ایران برگردانید و پتوی شمورسازی و عوام فریبی را جمع کنید. ۳۲ میلیون رای ندادند، دفعه بعد نمی خواهیم با مشارکت دو رقمی متضرر شویم.
