این کشور، مال ماست؛ بقیه فقط باید تبعیت کنند!
منتخبان سعید جلیلی متشکل از میلیون ها شهروند این دیار به عنوان هموطنان ما قطعا مورد احترام هستند و رای آنها نیز محترم است. همه ما ایرانیان، فارغ از رویکردهای مذهبی و سیاسی خود، صاحب ایران هستیم و این سرزمین به طور مشترک و یکسان متعلق به همه ماست.
در سخنان این مقاله کوتاه، آن دسته از حامیان عقیدتی و سیاسی آقای سعید جلیلی هستند که بلافاصله پس از شکست نامزد وی، به میلیون ها ایرانی که به مسعود مزیکیان رای داده اند، توهین، بد و نادرست می اندازند. شرم آور به همین دلیل است که آن را ندارند. در دوره تبلیغات به پزشکان توهین و دروغ می گفتند، حالا مردم را هدف گرفته اند.
صفحات برخی از آنها در شبکه های اجتماعی مملو از این توهین های بی ادبانه و بی شرمانه است. به عنوان مثال یکی از آنها با اشاره به رای دهندگان پزشکی نوشت: «جامعه ایران خامی و نادانی خود را آشکار کرد و نشان داد که از نظر فهم و تحلیل سیاسی در مرحله پیش از افق میهنات هستند. جامعه ای ناپخته و کودکانه که این ۱۷ میلیون نفر هزینه هنگفت جهل سیاسی خود را بر دوش دیگر جامعه تحمیل کردند.
و دیگری ویدیویی از خود منتشر کرده و رأی دهندگان را به «پرداخت پول» در افق میهنات متهم می کند (!) و می گوید: «وقتی گران شد، شکایت نکنید، پول بدهید، فردا که دارو پیدا نکردید، نروید». شکایت نکن و پول بده.” …”
اینها فقط مصداق توهین به ملتی است که به جلیلی «نه» گفتند. جالب است همین افرادی که دیروز از وحدت جبهه انقلاب انتقاد می کردند، امروز به کاندیدای دیگر همان جبهه (قالیباف) توهین می کنند، چرا او به نفع جلیلی کناره گیری نکرد تا ما پیروز شویم و به سمت دولت برویم؟!
و از همه عجیبتر این است که جریانی که برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی نام “جبهه انقلاب” را جعل کرد، شمشیر خود را به سمت شورای نگهبان نشانه رفت، چرا پزشکان را تایید کرد و باعث شکست آنها شد؟ به عنوان نمونه می توان به یادداشت نماینده قم در مجلس اکتفا کرد که نوشت:
«به شورای محترم نگهبان عرض می کنم که نتیجه به دست آمده را بیش از هر چیز ناشی از اشتباه عجیب این دوستان در آرایش سیاسی کاندیداها می دانم! از یک طیف سیاسی و خواسته یا ناخواسته، تمام آرای آن طیف را روی آن یک نفر (کسی که آرای قومی قابل توجهی دارد) متمرکز کنید و صلاحیت همه افراد دیگر آن طیف را تایید نکنید، حتی افراد بسیار جاه طلب تر. و بزرگواران، نتیجه چه خواهد شد!
تا به راحتی و بدون فکر کردن به عواقب آن، ظرف پنج، شش روز، پشت میز و زیر باد کولر بنشینیم و بدون آنالیز لازم، ترکیبی را در یک فرآیند غیرشفاف به ما تحویل دهیم که هیچ راهی حتی وجود ندارد. با خون جوانان و دوندگی مستمر دانشجویان انقلابی پایین تر. این عادلانه نیست که نتوانیم گرمای ۴۰-۵۰ درجه را برطرف کنیم. به ما که معمولا پاسخگو نیستیم اما امیدوارم حداقل با خود فکر کنند که انصافاً اگر قرار بود افق میهنات (هر چند سهوا) به نفع دوستان اصلاح طلب مهندسی شود، آیا می شد دستور افق میهنات را اعلام کرد. نامزدها بهتر از این؟! قطعا نه! انشاالله درس عبرتی برای آینده باشد.»
دیدن؟ کار به جایی رسیده است که جبهه انقلاب (!) از «افق میهن» نامزدها و «مهندسی افق میهنات» توسط شورای نگهبان صحبت می کند و اعضای خود را متهم می کند که «بدون تحلیل لازم» ترکیبی خالی از «انصاف» ارائه کرده اند. “!
تا دیروز جریان مخالف منتقد شورای نگهبان را می زدند، چرا به «فقهای عادل و فقهای خبره» این شورا ابری بر چشمانتان می گویید؟ اما حالا متهم می شوند که زیر باد سردتر نشسته اند و طوری تحلیل و سازماندهی نمی کنند که یکی از خودی هایشان به پاستور برود!
جالب است که خود جلیلی به عنوان نماد سیاسی این تفکر پس از شکست در جمع هوادارانش به صراحت گفته است که اگر پزشکان هر کاری که ما می گوییم انجام دهند به او کمک می کنیم. حتی اگر هنوز فکر می کنند که منتخبان مردم باید گوش به فرمان کسی باشند که اکثریت به او «نه» گفته اند.
قابل درک است که بازندگان هر افق میهناتی ناراحت و حتی عصبانی هستند، اما توهین آنها به همه، از مردمی که به پزشکان رای داده اند تا دوستانشان در شورای نگهبان، تصویر واحدی از این جریان فکری و سیاسی را نشان می دهد که جریان آنها زبان این است: «این مملکت و این دولت از آن ماست و حق ماست و بقیه یا تایید کنندگان و زیردستان ما هستند یا افراد نادانی هستند که باید به خود بیاوریم و کنترلشان کنیم.»
وجود چنین نگرشی در ایران امروز که متأسفانه در سطوحی از حکومت نیز رخنه کرده است، بزرگترین خطری است که خود جمهوری اسلامی، سرزمین ایران، تمدن ایران و مردم ایران را تهدید می کند.
آگاهی از این خطر که بخشی از آن بالقوه و بخشی بالفعل است، مهمترین کاری است که هر ایرانی می تواند برای وطن خود انجام دهد تا ایران به معنای واقعی کلمه برای همه ایرانیان بدون برتری بر کسی باشد. دیگری.
