تحقیق جدید: ضربه روانی در کودکی، احتمال ابتلا به درد مزمن در بزرگسالی را ۴۵ درصد افزایش می‌دهد
نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که ضربه های دوران کودکی احتمال تجربه درد مزمن در بزرگسالی را افزایش می دهد. درد مزمن می تواند شامل درد گردن و کمر باشد. خطر ابتلا به درد مزمن با تجارب شدید دوران کودکی افزایش می یابد. این امر اهمیت پرداختن به ترومای دوران کودکی را برای کاهش اثرات آن بر سلامت درازمدت برجسته می کند.
تجارب نامطلوب دوران کودکی (ACE)، مانند سوء استفاده یا بی توجهی فیزیکی، عاطفی یا جنسی توسط والدین یا سرپرستان، می تواند باعث آسیب مستقیم به کودک یا نوجوان شود. خسارات غیرمستقیم نیز وجود دارد. از جمله ناآرامی های خانگی، مرگ والدین، طلاق یا بیماری یا اعتیاد آنها.
تحقیقات گذشته اثرات منفی تجارب شدید دوران کودکی را بر سلامت جسمی، روانی و رفتاری نشان می دهد. این اثرات می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. اکنون، تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه مک گیل در کانادا، رابطه بین ترومای دوران کودکی و درد مزمن در بزرگسالی را آشکار کرده است.
اهمیت نگران کننده این یافته ها زمانی آشکار می شود که در نظر بگیریم حدود ۱ میلیارد کودک در جهان (نیمی از جمعیت کودک) هر ساله در معرض تجربیات شدید قرار می گیرند. این می تواند خطر درد مزمن و ناتوانی را افزایش دهد.
کشف رابطه بین تروما و درد مزمن
محققان یک بررسی سیستماتیک از ۸۵ مطالعه را در یک دوره ۷۵ ساله انجام دادند که شامل ۸۲۶۴۵۲ بزرگسال بود. آنها گروه های پرخطر، مانند کودکان بی خانمان را حذف کردند. زیرا در این گروه ها افراد عمدتاً تجربیات شدیدی دارند و امکان مقایسه وجود ندارد. آنها همچنین افراد دارای زایمان زودرس را حذف کردند، زیرا این می تواند بر تجربه درد در بزرگسالی تأثیر بگذارد. گروه‌هایی که دلایل خاصی برای درد داشتند – مانند شکستگی، سوختگی، بیماری یا نوروپاتی – نیز حذف شدند.
در مقایسه با کسانی که هیچ تجربه شدید دوران کودکی را گزارش نکردند، کسانی که در معرض تجربیات شدید مستقیم قرار گرفتند، ۴۵ درصد بیشتر احتمال داشت که درد مزمن را گزارش کنند. از بین تجارب شدید، آزار جسمی به شدت با درد مزمن و ناتوانی مرتبط با درد در بزرگسالی مرتبط بود.
بیماری های شایع مرتبط با درد مزمن بیشترین هزینه را در بخش درمان به خود اختصاص می دهند. افرادی که تجربیات شدید دوران کودکی دارند، بار بیماری مزمن بالاتری دارند و موانع بیشتری برای درمان دارند. این باعث افزایش زمان و هزینه های درمان برای آنها می شود.
مکانیسم های مربوط به تجارب شدید دوران کودکی با درد مزمن تا حد زیادی ناشناخته است. اما محققان فرضیه هایی دارند.
شواهد جدید نشان می دهد که تجربیات شدید باعث تغییر در بیان ژن می شود و در نتیجه بر ساختار و عملکرد مغز تأثیر می گذارد. تجارب شدید همچنین می تواند با حساسیت بیشتر به درد در بزرگسالی همراه باشد. بی توجهی والدین در دوران کودکی می تواند ترشح هورمون کورتیزول را در بزرگسالی کاهش دهد. این می تواند درد و علائم عاطفی مانند اضطراب و افسردگی را افزایش دهد.
در مطالعات آینده، محققان قصد دارند مکانیسم هایی را بررسی کنند که از طریق آن تجربیات شدید دوران کودکی بر سلامتی در بزرگسالی تأثیر می گذارد. درک بهتر این رابطه می تواند به طراحی استراتژی هایی برای کاهش اثرات منفی منجر شود.
منبع: دیجیاتو
