یک دهکده کوچک در هند که کامالا هریس را متعلق به خود می‌داند
تولاسندراپورام دهکده ای کوچک است که در حدود ۳۰۰ کیلومتری شهر چنای (که قبلا به نام مدرس شناخته می شد) در جنوب هند و تقریباً ۱۴۰۰۰ کیلومتر از واشنگتن فاصله دارد. دی سی، پایتخت آمریکا. خانه اجدادی پدربزرگ و مادربزرگ مادری کامالا هریس اینجا بود.
بنر بزرگی از خانم هریس ۵۹ ساله با افتخار در مرکز روستا به نمایش گذاشته شده است.
برای موفقیت او دعاهای ویژه ای به خدای محلی تقدیم می شود – خانم هریس و پدربزرگ مادری اش از اهداکنندگان معبد محلی هستند – و شیرینی هایی برای موفقیت او توزیع می شود.
پس از خروج جو بایدن و ورود خانم هریس به عنوان نامزد احتمالی، اهالی روستا از نزدیک اخبار رقابت های افق میهنات ریاست جمهوری آمریکا را دنبال می کنند.
کریشنامورتی مدیر بازنشسته بانک می گوید: «در قدرتمندترین کشور جهان رسیدن به جایی که او دارد آسان نیست.
ما واقعاً به او افتخار می کنیم. روزی روزگاری خارجی ها بر هندی ها حکومت می کردند. اکنون هندی ها کشورهای قدرتمند را رهبری می کنند.
مردم اینجا احساس غرور می کنند، به ویژه زنان، که خانم هریس را یکی از خودشان می بینند. نمادی از آنچه برای زنان در سراسر جهان ممکن است.
آرولموژی سوداکار، نماینده محلی روستا می گوید: «همه او را می شناسند، حتی بچه ها. آنها از او به عنوان “خواهر من” یا “مادر من” یاد می کنند.
خوشحالیم که او ریشه های خود را فراموش نکرده و ابراز خوشحالی می کنیم.»
این هیجانات و صحنه ها یادآور زمانی است که وقتی خانم هریس به عنوان معاون رئیس جمهور رسید، روستاییان به خیابان ریختند و با آتش بازی، پخش پوستر و عکس او ابراز خوشحالی کردند.
یک جشن محلی برگزار شد که در آن صدها نفر از غذاهای سنتی جنوب هند مانند sambar و idli که یکی از بستگان خانم هریس گفت از غذاهای مورد علاقه او بودند، خوردند.
ریشه های هندی
هریس دختر شیامالا گوپالان محقق سرطان سینه است که اهل ایالت تامیل نادو در جنوب هند است و در سال ۱۹۵۸ به ایالات متحده مهاجرت کرد. والدین گوپالان اهل تولاسندراپورام بودند.
سال گذشته، خانم هریس در مقاله ای در شبکه های اجتماعی گفت: “مادر من، شیامالا، در سن ۱۹ سالگی به تنهایی از هند به آمریکا آمد. او یک انسان قوی بود: یک دانشمند، یک فعال حقوق مدنی و یک مادری که حس غرور را به دو دخترش القا کرد.»
به گزارش روزنامه هندو، خانم هریس پس از مرگ مادرش به همراه خواهرش مایا از چنای دیدن کرد و طبق سنت هندوها خاکستر مادرش را به دریا انداخت.
خانم هریس از خانواده ای است که به موفقیت های زیادی دست یافته است. عمویش گوپالان بالاچاندران دانشگاهی است. پدربزرگ او، پی وی گوپالان، یک بوروکرات مهم در هند و متخصص اسکان مجدد پناهندگان بود.
او همچنین مشاور اولین رئیس جمهور زامبیا در دهه ۱۹۶۰ بود.
R. Rajamaran، استاد بازنشسته فیزیک نظری در دانشگاه جواهر لعل نهرو دهلی و همکلاسی مادر خانم هریس می‌گوید: «او مدت‌هاست که چهره‌ای برجسته است. جای تعجب نیست. ما سال ها منتظر چنین چیزی بودیم.”
آقای راجاماران می گوید که ارتباطش را با شیامالا از دست داده است، اما در اواسط دهه ۱۹۷۰ هنگامی که او به آمریکا سفر کرد، خانم گوپالان را دوباره در برکلی دید.
او توضیح می دهد: «شیمالا آنجا بود. یک لیوان چای به من داد. این دو فرزند نیز بودند (کامالا و خواهرش مایا). آنها هیچ توجهی به ما نکردند.»
“هر دو بسیار استقبال کردند. مادر آنها یک فرد مثبت بود، که کامالا نیز دارد.”
در تولاسندراپورام، روستاییان منتظر اعلام نامزدی قریب‌الوقوع او هستند.
ناتاراجان کشیش معبد می گوید: «عمه چیتی کامالا (عمه کوچکتر)، سارالا، مرتب به این معبد می آید. در سال ۲۰۱۴، او پنج هزار روپیه (۶۰ دلار) از طرف کامالا هریس متعهد شد.
ناتاراجان مطمئن است که دعای آنها به خانم هریس کمک خواهد کرد که در افق میهنات پیروز شود.
اهالی روستا می گویند شاید هزاران کیلومتر با آمریکا فاصله داشته باشند اما با شیوه زندگی او احساس ارتباط می کنند. امیدوارند روزی به دیدارشان بیاید یا در سخنرانی خود از روستاییان یاد کند.
منبع: بی بی سی
