دایی که هیچ، طارمی هم نبودی!

تست در فصل قبل در رم به عنوان بازیکن تعویضی در نظر گرفته می شد، اما به دلیل تاثیرگذاری بالایی که در بازی این تیم داشت، معمولا به عنوان جانشین ثابت ژوزه مورینیو و دنیل دروسی بود. عملکرد نسبتا قابل قبول مهاجم ایرانی در قلب ایتالیا در شرایطی رقم خورد که بدنش از بدو ورودش به رم آماده نبود و کیلوهای اضافه او حتی در پایان فصل نیز نمایان بود! یعنی آزمون حتی سعی نکرد آمادگی بدنی خود را در بالاترین سطح فوتبال اروپا حفظ کند که اگر این اتفاق بیفتد سرنوشتی بسیار بهتر از بازی در امارات در سن ۲۹ سالگی داشت حتی نمی دانست که هنوز دیر نشده و یکی مثل علی دایی با این سن به بایرن مونیخ پیوست! تصور کنید اگر شهریار به جای ۲۵ سالگی مثل سردار در ۱۸ سالگی معرفی می شد، اتفاق بزرگی در فوتبال ایران می افتاد.

عمویی که ژنرال نشد، حتی طارمی هم نشد. مکمل او در تیم ملی که اخبار زیادی از رابطه نه چندان دوستانه طرفین به گوش می رسد. طارمی در ۳۲ سالگی حالا ستاره بازی های تدارکاتی اینتر است و با انگیزه زیادی می خواهد مهاجم اول قهرمان ایتالیا شود. شاید سردار استعداد بیشتری داشت اما مشخصا نسبت به طارمی جاه طلبی کمتری دارد و وضعیت فعلی این دو کاملا این ادعا را ثابت می کند. فراموش نکنید سردار در ۲۰ سالگی در روبین کازان بازی می کرد و طارمی در پادگان نیروی دریایی بوشهر خدمت می کرد! گذر زمان نشان داده است که پیشرفت و بالا ماندن تنها به پول و مقام و شهرت نیست. البته بعید است که سردار متوجه این موضوع شود. مخصوصاً وقتی با اسب هایش در دبی خوش می گذرد.