گلایه مه‌لقا خانم نون خ از خانه‌نشین شدن پیشکسوتان
فریده سپاه منصور که این روزها فیلم «یک جمعیت قابل کنترل» را در سینماها اکران می کند، با اشاره به ویژگی های نقشی که در این فیلم بازی می کند، گفت: این فیلم برگرفته از زندگی بسیاری از خانواده های امروزی است که دور از ذهن است. دور. آنها گرم و صمیمی به نظر می رسند، اما هر چه نزدیکتر می شویم، متوجه می شویم که چقدر از هم فاصله دارند. به قول معروف دوستی آنها دوستی خاله خرس است! در این فیلم نقش مادربزرگی را بازی می کنم که از فراموشی رنج می برد. با این حال او هنوز آرزوی قدیمی خود را به یاد می آورد و به دنبال برآوردن آن آرزو است. البته تحقق این آرزو با همسرش همراه بود که با اینکه همسرش فوت کرده است اما خودش می خواهد به این آرزو برسد.
وی تاکید کرد: بعد از بازی در فیلم «یک جمعیت قابل کنترل» دو پیشنهاد دیگر داشتم که نقش افراد آلزایمر بود. البته همه شخصیت هایی که آلزایمر دارند یکسان نیستند و هر شخصیت داستان خاص خود را دارد. بنابراین اگر فیلمنامه و پیام فیلم را دوست داشته باشم باز هم بازی در نقش یک فرد مبتلا به آلزایمر را می پذیرم.
سپاه منصور گفت: امروز از بسیاری از بازیگرانی که سال ها در عرصه تصویر درخشیده اند و نشان داده اند بازیگر توانمندی هستند، آنقدر که شایسته است استفاده نمی شود. جوان گرایی در تولید آثار سینمایی و تلویزیونی موجی است که از مدت ها قبل آغاز شده است و در این راستا برخی از جوانان نیز توانسته اند توانایی های خود را به اثبات برسانند.
وی افزود: این اتفاق خیلی خوبی است اما کارهای تصویری ما برگرفته از فرهنگ ماست و در فرهنگ ما نقش پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و سالمندان در خانواده ها بسیار پررنگ است. ما خانواده محور هستیم و مثل غربی ها از هم جدا نیستیم. در چنین فرهنگی بسیار جالب است که نقش پدربزرگ و مادربزرگ در آثار تجسمی تا این حد مبهم است. فیلمنامه نویسان باید بر نقش خانواده در آثارشان تاکید کنند تا بازیگران پیشکسوت در آن حضور داشته باشند اما متاسفانه نویسندگان و سینماگران اصلا دغدغه چنین چیزی را ندارند. نه نقش های اصلی در آثار هنری به سالمندان داده می شود، نه داستان هایی با محوریت این گروه سنی و نه از آنها برای شرکت در آثار دعوت می شود.
