تغییرات مهم از حقوق کارگران در 15 مرداد ماه

حقوق کارگران باید مورد توجه مسئولان کشور قرار گیرد تا این قشر با رضایت قلبی به فعالیت های روزمره خود بپردازند.

حکایت دستمزد کارگران ایرانی، داستانی بسیار چشم نواز است. بر اساس آمار اعلام شده، دستمزد کارگران ایرانی در رتبه ۱۶۰ جهان قرار دارد، در حالی که دستمزد کارگران کشورهایی مانند افغانستان و گامبیا که از فقیرترین کشورهای جهان هستند به ترتیب در رتبه ۱۳۹ و ۱۵۹ قرار دارند. ایران

گاهی یک لحظه مسیر زندگی انسان را تغییر می دهد، یک کلمه معنای دیگری به زندگی می دهد و در نهایت شاید یک کلمه بتواند زندگی هزاران نفر را به طرز شگفت انگیزی تغییر دهد. اگر خدا بخواهد و انسان بخواهد.

حکایت دستمزد کارگران ایرانی حکایت بسیار چشم نوازی است. بر اساس آمار اعلام شده، دستمزد کارگران ایرانی در رتبه ۱۶۰ جهان قرار دارد، در حالی که دستمزد کارگران کشورهایی مانند افغانستان و گامبیا که از فقیرترین کشورهای جهان هستند به ترتیب در رتبه ۱۳۹ و ۱۵۹ قرار دارند. در ایران قرار دارند.

کشورهایی مانند سوریه، مالی، سودان، اوگاندا، موریتانی، اتیوپی، بورکینافاسو، نیجریه، یمن، لیبی، چاد، غنا، مغولستان، سنگال و سومالی از جمله کشورهایی هستند که از نظر دستمزد کارگران بالاتر از ایران هستند. . اشاره شده. به این ترتیب، این آمار و مجموع شرایطی که همچون خورشید روشن است، تردیدی در لزوم افزایش و اصلاح حقوق کارگران برای رسیدن به این قشر زحمتکش، قانع و مظلوم باقی نمی گذارد.

بنابراین همه فعالان کارگری و حتی دولت که کارفرمای بزرگ اقتصاد دولتی ایران محسوب می شود و از افزایش حقوق کارگران متحمل خسارت مالی می شود، بر افزایش حقوق کارگران اصرار دارند.

در این بین البته ممکن است کارفرمایان از هر اصلاحی برای افزایش حقوق کارگران ناراضی باشند و در مقابل آن مقاومت کنند که البته شرایط عمومی اقتصاد ایران نیز تا حدودی به آنها حق می دهد.

زیرا در شرایطی که به دلیل تحریم، سوء مدیریت، انحصار، فضای نامناسب کسب و کار و بسیاری عوامل دیگر، چرخ بسیاری از بنگاه های اقتصادی به درستی نمی چرخد ​​و تورم در کشور حاکم است، ابتدا باید رونق ایجاد کرد و سپس به فکر احیای آن بود. حقوق کارگران

این یک استدلال معتبر اما ناقص است. زیرا همه می دانیم که بخش خصوصی به عنوان کارفرمای واقعی سهم بسیار کمی از کیک اقتصاد ایران دارد و برعکس مالکیت اکثر صنایع، معادن و کارخانجات و خطوط تولید بزرگ کشور در اختیار دارد. دفع دولت، بخش عمومی (حاکمیت)، شرکت های دولتی و محصولاتی که از نقص ناشی می شوند. قانون اجرای سیاست های کلی اصل ۴۴ دارای مالکیت بوده و در شرایط فعلی جزء بخش خصوصی واقعی محسوب نمی شود.

حقوق کارگران

بنابراین مشخص است که بودجه بسیاری از این شرکت ها نه از طریق کسب و کار واقعی، بلکه با ایجاد انحصارات تجاری و ممنوعیت فعالیت رقبا و البته درآمد نفتی تامین می شود. یعنی در نهایت سرنخ همه آنها به دولت و حاکمیت و تامین مالی از طریق درآمدهای ملی یا تصمیمات کلان بودجه برمی گردد.

به این ترتیب می توان گفت که اگر دولت و مسئولین بپذیرند که سهم کارگران از کیک اقتصاد ایران افزایش یابد، هیچ مانع اقتصادی وجود ندارد، همه چیز در اقتصاد دولتی حل می شود، وجود خواهد داشت. دیگر حرفی نیست و همه مخالفان موافق خواهند بود. تبدیل می شود.

یکی از راه های پیشنهادی کارگران برای بهبود و افزایش دستمزدهای جاری که منجر به تطبیق بیشتر دستمزدها با تورم واقعی در جامعه می شود، بازنگری بیش از یک بار دستمزدها است.

طبق قانون کار فعلی، امکان تعدیل دستمزد کارگران تنها یک بار در سال وجود دارد. یعنی در پایان هر سال شورای عالی کار میانگین تورم سال جاری و سال آینده را همراه با سبد معیشت محاسبه می کند و بر اساس آن حقوق کارگران را افزایش می دهد.

اما کارگران می گویند که این روش ناقص است زیرا اولاً دولت و کارفرمایان در محاسبه افزایش حقوق به نرخ واقعی تورم و رشد هزینه پایبند نیستند و ثانیاً در صورت رعایت آنها نرخ تورم در کل کشور. سال به دلیل عوامل مختلف؛ بیش از مقدار محاسبه شده افزایش می یابد.

در نهایت با نگاهی به تجربه کشورهای دیگر مانند ترکیه، کارگران ایرانی می خواهند بیش از یک بار در سال حقوق خود را بازنگری کنند. اما قانون کار فعلی این اجازه را نمی دهد.

در ماده (۴۱) قانون کار آمده است: شورای عالی کار هر ساله موظف است حداقل دستمزد کارگران را برای نقاط مختلف کشور یا صنایع مختلف با توجه به ضوابط زیر تعیین کند: ۱- حداقل مزد. کارگران بر اساس درصد تورمی که توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران اعلام می شود.