اشعه فرابنفش خورشید یا مواد شیمیایی موجود در کرم ضد آفتاب: کدام تهدید بزرگ‌تری است؟
یورو نیوز: با وجود مزایای واضح ضدآفتاب ها، نگرانی ها در مورد ایمنی این محصولات بهداشتی و حتی لزوم استفاده از آنها سال هاست که مورد بحث قرار گرفته است.
شک در این مورد زمانی افزایش یافت که در سال ۲۰۲۱ ماده سرطان زا بنزن در تعدادی از ضد آفتاب ها کشف شد.
اگرچه این محصولات به سرعت از بازار خارج شدند، FDA این موضوع را جدی گرفت و به سازندگان این کرم ها دستور داد تا تحقیقات ایمنی بیشتری را روی بیش از ده ماده رایج ضد آفتاب انجام دهند.
این حساسیت بالا البته به دلیل نقش مخربی است که خورشید بر سلامتی افراد دارد. در واقع، ارتباط بین قرار گرفتن در معرض نور خورشید و سرطان پوست به خوبی ثابت شده است.
در تحقیقات علمی ثابت شده است که اشعه ماوراء بنفش تا ۹۵ درصد از سرطان های سلول های پایه و سلول سنگفرشی و بین ۷۰ تا ۹۵ درصد از سرطان های ملانوم را در افراد با پوست روشن ایجاد می کند.
ما از دهه ۱۹۹۰ می دانیم که کرم ضد آفتاب به کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست، به ویژه مرگبارترین نوع، ملانوم و کارسینوم سلول سنگفرشی کمک می کند. با این حال، سؤالاتی در مورد ایمنی برخی از ضد آفتاب ها وجود دارد.
به عنوان مثال، آزمایش‌ها نشان می‌دهند که یک ماده شیمیایی موجود در ضدآفتاب‌های شیمیایی می‌تواند استروژن را در بدن تقلید کند و از عملکرد آندروژن‌ها جلوگیری کرده و عملکرد هورمون‌های تیروئید را تغییر دهد. هر یک از اینها می تواند به ویژه در جمعیت های آسیب پذیر، مانند نوزاد، کودکی که به بلوغ می رسد، یا جنین فردی که باردار است، مشکل ساز باشد.
منتقدان البته می گویند که چنین مواردی در جمعیت های انسانی با استفاده از ضد آفتاب مشاهده نشده است.
دو نوع ضد آفتاب وجود دارد: معدنی (که فیزیکی نیز نامیده می شود) و شیمیایی. مواد معدنی ممکن است بهتر از مواد شیمیایی باشند، و هر دو در پیشگیری از سرطان پوست بهتر هستند، اما پاسخ به اینکه کدام بهتر است، پیچیده است.
دکتر راشل نیل، محقق دانشگاه بریزبن استرالیا می گوید: کرم های ضد آفتاب معدنی مانعی بین پوست و اشعه خورشید ایجاد می کنند، در حالی که ضد آفتاب های شیمیایی به لایه بالایی پوست می چسبند و اشعه UV را به گرما تبدیل و پراکنده می کنند. “
با توجه به اینکه مقدار ضدآفتاب روی پوست باید به طور مرتب تجدید شود، سازمان غذا و داروی ایالات متحده می خواهد بداند که چه تعداد مواد شیمیایی وارد خون انسان می شود و استاندارد ایمن و موثر برای آن تعریف می کند.
لورا وندنبرگ، استاد علوم بهداشت محیط در دانشگاه ماساچوست در این باره می گوید: اختلالات هورمونی می تواند منجر به تغییراتی در زندگی و افزایش خطر بیماری هایی شود که ممکن است برای چندین دهه در فرد ظاهر نشود.
در عین حال نباید فراموش کرد که همبستگی سببی نیست و حتی اگر برخی از مواد شیمیایی موجود در ضدآفتاب به پوست نفوذ کند، لزوماً آنها را مضر نمی کند.
خانم واندنبرگ گفت: «فکر نمی‌کنم شواهد کافی برای خطرناک بودن گفن وجود داشته باشد. اما این استانداردی نیست که ما باید برای محصولاتی که روی بدن یا کودکان خود می گذاریم داشته باشیم. ما می خواهیم بدانیم که آیا آنها بی خطر هستند زیرا ضد آفتاب ها برای سلامتی بسیار حیاتی هستند.
اما در نهایت کدام کرم ضد آفتاب ارجحیت دارد؟ شیمیایی یا معدنی؟ دکتر واندنبرگ می گوید که کرم ضد آفتاب معدنی ممکن است بهتر باشد، اما استفاده از یک ضد آفتاب شیمیایی بهتر از هیچ است، زیرا سرطان پوست یک خطر بسیار واقعی است.
او می افزاید: «مواد شیمیایی در همه جا وجود دارد و آنچه ما واقعاً باید انجام دهیم این است که از تولیدکنندگان و سازمان های نظارتی محصولات ایمن تر بخواهیم».
