ترندهای روز

احیای پرنده‌ای که در اروپا منقرض شده بود؛ چگونه می‌توان به او مهاجرت کردن را آموخت؟

پایگاه خبری تحلیلی افق میهن (ofoghmihan.ir):

«ابیس طاس شمالی» نام پرنده ای است که زمانی در سراسر خاورمیانه، شمال آفریقا، جنوب و مرکز اروپا پرواز می کرد، اما بیش از ۳۰۰ سال است که در اروپا دیده نشده است. این پرندگان که به عنوان یک غذای لذیذ به حساب می آمدند، در قرن هفدهم از سراسر اروپا ناپدید شدند و تنها تعداد کمی در سایر نقاط جهان باقی ماندند.

با این حال، در دو دهه اخیر تلاش های زیادی برای پرورش و معرفی مجدد این گونه به اروپا انجام شده است و اگرچه دانشمندان به موفقیت هایی دست یافته اند، پرندگانی که اکنون در اروپا پرورش می یابند به طور غریزی و بدون راهنمایی پرندگان متولد شده در طبیعت نمی دانند که برای مهاجرت به کدام سمت پرواز کنیم؟

نام دیگر این پرنده «سرتاس شمالی» یا «پیرمرد منزوی» است.

به همین دلیل، اکنون تیمی از دانشمندان و حافظان محیط زیست در تلاش هستند تا به عنوان والدین و مربیان پرواز خود عمل کنند.

یوهانس فریتز، زیست شناس اتریشی، یکی از اعضای تیم گفت: «ما باید مسیر مهاجرت را به آنها آموزش دهیم.

این پرنده در آلمانی Waldrap نامیده می شود و تلاش های یوهانس فریتز و یک گروه حفاظتی و تحقیقاتی مستقر در اتریش به نام Waldrapteam باعث شده است که جمعیت این پرندگان در اروپای مرکزی از زمان شروع پروژه در سال ۲۰۰۲ از صفر به تقریباً ۳۰۰ برسد. پرنده می رسد

این تلاش ها همچنین وضعیت این پرندگان مهاجر را از «در معرض خطر بحرانی» به «در معرض خطر» تغییر داد.

با این حال، پرندگانی که اکنون به لطف تلاش های این تیم در اروپا هستند، تمایل طبیعی به مهاجرت از خود نشان نمی دهند و در واقع نمی دانند بدون راهنمایی سایر پرندگان متولد شده در طبیعت به کجا پرواز کنند.

بدون آموزش مسیر مهاجرت به این پرندگان، بسیاری از آنها بلافاصله پس از رهاسازی ناپدید شدند. آنها به جای بازگشت به مناطق مناسب مانند توسکانی ایتالیا، به جهات مختلف پرواز کردند و در نهایت از بین رفتند.

به این ترتیب این تیم به عنوان والدین پرورش دهنده و مربی پرواز این پرندگان عمل کردند تا آموزش های لازم را به جمعیت آنها در اروپای مرکزی بدهند.

بر این اساس امسال هفدهمین سفر این پرندگان مهاجر با راهنمایی انسان است و البته برای دومین بار است که این پرندگان به دلیل تغییرات آب و هوایی مجبور شدند به مسیر جدیدی در اسپانیا هدایت شوند.

با الهام از فیلم “پرواز به خانه”

برای آماده‌سازی این پرندگان برای سفر، زمانی که جوجه‌ها تنها چند روزه هستند، آنها را از کلنی‌های تولید مثل خارج کرده و به لانه‌های تحت نظارت این والدین پرورش‌دهنده منتقل می‌کنند.

علاوه بر مراقبت از این پرندگان، سعی می شود مهارت «جهت یابی» به آنها آموزش داده شود تا بتوانند به اعضای این تیم اعتماد کنند و با کمک آنها مسیر مهاجرت را بیابند.

باربارا اشتاینینگر یک مادر رضاعی در تیم است. او می گوید که در طول این تجربه، واقعاً با آنها مانند “پرنده های مادر” رفتار می کند.

خانم اشتاینینگر می گوید: «ما به آنها غذا می دهیم، آنها و لانه هایشان را تمیز می کنیم و به خوبی از آنها مراقبت می کنیم تا پرندگان سالم بمانند. ما نیز با آنها تعامل داریم.»

سپس خانم اشتاینینگر و سایر والدین رضاعی سوار هواپیمای سبک می‌شوند و در حالی که پرندگان در هوا پرواز می‌کنند، با بلندگو تشویق می‌کنند، دست تکان می‌دهند و فریاد می‌زنند.

این تمرینات صحنه عجیبی ایجاد می کند. زیرا در حالی که این هواپیمای کوچک با یک چتر بزرگ زرد رنگ بالای آن پرواز می کند، ده ها پرنده را می توان در فاصله ای نه چندان دور بر فراز مراتع کوهستانی و کوهپایه ها مشاهده کرد.

یوهانس فریتز می گوید که آنها برای آموزش این پرندگان از داستان فیلم “Fly Away Home” الهام گرفته اند که در واقع داستانی از بیل لیشمن، طبیعت شناس کانادایی است که در سال ۱۹۸۸ به غازهای کانادایی یاد داد که چگونه با هواپیمای فوق سبک خود پرواز کنند. .

تلاش های فریتز و تیمش مانند ابتکار لیشمن عمل کرد و اولین پرنده به طور مستقل در سال ۲۰۱۱ از توسکانی به باواریا مهاجرت کرد.

تعداد پرندگانی که می توانند مهاجرت کنند اکنون هر سال در حال افزایش است و تیم امیدوار است تا سال ۲۰۲۸ تعداد مهاجران موفق در اروپای مرکزی را به بیش از ۳۵۰ نفر برساند.

با این حال، تغییرات آب و هوایی چالش هایی را برای پروژه ایجاد می کند زیرا پرندگانی که در اواخر فصل مهاجرت می کنند مجبور می شوند در هوای سردتر و خطرناک تر از کوه های آلپ عبور کنند (بدون کمک جریان های هوای گرم که به طور طبیعی به پرندگان کمک می کند بدون صرف انرژی اضافی مهاجرت کنند، اوج می گیرند).

برای حل این مشکل، تیم فریتز مجبور شد مسیر جدیدی را برای مهاجرت پرندگان در سال ۲۰۲۳ از باواریا به اندلس در جنوب اسپانیا طراحی کند.

مسیر جدید حدود ۳۰۰ کیلومتر طولانی تر از مسیر سال گذشته است. امسال در اوایل مرداد ماه، اعضای این تیم ۳۶ پرنده را از فرودگاهی در باواریا در این مسیر جدید و بالای ابرها اسکورت کردند تا به مقصد برسند.

سفر این پرندگان به اسپانیا حدود ۵۰ روز طول می کشد و در اوایل اکتبر به پایان می رسد. فریتز می گوید این تلاش ها راهی برای نجات دیگر گونه های پرندگان مهاجر در معرض خطر انقراض است.

منبع: یورونیوز

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا