داستان جنگ جواد و مدیران/ چرا آبی ها قصد اخراج نکونام را دارند؟

به گزارش فوری، وضعیت باشگاه استقلال بیش از هر زمان دیگری نامتعادل و متزلزل است. در حالی که تنها سه هفته از لیگ برتر می گذرد زمزمه های جدی در خصوص اخراج جواد نکونام به گوش می رسد و برخی اخبار حاکی از قطعی شدن جدایی جواد از استقلال است.

جواد نکونام در این فصل تنها یک شکست داشته است. او در فصل گذشته نیز عملکرد خوبی داشت و با اختلاف امتیاز بسیار کمی نسبت به پرسپولیس نایب قهرمان شد. با این حال بسیاری از هواداران و مدیران استقلال قصد دارند عجولانه و سریع جواد را برکنار کنند. دلیل این تصمیم سریع و احساسی چیست؟

شکی نیست که این تصمیم احتمالی در صورت تایید، بیشتر به کیش شخصیت نکونام مربوط می شود تا نتایجی که او گرفته است. نکونام از نظر نتیجه وضعیت بدی ندارد. البته بسیاری از هواداران از سبک بازی او در فصل قبل راضی نبودند و آن را بیش از حد تدافعی می دانستند. اما همین هواداران متفق القول بودند که این سبک دفاعی نتیجه نداشتن بازیکن بوده و با اضافه شدن بازیکنان جدید و باکیفیت، امکان تغییر سبک بازی وجود دارد.

اما مشکل شخصیت نکونام چیست که برکناری او را تسریع کرد؟ برای درک این موضوع باید به اتفاقات فصل قبل مراجعه کرد. نکونام پیش از شروع فصل ۱۴۰۲-۱۴۰۳ به استقلال پیوست. چند ماه پس از عقد قرارداد با نکونام، علی خطیر به عنوان سرمربی جدید آبی پوشان انتخاب شد. از ابتدا اختلافات جدی بین مدیر و مربی وجود داشت. خطیر که انتقادات جدی به مدیریت ۱۰ سال اخیر استقلال داشت، سعی کرد «ثبات مالی» جدی را به ارکان استقلال تحمیل کند. او سعی کرد جلوی پاشش ها را بگیرد و مخالف خرید بازیکنان بزرگ و پر سر و صدا بود. از سوی دیگر جواد نکونام منتقد تند این عمل بود و مدیرعامل استقلال را برای خرید بازیکنان بزرگ تحت فشار قرار داد.

این اختلاف از همان ابتدای فصل شروع شد و پس از چند هفته تشدید شد. در نیم فصل با وساطت علی دبیر رئیس فدراسیون کشتی اختلاف نکونام و خطیر تا حدودی حل شد اما پس از مدتی دوباره شدت گرفت. تیم نکونام داشت نتیجه می گرفت و با افزایش روند مثبتش، قدرت جواد هم بیشتر می شد. نکونام روز به روز قدرتمندتر شد و توانست در میان مدیران و رهبران متحدان قدرتمندی پیدا کند و طیفی از هواداران را با خود متحد کند.

افزایش قدرت نکونام باعث پایان کار علی خطیر در استقلال شد. خطیر در پایان فصل برکنار شد و فرشاد سمیعی جایگزین او شد. نکونام به شدت از این تغییر استقبال کرد. بسیاری معتقد بودند که نکونام به طور مستقیم یا غیرمستقیم در تغییر مدیریت تاثیرگذار بوده است. او فضایی را علیه خطیر ایجاد کرد که در نهایت منجر به خروج خطیر از استقلال شد.

کاری که نکونام با خطیر انجام داد می تواند پاشنه آشیل او باشد. همه می دانند که عمر مدیران ورزشی کوتاه است. مدت فعالیت مدیران فوتبال کوتاهتر و عمر فعالیت مدیران استقلال کمتر است. مدیران مستقلی که از سندروم اخراج زودرس رنج می‌برند، می‌دانند که اگر یک سرمربی شخصیت مستبدی داشته باشد و تابع آن‌ها نباشد و بتواند در بین مدیران و رهبران متحد پیدا کند، می‌تواند خیلی سریع دستور برکناری آنها را بدهد و کارشان را طولانی کند. کوتاه ترش کن

نکونام دقیقا همان شخصیتی است که می تواند برای مدیران دردسر ایجاد کند. او دوستان زیادی دارد و اگر نتیجه بگیرد می تواند جای پایش را در استقلال محکم کند. سبک رفتار و شخصیت او شبیه امیر قلعه نویی و علی پروین است و به راحتی می تواند از یک مربی قدرت بیشتری داشته باشد. این می تواند برای هر مدیری ترسناک باشد. به همین دلیل مدیران باشگاه ترجیح می دهند مربی خارجی انتخاب کنند تا مشکلی برایشان ایجاد نشود.

حالا معلوم نیست سرنوشت نکونام چه می شود. شاید در استقلال بماند، شاید نتیجه بگیرد و شاید هم اخراج شود، اما شکی نیست که در صورت ماندن، اختلافات و درگیری ها بین او و مدیران باشگاه ادامه خواهد داشت و بعید است که جنجال ها پایان یابد. به زودی