این اتاق‌های سنگی، پاتوق گردشگران است

روستای کوهتویه در جنوب هرمزگان بنای پلکانی شبیه ماسوله گیلان دارد. جاذبه ای که می تواند پای بسیاری از گردشگران را به روستا باز کند اما جذاب تر از آن دستان یکی از اهالی روستاست. سال هاست که محمد احمدی با علاقه و ذوقی که به هنر سنگ تراشی دارد به ساخت چاقوهای دستی می پردازد که به یکی از جاذبه های گردشگری تبدیل شده است. کارهای او با چیزهای کوچکی مثل ساعت دیواری شروع شد و حالا به اتاق هایی رسیده که از سنگ تراشیده شده اند. گردشگرانی که به این روستا می آیند معتقدند زندگی در یک اتاق سنگی به آنها آرامش می دهد.

روستایی که دور تا دور آن را کوه احاطه کرده است

کهتویه یکی از روستاهای شهرستان بستک است و محمد احمدی نیز به گویش بستکی صحبت می کند. بستکی ها فارسی را آهسته و آرام صحبت می کنند و بیشتر کلمات را بلند تلفظ می کنند. احمدی را نه تنها اهالی روستا، بلکه بیشتر گردشگران نیز به خاطر دستانش در روستا می شناسند. او ۶۵ سال دارد و علاقه به سنگ تراشی باعث شد تا این هنر را بیاموزد.

او به همشهری می گوید: «کسی نبود که سنگ تراشی را از او بیاموزم، از جوانی با وسایل ساده ای که داشتم شروع به ساختن کار کردم.» شهرستان بستک در منطقه ای کوهستانی و در کوه های گهبست قرار دارد. (گابست)، گچ، سیاه، نخ، زنگرد و هرمزان (هرمزان) شهر را احاطه کرده اند و بلندترین ارتفاعات هرمزگان در بستک قرار دارد و می گویند تویه به معنای روستایی بین کوه و تپه است روستا از حدود ۴۰۰ سال پیش با مهاجرت مردم از سکونتگاه های اطراف آغاز شد.

آرامش دست

صنایع دستی احمدی تا چند سال پیش بیشتر جنبه تفریحی داشت اما رفته رفته تبدیل به جاذبه گردشگری شد. تا جایی که با ساختن اتاق های دست ساز و وسایل داخلی روستا را دیدنی تر کرد.

احمدی می گوید: این روستا در تابستان هوای بسیار گرمی دارد و در زمستان گردشگران به روستا می آیند و برخی فقط برای بازدید از روستاها می آیند و شبی نمی مانند و مدتی می نشینند و از چرخاندن سنگ هایی که بخشی از آن است لذت می برند. طبیعت روستا را تبدیل به وسایلی مانند صندلی، میز یا ساعت دیواری کرده ام که بارها از آنها شنیده ام که وقتی چند ساعتی را در اتاق های دستکند می گذرانند، آرامش پیدا می کنند.

احمدی ۶ فرزند دارد که همگی در روستا هستند و هر کدام مشغول کار هستند اما هیچ کدام سابقه سنگ تراشی ندارند. احمدی ادامه می دهد: کار سختی است، جوانان حوصله گذراندن ساعت ها با وسایل ساده و سنگ ریزه را ندارند، اما من آن را بسیار دوست دارم، وقتی استقبال گردشگران را می بینم بیشتر به خودم علاقه مند می شوم. کار.» احمدی این روزها را فقط به سنگ تراشی می گذراند و می گوید: «از جوانی در این روستا مشغول ساخت و ساز بودم. بعداً برای خودم معلم شدم. الان بیکارم و سنگتراش هم پولی برایم در نمی آورد».