با توجه به اینکه تقریبا تمامی خودروهای وارداتی در بازار ایران با چند برابر قیمت نسبت به بازار امارات به فروش می رسند، یافتن خودرویی که در ایران ۳۸۵ میلیون تومان ارزان تر از امارات به فروش می رسد کمی عجیب به نظر می رسد.
هونگچی یکی از خودروسازان چینی رده بالا است که محصولاتش در رده لوکس طبقه بندی می شوند، اما Hongchi EQM5 مدل تمام برقی این شرکت است. بنابراین احتمالاً شرایط خودروهای تمام برقی وارداتی در بازار ایران با خودروهای بنزینی متفاوت خواهد بود.
بر اساس تعرفه های امسال، تعرفه واردات خودروهای سواری تمام برقی معادل چهار درصد و سود بازرگانی آنها برای خودروهای بین ۲۰ تا ۳۰ هزار یورو و بالای ۳۰ هزار یورو به ترتیب ۱۱ و ۲۶ درصد تعیین شده است.
این در حالی است که سال گذشته تعرفه واردات خودروهای بنزینی به ایران نسبت به حجم موتور بین ۲۰ تا ۱۷۵ درصد تعیین شده بود. از سوی دیگر اگرچه سود بازرگانی خودرو در سال گذشته نیز کاهش یافته است، اما برای خودروی وارداتی با حجم موتور ۱.۵ لیتری، سود بازرگانی معادل ۵۱ درصد است. بنابراین تعرفه واردات و سود بازرگانی خودروهای بنزینی با حجم ۱.۵ لیتر که بیشترین میزان واردات را دارند بیش از ۱۴۶ درصد خواهد بود.
بی اعتمادی مردم به خودروهای برقی
موضوع دیگری که در بحث قیمت پایین خودروهای برقی در بازار ایران باید به آن اشاره کرد، عدم اعتماد مردم به این نوع خودروها است. به عبارت دیگر اکثر خودروهای برقی که توسط خودروسازان و واردکنندگان داخلی عرضه می شود، بدون مشتری مانده و مردم تمایل چندانی به خرید آنها نشان نمی دهند.
شاید بتوان دلیل این بی اعتمادی را در وهله اول نبود زیرساخت های مناسب برای این خودروها و در وهله دوم نبود برق دانست. بر اساس آخرین گزارش‌ها، تعداد ایستگاه‌های شارژ سریع خودروهای برقی در سراسر کشور به ۳۷ مورد می‌رسد که از این تعداد تنها ۲۳ جایگاه فعال در کشور وجود دارد.
این در حالی است که در ماه ۱۴۰۲ جعفر سالاری نسب، مدیرعامل شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران اعلام کرد: چهار هزار و ۳۰۵ جایگاه عرضه سوخت فعال در کشور وجود دارد که در حال سرویس دهی هستند.
از سوی دیگر علاوه بر نبود ایستگاه های شارژ سریع، مشکل کمبود برق نیز در سال های اخیر در سراسر کشور رواج داشته است. پس در این شرایط چگونه دولت می خواهد با کاهش تعرفه مردم را به خرید خودروهای برقی تشویق کند؟
