پدیده ال‌نینو چگونه باعث بزرگ‌ترین رویداد انقراضی زمین شد؟ پژوهش جدید پاسخ می‌دهد

بر اساس تحقیقات جدید، رویدادهای ال نینو، که اقیانوس‌های بسیار بزرگ را گرم می‌کنند، به عنوان یک عامل کلیدی در انقراض پرمین-تریاس در ۲۵۲ میلیون سال پیش شناسایی شده‌اند. این توضیح می دهد که چرا تغییر سریع آب و هوا در گرمایش پرمین-تریاس برای همه گونه های دریایی و زمینی فاجعه بار بود.

دانشمندان مدتهاست که این انقراض دسته جمعی را به فوران های آتشفشانی عظیم در جایی که ما اکنون سیبری می نامیم نسبت می دهند. دی اکسید کربن حاصل از این فوران ها به سرعت آب و هوای زمین را گرم کرد و باعث فروپاشی اکوسیستم های دریایی و خشکی شد. اما دانشمندان هنوز نمی‌دانند که چرا زندگی در خشکی، از جمله گیاهان و حشرات معمولی مقاوم، به اندازه سایر اشکال حیات رنج می‌برد.

گرمایش جهانی به تنهایی نمی تواند چنین انقراض های دسته جمعی را توضیح دهد. زیرا همانطور که امروزه می بینیم، با گرمتر شدن مناطق استوایی، گونه ها به سمت عرض های جغرافیایی سردتر و بالاتر مهاجرت می کنند.

در عوض، فاجعه پرمین-تریاس نشان می دهد که گرم شدن کره زمین فقط یک موضوع گرم شدن نیست، بلکه یک تغییر بسیار شدید در رویدادها در طول چندین دهه است.

دانشمندان با مطالعه ایزوتوپ های اکسیژن به دام افتاده در دندان های فسیل شده موجودات شنای منقرض شده به نام “دندان های قیفی” یا “کنودونت ها” در مورد مقیاس گرمایش پرمین-تریاس می آموزند. مطالعه این مواد نشان می دهد که شیب دما در عرض های جغرافیایی میانی و پایین دستخوش دگرگونی اساسی شده است.

همه جا گرمتر شد و دگرگونی هایی که منجر به تغییرات آب و هوایی شد بسیار عمیق تر بود. زیرا رویدادهای ال نینو در دوران انقراض پرمین-تریاس بسیار شدیدتر و ماندگارتر از رویدادهای ال نینوی امروزی بود. گونه ها نمی توانند به اندازه کافی سریع با این تغییرات سازگار شوند یا تکامل یابند.

نقش ال نینو در انقراض پرمین-تریاس

در سال های اخیر، رویدادهای ال نینو باعث تغییرات عمده در الگوهای بارندگی و دمای زمین شده است. به عنوان مثال، سال های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ یکی از گرم ترین سال های جهانی بودند. زیرا ال نینوی قوی در اقیانوس آرام وجود دارد که اثر آن دی اکسید کربن در اثر فعالیت های انسانی افزایش می یابد.

اما خوشبختانه این رویدادها هر بار فقط یک تا دو سال طول می کشد. تحقیقات مشترک دانشمندان دانشگاه‌های بریتانیا و دانشگاه ووهان چین نشان می‌دهد که در طول بحران پرمین-تریاس، ال نینو طولانی‌تر بود و منجر به یک دهه خشکسالی و سال‌ها سیل شد.

علاوه بر این، نتایج مدل‌سازی آب و هوا توضیح می‌دهد که چرا مقادیر فراوان زغال چوب در لایه‌های سنگی آن دوره یافت می‌شود. آتش سوزی جنگل ها در اقلیم های تحت تاثیر خشکسالی بسیار رایج بود، زمین در وضعیت بحرانی بود، زمین در حال سوختن و اقیانوس ها راکد بودند.

در تاریخ زمین، حوادث آتشفشانی زیادی مشابه رویداد سیبری رخ داده است که بسیاری از آنها منجر به انقراض شده است. اما هیچ کدام به اندازه رویداد پرمین-تریاس گسترده نبوده است.

انقراض پرمین-تریاس متفاوت بود. زیرا رویدادهای بسیار بزرگ ال نینو بازخورد اقلیمی مثبتی ایجاد کرد که باعث گرمای شدید در مناطق استوایی و فراتر از آن شد و گیاهان را از بین برد. گیاهان برای حذف دی اکسید کربن از جو ضروری است و یکی از پایه های زنجیره غذایی را تشکیل می دهد. مرگ گیاهان باعث توقف یکی از مکانیسم های توقف می شود.

همچنین یکی از اسرار انقراض دسته جمعی پرمین-تریاس را توضیح می دهد: چرا انقراض در خشکی ده ها هزار سال قبل از انقراض در اقیانوس ها آغاز شد. اقیانوس ها یک بافر موقت در برابر افزایش دما ایجاد کردند، اما دمای زمین به سرعت از تحمل بسیاری از گونه ها بدون فرصتی برای سازگاری فراتر رفت.

تنها گونه هایی که می توانستند به سرعت مهاجرت کنند قادر به زنده ماندن بودند، اما گیاهان و جانوران زیادی وجود نداشتند که این توانایی را داشته باشند. این رویداد مسیر تکاملی زندگی بر روی زمین را تغییر داد و باعث پیدایش دایناسورها شد که انقراض دسته جمعی آنها به پیدایش پستانداران و انسان نیز منجر شد.

محققان نتایج مطالعه خود را در مجله Science منتشر کرده اند.

منبع: دیجیاتو