یک بسته «پفک» چگونه اکوسیستم یک غار شگفت‌انگیز را به هم ریخت؟
پس از اینکه یک بازدیدکننده بی دقت بسته ای از پفک نمک را در اعماق غارهای کارلزباد رها کرد، خدمات پارک ملی (NPS) با هشدار جدی پاسخ داد: «فضولات پلاستیکی و آلودگی نه تنها مناظر طبیعی را زشت نمی کنند، بلکه می توانند تأثیری دگرگون کنند. در اکوسیستم وسیع سیستم غار باستانی!
کیسه غذا در یکی از غارهای کارلزباد به نام اتاق بزرگ انداخته شد که بزرگترین اتاق غار در آمریکای شمالی از نظر حجم است و به حدود یک ساعت پیاده روی در زیر زمین نیاز دارد. این کیسه پر از تنقلات پنیری در گودال های مرطوب غار رها شده و پوسیده شده و شوک کوچکی به اکوسیستم غار وارد کرده است.
ذرت فرآوری شده که در اثر رطوبت غار نرم شده بود، محیط مناسبی را برای میزبانی از حیات میکروبی و قارچ ها تشکیل داد. جیرجیرک ها، کنه ها، عنکبوت ها و مگس های غار به زودی در یک شبکه غذایی موقت سازماندهی شدند و مواد مغذی را در سراسر غار و سازندهای اطراف پخش می کردند. کپک ها در سطوح مجاور پخش شده و در برخی نقاط جوی گندیده و بدبو ایجاد کرده و این چرخه ادامه پیدا می کند.
برای ما انسان ها، کیسه غذای دور ریخته شده ممکن است بی اهمیت به نظر برسد، اما اکوسیستم غار را وارونه می کند.
پارکبانان با احتیاط آوارها و کپک ها را از سطح غار خارج کردند، به این امید که از هرگونه تأثیر ماندگار بر غار جلوگیری کنند.
همه ما هر جا که می رویم، چه کوچک چه بزرگ، بر محیط اطرافمان تأثیر می گذاریم. زباله ها یک مشکل بزرگ در پارک های ملی ایالات متحده است. سالانه بیش از ۳۰۰ میلیون نفر از پارک های ملی بازدید می کنند و نزدیک به ۷۰ میلیون تن زباله تولید می کنند.
غارها، به ویژه، محیط های آسیب پذیری هستند و به دلیل جدا بودن از دنیای بیرون، میزبان تنوع زیادی از موجودات بسیار سازگار، بومی و حساس هستند. اگر چیز جدیدی به این ترکیب اضافه شود، می تواند تعادل تنوع زیستی آن را کاملاً به هم بزند.
نمونه معروف این مشکل در غار Lascaux در جنوب غربی فرانسه مشاهده شد که شامل برخی از مشهورترین نقاشی های غار ماقبل تاریخ در جهان است. پس از کشف در دهه ۱۹۴۰، این غار تعداد زیادی از محققان و گردشگران را به خود جذب کرد که به نوبه خود سطح گرما و رطوبت غار را افزایش دادند و میکروارگانیسم های جدیدی را معرفی کردند. قارچ ها و گلسنگ ها در آب و هوای جدید رشد کردند و به بسیاری از نقاشی های دیواری آسیب جدی وارد کردند.
در دهه ۱۹۶۰، غارهای لاسکو به روی عموم بسته شد تا از آسیب بیشتر به نقاشی‌ها جلوگیری شود، و نقاشی‌های غار ۱۸۰۰۰ ساله آن‌ها هنوز پشت درهای فولادی و دوربین‌های امنیتی تا به امروز محافظت می‌شوند، هر چند باید دعا کنیم که هیچ‌کس نباشد. مواد غذایی یا زباله را در آنجا رها کرده است. باش!
منبع: فرادید
