چرا «پستو»، جوجه پنگوئن استرالیایی شهرت جهانی پیدا کرده است؟

جوجه پنگوئن غول پیکر به نام «پستو» در آکواریومی در استرالیا به تازگی شهرت جهانی پیدا کرده است. این توپ خزدار قهوه ای هنگام راه رفتن روی یخ به راحتی از پنگوئن های دیگر قابل تشخیص است.

این جوجه پنگوئن ۹ ماهه از گونه شاه پنگوئن به دلیل وزن ۲۳.۵ کیلوگرمی خود به شهرت رسیده است. وزن پستو در حال حاضر بیشتر از والدینش تانگو و هادسون است. وزن والدین او هر کدام حدود ۱۱ کیلوگرم است.

امیلی تورنتون، سرپرست پنگوئن‌های آکواریوم، به خبرگزاری فرانسه گفت که با یک رژیم غذایی سالم که شامل خوردن ۲۵ ماهی در روز است، انتظار می‌رود که بدن چاق پستو بزرگ‌تر شود.

به گفته تورنتون، علیرغم حضور بازدیدکنندگان و دوربین های زیادی که در مقابل محوطه این پنگوئن قرار گرفته اند، او همچنان رفتاری عادی دارد.

پستو رفتار خوبی دارد، کنجکاو و با اعتماد به نفس است و اغلب با پنگوئن های دیگر و نگهبانانش تعامل خوبی دارد.

اما از آنجایی که او عاشق غذا است، نگه داشتن او روی ترازو برای اندازه گیری وزنش می تواند چالش برانگیز باشد.

او بزرگترین پنگوئنی است که آکواریوم دریای ملبورن تا به حال دیده است. البته ژنتیک هم بی تاثیر نیست، اجداد او از بزرگترین و قدیمی ترین پنگوئن های این آکواریوم بودند.

یکی از ویدیوهای این جوجه پنگوئن که توسط آکواریوم در TikTok به اشتراک گذاشته شده است، چهار میلیون بار دیده شده است.

سنگین اما سالم

تورنتون می گوید بدن پستو از پرهای متراکمی پوشیده شده است که جوجه های پنگوئن برای گرم ماندن در سرمای شدید قطب جنوب به آن نیاز دارند.

به گفته تورنتون، علیرغم رژیم غذایی مبتنی بر ماهی، پرها بوی ذرت می دهند.

اندازه بزرگ آن نیز یک مزیت بزرگ است، زیرا جوجه های کوچکتر در طبیعت در معرض خطر شکار شدن توسط پرندگان شکاری قرار دارند.

تورنتون گفت: “پستو بسیار سالم است.”

به زودی پستو پرهای نرم خود را از دست می دهد و پرهای بالغ رشد می کنند. این پرها با لایه ای زرد روی سر و گونه هایش و پوششی سیاه و سفید ظاهری جدید به او می بخشد.

تورنتون می گوید: «این فرآیند انرژی زیادی می گیرد و اشتهای او را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

پنگوئن های پادشاه در قطب جنوب زندگی می کنند و جمعیت نسبتاً پایداری در حدود ۱.۶ میلیون جفت سن دارند.

تورنتون می گوید که تغییرات آب و هوایی روی زیستگاه برخی از گونه های پنگوئن تأثیر زیادی گذاشته است، اما تاکنون زیستگاه پنگوئن پادشاه تحت تأثیر قرار نگرفته است.

در قرن ۱۹ و ۲۰، جمعیت پنگوئن های پادشاه به دلیل شکار بی رویه تقریباً از بین رفتند. آنها برای گوشت، روغن و چربی شکار شدند.

منبع: یورونیوز