می‌خواهم فیلمی اقتباسی از ساعدی بسازم

عصر یکشنبه ۱۰ دیفیلم «مقیمان نکجه» در سینماتک موزه هنرهای معاصر تهران اکران شد و پس از آن شهاب حسینی کارگردان و بازیگر این فیلم در جمعی صمیمانه به سوالات آنها پاسخ داد و درباره کارنامه خود توضیحاتی داد. طرفداران او و همچنین علاقه مندان به سینما. و دیدگاه خود را درباره وضعیت سینمای امروز بیان کرد. فیلم «مقیمان ناکجا» که چند ماه پیش در سینماهای هنر و تجربه اکران شد، آخرین تجربه شهاب حسینی در مقام کارگردانی بر اساس نمایشنامه «مهمان خانه دو دنیا» اثر اریک امانوئل اشمیت است. پیش از اکران فیلم، ویدئویی از صحبت های این نمایشنامه نویس درباره فیلم حسینی پخش شد و پس از پایان اکران که بیش از ۱۲۰ دقیقه طول می کشد، شهاب حسینی با نام بردن از ورود خود به عرصه کارگردانی صحبت کرد. چند تن از بازیگران مطرح هالیوود که کارگردانی و تهیه کنندگی باتجربه داشتند، تصریح کرد: کمال در حرفه ما باید در روال عادی خود پیش برود و پس از گذراندن مراحلی مانند بازیگری و کارگردانی به نویسندگی برسد که به نظر من بالاترین سطح است. روش اصلی در این کار پوست کردن است. شروع این حرفه به خاطر زرق و برق و شهرتش جذاب است و اتفاقا رسیدن به این لحظه اصلا سخت نیست چون با یک اتفاق یا حتی پیشنهاد کارگردانی در خیابان ممکن است آدم به این نقطه برسد. اما وقتی به جلو می روید، می بینید که دنیا همین است. اندیشه است و اگرچه ظاهر و زیبایی می تواند مؤثر باشد، اما بدون اندیشه ماندگار نیست. وی برای اینکه فعالان جوان این رشته در مسیر درست حرکت کنند، گفت که آرزوی تاسیس یک مدرسه یا دانشگاه تخصصی را دارم تا شرایطی را برای هر دانش آموزی فراهم کند که در ترم اول فقط علوم انسانی بیاموزد. حسینی هدف خود را با اشاره به تحصیل در مدرسه توضیح داد و گفت: اگر کم مطالعه بودن تنها در یک جا به من کمک کرد در دوران دبیرستان بود که به دلیل تنبلی مجبور به تحصیل در رشته انسانی شدم. این علم انسانی اساس نمایش و سینماست و در زندگی و جامعه کمک می کند. این بازیگر در ادامه به شروع کار خود اشاره کرد و افزود: به بازیگری علاقه داشتم اما بدون کمک کسی و تنها با راهنمایی خداوند در این حرفه فعالیت کردم. در ابتدا کارم را با استاد مرحوم حمید سااریقیان شروع کردم و درس های زیادی از ایشان گرفتم. نسل من شانس بزرگی داشت که در عرصه هنر از سینما و تئاتر گرفته تا موسیقی شاهد حضور افراد یا گروه هایی بودیم که دیگر تکرار نمی شود. حتی در زمینه تولید سریال و برنامه هم همین طور بود و در دوره ای که تلویزیون دو شبکه بیشتر نداشت، شاهد کارهای بسیار خوبی بودیم. حسینی در بخشی دیگر از این دیدار به فیلم «مقیمان ناکجا» اشاره کرد و گفت: این کار سیاهی که از من دیدید بنا به نیازی از درون اتفاق افتاد. اولین تجربه من در این زمینه (کارگردانی) زمانی بود که یکی از دوستانم نمایشنامه ای به من داد و آنقدر روی من تأثیر گذاشت که فیلم کوتاه «تاریخ» را ساختم. سپس متنی از آقای دکتر محمد هادی کریمی (ساکن طبقه متوسط) به من دادند که دغدغه بسیاری از هم نسلان آن زمان من بود. این فیلمنامه تعلیقی با این نام داشت که مثل کینه باقی ماند و من ۱۰ سال تلاش کردم تا تهیه کننده ای همراهم کند اما کسی قبول نکرد. وی در این زمینه به دیدگاه های حاکم بر سینما اشاره کرد و گفت: تفکر در سینما صنعتی و تجاری است و اگرچه می تواند مردم را در مسیر درست نگه دارد، اما قانع کننده نیست. حتی برای یک بازیگر هم اینطور نیست، چون دوربین سینما خیلی بی شرمانه آدم را لو می دهد و اگر چیزی خوب گفته شود اما از ته دل نباشد، باز هم لو می خورید. شهاب حسینی در بخشی دیگر درباره اقتباس فیلمش گفت: جای اقتباس را در سینما خالی می بینم در حالی که آقای تقوایی و زنده یاد داریوش مهرجویی با فیلم هایی چون «دایی جان ناپلئون» و «گاو» اقتباس های ماندگاری خلق کردند. با تاکید بر ادبیات غنی ایران و اشاره به اینکه در سفرهایش به آمریکا به مخاطبانش می گوید که «شما فقط از کشور من می دانید که در خاورمیانه است و نفت دارد، اما از ادبیات آن چیزی نمی دانید». آنها خود را نویسنده و کارگردان می دانند. من بحث دارم چون نویسندگی یک حرفه جداست. بیشتر مشکلات ما در سینمای امروز هم به فیلمنامه مربوط می شود. البته قطعا فیلمنامه های خوب زیادی هستند که مجوز نمی گیرند و همچنین امیدوارم روزی بتوانم دو اثری که در ذهنم است از غلامحسین ساعدی بسازم. وی در این خصوص خاطرنشان کرد: زمانی که شبکه نمایش خانگی تاسیس شد، این فکر را داشتم که شاید آثاری در میانه سینما و تلویزیون با محوریت آثار ادبی در این شبکه ساخته شود. حسینی درباره تولیداتش نیز گفت: فیلمسازی من شخصی است و با قلک هایی که می شکندم به همین دلیل باید سراغ فیلم هایی با هزینه تولید پایین بروم. مانند این اقتباس از نمایشنامه هایی که در یک صحنه به پایان می رسند. زمانی که «مقیمان ناکجا» را ساختم (همزمان با ساخت سریال شهرزاد) بودجه فیلم حدود دو تا سه میلیارد تومان بود، اما این فیلم را با ۶۰۰ میلیون تومان ساختیم و لوکیشن بیلیارد بود. سالن سریال شهرزاد. البته از بین رفته است. در طول سریال هر وقت سیگار می رفتم این سالن را از بالا می دیدم و به نظرم آشنا می آمد. حتی فکر کردم شاید خوابش را دیده باشم. بعد احساس کردم شبیه نمایشنامه «مهمان خانه دو دنیا» است و بعد تصمیم گرفتم فیلم بسازم. وی افزود: معتقدم در حرفه ام باید طوری تربیت شوم که خودم را در جایگاه مخاطب ببینم. باید ببینم برای تغذیه روح و جانم چه می دهم و حتی اگر یک تشت طلا هم به من بدهند، در کاری که حاضر نیستم به عنوان تماشاگر از قسمت اول به قسمت دوم بروم، بازی نکنم. در این جایگاه تاکید می کنم که نباید از هر فیلمی به عنوان فیلم استقبال کرد. من یک بار قصد داشتم این کار را در دفترم انجام دهم و شاید به آنجا بروم تا با دوربین از تماشاگرانی که در حال خروج از سالن سینما هستند نظرشان را درباره فیلمی که دیده‌اند بپرسم تا درصد نسبی از مخاطبان راضی در مقایسه با آمار کلی مشخص شود. شما مخاطب جذب کرده اید چون وقتی می گوییم یک فیلم ۴۰ میلیارد تومان فروخته است، باید دید که چند نفر از آن راضی بوده اند و بر این اساس باید از فروش (اعلام شده) تعداد افراد ناراضی کم شود. فیگور فیلم این بازیگر و کارگردان ادامه داد: در حال حاضر سینما سلیقه مردم را دنبال می کند و استقبال از یک فیلم می تواند تعیین کننده نحوه کپی برداری از آن باشد. می گویند جامعه به دنبال سرگرمی است اما نمی توان برای ساخت فیلم و سریال به سلیقه عمومی مردم رفت. ما باید پیشنهاد دهنده باشیم چون این هنرمند است که ذائقه را ایجاد می کند. سینما رسالت دارد و اگر فقط برای تفریح ​​باشد شهربازی بهتر است. البته با وجود چنین روندی، موج ورود جوانان به سینما، من را به آینده امیدوار می کند. وی در خصوص طولانی بودن مدت فیلمش و اینکه قصد داشته بدون دخالت به متن نمایشنامه وفادار بماند، گفت: موضوع اکران این گونه فیلم ها انگار همه برای اکران خارش دارند. مدام می گویند فیلم باید ۹۰ دقیقه باشد و فیلم ۱۲۰ دقیقه ای را قبول نمی کنند چون صحنه ها به هم می ریزد. در آمریکا دو فیلم دیگر هم به همین ترتیب ساخته ام و احتمالاً با همت آقای طیب (مدیر گروه سینمایی هنر و تجربه) و دوستان روشن فکری مثل ایشان در اسفندماه یکی از آنها را روی پرده سینما خواهیم دید. ، که شرایط دیدن این فیلم ها را فراهم می کنند. به گزارش ایسنا، از نکات قابل توجه این نشست، حضور دختر و پسر نوجوانی بود که با هدایایی و نقاشی برای تماشای فیلم شهاب حسینی و دیدن خود او به سینماتک موزه هنرهای معاصر آمده بودند. آورده بودند به موزه. همچنین مخاطبانی از کشور سوریه نیز در این برنامه حضور داشتند و شهاب حسینی برای کشورش آرزوی روزهای خوبی کرد.